เรื่องที่สองของแล้ว ฝากเอาไว้ด้วยนะคะ
ช่วงมือใหม่กำลังสนุกกับการแต่ง ตอนแรกตั้งใจอยากให้เรื่องแรกจบก่อนแต่เหมือนไฟมันแรงเลยนึกอะไรก็เขียนขึ้นมาเพลินมากจนได้เกิดเรื่องนี้ขึ้นมา
นิยายเรื่องนี้เกิดจากจินตนาการล้วนๆ
เป็นเรื่องของ ชายxชาย
ถ้าไม่ถูกใจ อย่ากดเข้าไปอ่านนะคะ เดี๋ยวจะเสียอรรถรสได้
ขอบคุณมากค่ะ
นายรณภพ เรืองโรจน์สุวรรณ (หนึ่ง) อายุ 27 ปี
พี่ชายคนโตของครอบครัว เรืองโรจน์สุวรรณ เขามาพร้อมกับความแค้นให้ แค้นที่ต้องส่งคืนที่ทำให้น้องชายเขาต้องมาตาย เขาจะชำระคืนทบต้นทบดอกให้กับ คนๆ นั้น ให้สาสมกับความเจ็บปวดของเขาที่ต้องสูญเสีย ล้างแค้นให้กับน้องชายที่ต้องตรอมใจจนต้องฆ่าตัวตาย
นายนภนท์ เพ็งศิริ (สกาย) อายุ 21 ปี
ชายหนุ่มที่ทุกอย่างทุ่มเทให้กับมารดา เขาตั้งใจเรียนให้จบเพื่อจะมีงานทำดีๆ ให้มารดาของตนได้สบายไม่ต้องทำงานหนัก และหนีให้พ้นจาก พ่อเส็งเคร็งที่ทำหน้าที่ให้กำเนิด แต่ไม่ดูแล และยังสร้างหนี้สินมากมายให้กับแม่และสกายมาคอยหาเงินใช้หนี้
สกายจับศีรษะของตนเองก่อนจะร้องครางออกมาเบาๆแต่พอขยับขาที่หนักก็พบว่าที่ข้อเท้าของตนเองมีโซ่คล้องเอาไว้ สกายแตกตื่นก่อนจะลุกขึ้นมาแต่ว่าโซ่นั้นคล้องกับเตียงนอนและยาวพอที่จะเข้าห้องน้ำและเดินไปรอบๆห้องเท่านั้นแต่ไปไม่ถึงประตูสกายพยายามดึงและหมกมุ่นกับโซ่ที่พันเท้าตนเองจนไม่ได้สนใจว่ามีใครเข้ามาในห้องจนกระทั่งได้ยินเสียงเอ่ยออกมา
“ถ้าอยากจะหลุดก็คงต้องตัดขาออก”
สกายมองหน้านั้นอย่างตกตะลึง
“ทำแบบนี้ทำไม”
หนึ่งเลิกคิ้วก่อนจะเอ่ยเสียงเย็น
“ความจริงฉันน่าจะทำมากกว่านี้ด้วยซ้ำ”
“เราไม่เคยรู้จักกันทำไมถึงทำแบบนี้” สกายถามออกมา
“ใช่ ไม่รู้จักกัน แต่น้องชายของฉันรู้จักนายแน่ นายทำอะไรไว้ น้องชายฉันต้องตายและสาเหตุมาจากนาย นายคิดว่าฉันทำแค่นี้มันมากไปงั้นเหรอ” หนึ่งถามเสียเยียบเย็นเพียงฟ้านิ่ง
“ฉันไม่ได้ทำ” สกายปฏิเสธ
“น้ำหน้าอย่างนาย ฉันควรจะเชื่องั้นเหรอ ความจริงพอรู้เรื่องฉันอยากจะบีบคอนายให้ตายกลางงานศพของน้องชายฉันไปเลย แต่คิดว่ามันสบายไป” หนึ่งบอกออกมาเสียงเรียบแต่แววตาคุกคามคนตรงหน้า
“ทำอย่างนี้ไม่ได้นะ ฉันจะแจ้งความ” สกายกัดฟันแน่น
“มีปัญญาก็เอาซิ” หนึ่งยักไหล่
Guest
