อย่าขอโทษ! เพราะจากนี้ฉันจะร้าย

แค่ผู้หญิงคนหนึ่งที่ศรัทธาในความรักมันผิดด้วยหรือ?

เสียงหวานสั่นพร่าพร่ำคำถามเดิมซ้ำๆด้วยความรู้สึกอันวาบหวาม คำถามที่มีเพียงคำตอบเดิมและจะไม่มีทางเปลี่ยนแปลง

"นายเคยรักฉันบ้างหรือเปล่า"

"ไม่ ฉันไม่เคยรักเธอ"

เจ้าของดวงเนรตสีเลือดพูดทั้งน้ำเสียงเย็นชาปานนั้น ไม่ต่างจากการกระทำอันรุนแรงป่าเถื่อนของเขาสักนิด สัมผัสอุ่นชื้นรุกเร้าเข้ามากระหวัดพันเกี่ยวลิ้นของเธออย่างร้อนแรง คมเขี้ยวขาวระยับกดลึกลงบนลิ้นสีชมพู ความรู้สึกปวดแปล๊บทำให้ร่างเล็กนิ่วหน้า แต่คนป่าเถื่อนไม่สนใจฝืนดูดรั้งมันต่ออย่างเอาแต่ใจ กลิ่นบุหรี่คลอเคล้ากับรสสนิมมอมเมาแครอลจนร่างบางอ่อนระทวยเอนลงเตียงนุ่มไม่ต่างจากฤทธิ์แอลกอฮอล์

ท่ามกลางแสงสลัวมีเพียงเสียงหอบผสานกันเบาๆจนแทบเป็นหนึ่งเดียว ยกทรงลูกไม้สีขาวถูกฝ่ามือใหญ่กระชากแล้วโยนมันทิ้งอย่างไม่ใส่ใจ ขณะกำลังเลื่อนไปสัมผัสผ้าชิ้นบางเพียงหนึ่งเดียวที่ขวางกั้นอาการกระหายจนแทบคลั่ง มือขาวที่ขึ้นสีระเรื่อก็ยกขึ้นห้าม ดวงแก้วสีนิลช้อนมองเด็กหนุ่มที่เธอรักด้วยแววเว้าวอน

"ช่วยเรียกชื่อของฉันได้ไหม โลแกน"

อ้อนวอนถึงเพียงนี้ ยินยอมแทบทุกอย่าง โดยหวังว่าเขาจะหันมามอง ต่อให้เป็นต้องเพียงแค่ตัวแทนของคนที่เขาไม่คิดแตะต้อง กลายเป็นคนโง่ตัวตลกที่ผู้คนด่าทอ แต่ว่าแค่นาย แค่นายเพียงคนเดียว แม้เพียงเล็กน้อยก็ได้

"ในเวลานี้ที่พวกเราอยู่ด้วยกันต่อให้เป็นเพียงคำโกหก แต่ได้โปรด บอกรักฉัน เรียกชื่อฉัน อย่าเรียกชื่อ'เธอ'คนนั้นเลย"

"ไม่มีสิทธิ์แม้จะร้องขอแครอล เป็นเธอที่เลือกเอง"

ปราการชิ้นสุดท้ายถูกดึงทิ้งออกจนเหลือเพียงเศษผ้า คนใจร้ายลงมือทำสิ่งที่ควรทำ แครอลปฏิเสธไม่ได้ว่าเธอโหยหามัน หลงใหลในความรุนแรงที่เขามอบให้แค่เพียงเธอคนเดียว เสพติดความร้อนแรงซาบซ่านนี้จนถอนตัวแทบไม่ขึ้น

หยดน้ำตาคลอระริกทิ้งตัวกลิ้งลงบนพวงแก้มสีแดง ยามเมื่อเงาร่างสูงของเขาขยับเคลื่อนไหวอยู่ด้านบน เสียงครางของเธอลอดออกมาอย่างห้ามไม่อยู่

ในขณะที่อ้อมแขนนี้กอดเธออยู่ เขาคิดถึงใคร?

ในขณะที่ริมฝีปากนี้ดูดดึงเธออยู่ เขาคิดถึงใคร?

ในขณะที่ร่างกายเปลือยเปล่าของพวกเราสัมผัสกัน นายคิดถึงใคร?

"เอมิลี่" เสียงหอบหนักแหบพร่าครางชื่อของเด็กสาวอีกคนที่แครอลพร่ำขอให้ชายคนรักอย่าเอ่ยมันออกมา อย่างน้อยแค่เพียงช่วงเวลานี้ แค่เพียงช่วงเวลาของพวกเราในห้องสี่เหลี่ยมเล็กๆนี่

และเขาก็ไม่เคยทำได้ นิ้วของเธอเกร็งแน่นลูบไล้ไปทั่วแผ่นหลังเปียกชื้นของโลแกน ก่อนจะจิกลงลากยาวระบายอารมณ์สับสนที่ปนเปกันจนแทบหลอมรวม ทั้งความ 'อดกลั้น' 'หลงใหล' และ 'คลั่งแค้น'

เอมิลี่

เอมิลี่

           เอมิลี่

          ฉันเกลียดแก! 

คำถามที่เฝ้าหาคำตอบมานานและเธอเองก็รู้ดีอยู่แก่ใจ

แต่มันจบแล้วล่ะ นับจากวินาทีนี้เป็นต้นไป มองฟ้าสาบานฟ้า มองดินสาบานดิน

   ฉันจะทำให้พวกแกเสียใจที่ยังมีชีวิต!