Thank you to love you ขอบคุณที่รักกัน
ผมชื่อ
‘การันต์’
เหตุผลก็เพราะว่ามันไม่มีความหมาย จนกระทั่งผมได้พบกับคนคนหนึ่งที่ทำให้ผมได้รู้ถึงความหมายของการมีชีวิตอยู่ ขอแค่มีเขาอยู่ข้างๆ
ได้ยิ้มด้วยกัน
“นี่คือมึงเขินแล้วใช่มั้ย”
“ครับ พี่เลิกจ้องผมสักทีเถอะ พี่จะจ้องจนผมละลายไปเลยรึไง”
“ก็กูชอบของกู มึงจะทำไมล่ะ”
ได้หัวเราะด้วยกัน
“แล้วคนอื่นของพี่นี่มีใครบ้างงั้นเหรอครับ อีกอย่างพี่อยากให้ผมตอบคนอื่นว่าอะไรงั้นเหรอ”
“แล้วแต่ดุลยพินิจของมึงทั้งสองคำถาม”
“โหว แล้วถ้าดุลยพินิจของผมกับของพี่มันไม่ตรงกันจะทำยังไง”
“การเยกันก็จะเกิด”
ได้ร้องไห้ด้วยกัน
“อย่าโกหกผมเพราะพี่รู้ดีว่าผมรู้คำตอบที่ถูกต้องอยู่แล้ว”
ได้ผ่านมันไปด้วย กัน
“ขอบคุณที่พี่เข้ามาในชีวิตผม”
“ขอบคุณที่มึงรับกูเข้าไปในชีวิตมึงด้วยเหมือนกัน”
Thank you to love you
ขอบคุณที่รักกัน