เมล็ดกล้า เมล็ดหนึ่ง

ตัวอย่างเรื่องสั้น ส่งครู

              เมล็ดกล้า เมล็ดหนึ่ง

เมล็ดพันธ์นานาชนิดจากต้นไม้นานาพันธ์ถูกรวบรวมมาปลูกไว้ในพื้นดินใหญ่ ฉันเองก็เป็นอีกหนึ่งเมล็ดที่เจริญอยู่ในที่ดินแห่งนี้ พื้นที่ซึ่งเป็นแหล่งเพาะพันธ์เมล็ดกล้าแสนอ่อนแอ่อย่างพวกเรา พวกเราได้รับการดูแลอย่างดี ทั้งรถน้ำพรวนดินใส่ปุ๋ย ตัวฉันและเมล็ดอื่นๆมีความสุขมาก พวกเราเริ่มแตกหน่อออกจากดินที่ร่วนซุยและอุดมสมบรูณ์ เมื่อพวกเราแข็งแรงมีรากยึดเป็นของตนเอง พวกเราก็ถูกย้ายไปสถานที่ใหม่ ตัวฉันแยกกับเมล็ดอื่นๆฉันได้เจอต้นกล้าแปลกใหม่ รูปร่างประหลาดฉันไม่คุ้นตาเอาซะเลยแถมมองไปทางไหนยังเห็นต้นไม้ใหญ่มากมีใบแผ่ให้ร่มเงาไปทั่ว สูงสง่า งดงาม ยังมีพันธ์ไม้ที่ออกดอกสวยงามละลานตา พื้นหญ้าที่เขียวขจี ฉันรู้สึกตื่นเต้น หวาดกลัวกับสิ่งแปลกใหม่ที่พึ่งพบเจอในสวนแห่งนี้

ใช่ที่นี้คือสวน ฉันถูถย้ายมาอยู่ในสวนมาเจอต้นกล้าใหม่ๆที่มีชะตาเดียวกับฉัน พวกเราก็ถูกเลี้ยงดูอย่างดี มีน้ำมีแสง มีปุ๋ยดังเดิมโดยที่ผู้ดูแลพวกเรานั่นหวังว่าเราจะโตเป็นต้นไม้ที่สูง สง่าและสวยงาม พวกเราเองก็รอวันนั้นเหมือนกันวันที่เราจะเติบโตอย่างสง่างงามเต็มสวนไปด้วยกัน แต่เหมือนมันจะไม่ใช่อย่างที่พวกเราฝันไว้ เพื่อนของฉันบ้างก็ป่วย บ้างก็ล้มตาย เป็นจำนวนมาก ทำไมละทำไมถึงเป็นแบบนั้นทั้งที่ได้รับการดูแลดีขนาดนั้นแท้ๆมันแปลกนะ ฉันไม่เข้าใจเลย ทำไมถึงเป็นแบบนั้นไปได้ ทำไมกัน

และเมื่อเวลาผ่านไปก็ยังคงมีเหตุการณ์ที่แสนจะประหลาดต้นกล้าทุกต้นโตแต่กลับโตไม่เท่ากัน ฉันเองก็โดนต้นกล้าต้นอื่นบดบัง สงสัยฉันคงขาดสารอาหารละมั้ง เพราะช่วงที่ผ่านมารู้สึกว่าเหล่าต้นกล้ารอบๆจะแย่งชิงกินอาหารซึ่งฉันก็ไม่เข้าใจ จะแย่งกันทำไมในเมื่ออาหารจำพวกแร่ธาตุ น้ำ และแสงก็มีเพียงพอสำหรับทุกต้น ผู้ดูแลสวนก็ดูแลอย่างดีนี่น่า แย่งกันแบบนี้ยิ่งทำให้มีต้นไม้ป่วยมากขึ้น จนทำให้บางต้นถูกขุดออกจากแปลง บ้างก็ตายสลายกลายเป็นปุ๋ยให้เหล่าเพื่อนต้นไม้ในสวน

