เล่ห์ร้ายนายฟีนิกซ์
*************************************
เจ้านายคนใหม่อย่าง“ฟีนิกซ์” ที่แสนจะบ้าอำนาจสุดๆ แถมยังเอาแต่ใจ หื่น บ้ากามสารพัด ตีค่าทุกอย่างด้วยเงิน แม้แต่ความรัก ซึ่งเธอจะไม่ยอมเขาเด็ดขาด เธอจึงทำทุกอย่างเพื่อต่อต้านเขา ไม่ให้มามีสิทธิ์เหนือเธอ ในเวลางานยังพอทน แต่ถ้านอกเวลางานคนอย่าง“แพรพิรยา” จะไม่ยอมทนเด็ดขาด แล้วเขาถือสิทธิ์อะไรเข้ามาอยู่ร่วมใต้ชายคาเดียวกันกับเธอ อย่างหน้าด้านๆ เวลาไม่พอใจอะไรเธอหรือโกรธเธอ เป็นอันต้องใช้กำลัง ด้วยการจูบเธอบ้างล่ะ จับกดลงกับเตียงแล้ว….!? เธอบ้างล่ะ อย่างกับฉากละครในทีวีที่พระเอกกับนางเอกทะเลาะกันยังไงยังงั้นเลย คนเรามันต้องมีเหตุผลกันทั้งนั้น แล้วเหตุผลของเขาล่ะคืออะไรกัน บางครั้งเขาก็เป็นผู้ชายที่แสนจะอบอุ่นและอ่อนโยน และอะไรกันที่ทำให้เขากลายเป็นคนเจ้าอารมณ์และร้ายกาจได้ขนาดนี้กัน
*************************************
...ตัวละครหลัก...
“ฟีนิกซ์ ชาล์น ”
นักธรุกิจหนุ่มลูกครึ่งไฟแรง เขามาทำธุรกิจที่เมืองไทย เพื่อมาตามหาคนร้าย เขากลายเป็นคนโมโหง่าย อารมณ์ร้าย เพราะเขาป่วยทางระบบประสาท เมื่อเขาเกิดความเครียดมากๆ จะปวดหัวอย่างรุนแรง และอาละวาดคนที่อยู่ใกล้ตัว บางครั้งถึงกับทำร้ายร่างกาย สาเหตุที่เขาป่วยเเละเป็นแบบนี้ มาจากผู้หญิงคนหนึ่ง ที่ทิ้งเขาไปแต่งงานกับผู้ชายคนอื่นที่มีฐานะร่ำรวยแต่อายุมากกว่าเขาและเธอหลายปี เขาทุ่มเททุกอย่างเพื่อเธอคนนั้น ทั้งขยันทำงานเพื่อสร้างฐานะของตัวเองให้มั่นคงขึ้น ก็เพื่อเธอ แต่เธอกลับทิ้งเขาไป อย่างไม่ใยดี จนเขาแทบบ้า แต่ถึงยังไง วันนี้เขาก็ประสบณ์ความสำเร็จในหน้าที่การงานแล้ว
“ที่คุณไม่ชอบจูบของผม เพราะว่ามันไม่ดี หรือเพราะคุณกลัวจะติดใจกันแน่”
“แพรพิรยา มณีรัตน์”
พนักงานสาวกินเงินเดือนธรรมดาๆคนหนึ่ง แต่แล้วอยู่มาวันหนึ่ง ชีวิตอันแสนสงบของเธอ อันเป็นต้องจบลง เมื่อบริษัทของเธอต้องเจอกับปัญหาใหญ่ถึงขั้นวิกฤต ถึงกับต้องเปลี่ยนแปลงผู้บริหารคนใหม่ แต่ใยฟ้าถึงกลั้นแกล้งเธอกัน ถึงส่งเจ้านายคนใหม่ที่แสนจะเจ้าอารมณ์ อารมณ์ร้าย มาให้เธอกัน ไม่พอใจเธอที่เรา เป็นอันต้องจูบเธอตลอด และดูเหมือนว่าเขาจะมีความสุข เวลาที่ได้เห็นเธอโกรธ เเต่เพราะเขาป่วยหรอก เธอจึงยอมใจอ่อนและอภัย
“ฉันเกลียดคุณที่สุด เกลียด!”
ตัวอย่าง…
“คุณไม่สบายเหรอคะ”
เเพรพิรยาถามฟีนิกซ์ เขาจึงพยักหน้าตอบรับ ก่อนจะพูดตอบกลับเธอมา
“อืม ปวดหัวนิดหน่อย”
ฟีนิกซ์หยิบยาแก้ปวดขึ้นมากินกับกาแฟ เพราะเขาขี้เกียจเดินไปหยิบน้ำข้างนอก จะใช้แพรพิรยา เธอก็กำลังทำงานอยู่ จึงกินกับกาแฟไปแทน แต่แพรพิริยาหันมาเห็นเข้าพอดี
“กินยากับกาแฟเนี่ยนะ หมอไม่เคยบอกหรอคะ ว่ามันกินด้วยกันไม่...กรี๊ดดด!”
แพรพิรยาไม่ทันพูดจบ ก็มีเสียงฟ้าผ่าดังเปรี้ยง!ก่อนไปในห้องจะดับลงจนมองอะไรแทบไม่เห็น เธอตกใจมาก เลยเข้าไปกอดฟีนิกซ์ไว้แน่น โดยไม่รู้ตัว
“เป็นอะไรหรือเปล่า”
ฟีนิกซ์ถามแพรพิรยาด้วยความเป็นห่วง เขารับรู้ได้ว่าเธอกลัวเสียงฟ้าร้องเมื่อกี้มาก เพราะตัวเธอกำลังสั่นอยู่ภายในอ้อมกอดของเขา
“ไม่ค่ะ แพรแค่ตกใจนิดหน่อยก็เท่านั้นเอง”
แพรพิรยาตอบ แต่เธอยังคงกอดเขาไว้อย่างไม่รู้ตัว
************************************
“คุณฟีนิกซ์”
“ผมไม่อยากคุยกับคุณ จะไปไหนก็ไป”
ฟีนิกซ์พูดกล้ำกลืนความเจ็บปวดที่มันจุกอยู่ในอก อีกสักพักเขาคงอารมณ์ร้ายใส่เธอ มากกว่าที่เป็นอยู่ตอนนี้ เขาไม่อยากทำร้ายเธอ
“แต่…”
“บอกว่าให้ออกไปไง! ผมอยากอยู่คนเดียว”
*************************************
Guest