สิ่งที่ฉันได้เห็นนั้นยิ่งทำให้ฉันกลัว และฉันเชื่อว่าต้นอื่นๆเองก็กลัวไม่แพ้ฉัน ดังนั้นฉันและต้นอื่นๆจึงต้องกอบโกยสินะ ต้องทำผิดเพื่อเอาชีวิตรอด ต้องทำเพียงเพราะเหตุที่ไม่อยากถูกขุดออกจากแปลง ไม่อยากถูกทิ้งอย่างไร้ค่า และไม่อยากตายสลายเป็นอาหารในที่สุด และเรื่องแปลกก็ได้เกิดขึ้นอีกครั้งเมื่อฉันโตมารูปร่างฉันไม่เหมือนต้นไม้ต้นอื่น พวกเขามีใบ มีดอก สูง สง่าและสวยงาม ฉันกลับมีหนามรอมรอบตัวแถมตัวฉันยังไม่สูง ดูยังไงก็น่าเกลียด ไม่มีสัตว์และแมลงตัวไหนกล้าเข้าใกล้ฉันเลยอย่าว่าแต่เเมลง ผู้ดูแลสวนยังไม่กล้าจับต้นกระบองเพชรอย่างฉัน อีกทั้งยังมองข้ามฉันไปจ้องมองแค่ต้นไม้งามพวกนั้น สนใจและเอาใจใส่พวกนั้น

นั้นยิ่งทำให้ฉันและต้นอื่นๆที่ตกอยู่ในสภาพเดียวกับฉันทำทุกวิถีทางที่จะทำให้ตัวเองเหมือนต้นไม้พวกนั้น ทำทุกวิถีทางที่จะเป็นต้นไม้พวกนั้น กระทั้งยอมแลกชีวิต ยอมแลกจิตวิญญาณ ไม่เหลือความเป็นตัวเอง เชื่อไหมว่ามันเกิดเรื่องแบบนี้ง่ายดายมากเพราะคนดูแลดูแลเราเหมือนกันหมดให้อาหาร แร่ธาตุ และน้ำ เหมือนกัน ปฎิบัติกับพวกเราเหมือนกันทั้งที่พวกเราแตกต่างกัน พวกเราหลงลืมว่าตัวเองเป็นต้นไม้ชนิดใด ฉันหลงลืมว่าตนเองเป็นกระบองเพชรไม่ใช่ไม้ดอกที่งดงาม ไม่ใช่ต้นไม้ใหญ่ที่สูงสง่า  ลืมไปว่าตัวฉันเป็นพันธ์ไม้ที่อึดและทนต่อสภาพแห้งแล้ง ลืมไปว่าตนเองแข็งแกร่งขนาดไหนที่สามารถมีชีวิตรอดมาจนถึงทุกวันนี้ ลืมว่าตนเองเมื่อโตเต็มที่ก็สามารถมีดอกที่งดงามได้เพียงแต่ต้องใช้เวลานาน

แต่ไม่ว่าฉันจะลืมตัวขนาดไหนสุดท้ายฉันก็คือกระบองเพชรนั่นคือสิ่งที่ฉันไม่สามารถเปลี่ยนแปลงได้ ต่อให้จะไม่ใยดี รังเกียจ ดูแลดีอย่างไร จะมอบหรือยัดเยียดอะไรมากมายเพื่อให้ฉันเจริญเติบโตเป็นต้นไม้สูงและพันธ์ไม้งดงามเหมือนดั่งต้นอื่นๆในสวน มันก็ไม่ได้ทำให้ฉันกลายพันธ์หรือมีรูปร่างที่เหมือนกับต้นไม้เหล่านั้น  ต้นไม้ชนิดอื่นที่แตกต่างก็เช่นกันพวกเราส่วนหนึ่งก็ไม่สามารกเป็นดังที่คาดหวังได้เพราะเราคือเรา ยิ่งพวกคุณดูแลเราเหมือนกัน คาดหวังให้เราเป็นเหมือนกันในสิ่งที่ไม่ใช่เรา ยิ่งทำให้เมล็ดอย่างพวกเราแก่งแย่งทำร้ายเมล็ดพันธ์อื่นให้พินาศย่อยยับและที่สุดของความวินาศคือการที่เราทำลายตัวตนของเราเอง

นี้อาจเป็นสิ่งที่คุณไม่ได้ต้องการให้เกิดขึ้นเพราะตัวคุณเองก็ต่างหวังดีกับพวกเรา แต่คุณอาจไม่รู้ตัวว่าได้บีบบังคับให้พวกเราเป็นแบบนั้นทีละนิดๆ   พวกคุณดูแลพวกเราเพื่อที่อยากเห็นเราเจริญเติบโตมาแบบนี้จริงๆหรือ ?