ลมรักห่มไพร

นิยายเรื่องนี้เป็นชายรักชาย ใครไม่ชอบกดออกได้เลยค่ะ

จะใช้โลเคชั่นหลักอยู่ที่แม่ฮ่องสอนนะคะ เพราะคนเขียนต้องการนำเสนอจังหวัดของตัวเอง ในเนื้อเรื่องจะสอดแทรกสาระไว้ค่อนข้างเยอะ อย่าเบื่อกันนะคะ

แนะนำตัวละคร

(3 พี่น้องตระกูลดอกไม้)

บัวระวง(บัว)

หลังจากเข้าศึกษาแพทย์แผนไทยมา 2 ปี จนได้รับใบระกอบโรคศิลแล้ว บัวระวงหรือบัวได้กลับมาสืบต่อการแพทย์แผนไทยต่อจากคุณปู่ คอยรักษาคนในหมู่บ้านด้วยยาสมุนไพร

"บัวระวงแปลว่าดอกพุทธรักษาครับ คุณปู่เป็นคนตั้งให้"

เก็ดถะหวา(หวา)

คุณครูประฐมแสนใจดี เด็กๆในหมู่บ้านรักครูหวากันทุกคน มึนๆอึนๆซึนขั้นสุด

"อ้ายไม้ บ่าจิมแก๋งนี้ผ่อหน่อยก๋าหวาแก๋งคนเดียวเลยหนา"

((พี่ไม้ไม่ชิมแกงนี้ดูหน่อยเหรอหวาแกงเองเลยนะ))

ก๋าสะลอง(ก๋า)

น้องเล็กของบ้าน แสนซน จบคหกรรมมา ฝีมือการทำอาหารและขนมดีเยี่ยม

ขี้อ้อน ดื้อรั้น เอาแต่ใจตามประสาน้องเล็ก

"ยะหยังบ่าฝรั่งนี้บ่าใส่ผ้าจะอี้นะ กึดว่าหุนดีนักก๋า ผ่อขนเหลาะยังกับแมงบ้ง"

(ทำไมนายฝรั่งนี้ไม่ใส่เสื้อแบบนี้นะ คิดว่าหุ่นตัวเองดีนักเหรอ ดูขนดกเหมือนกับตัวบุ้งเลย)

(3 เสือแก่จ้องกินเด็ก)

พนา ก้องเกียรติคุณ

นักธุรกิจหนุ่มผู้ช้ำรัก เลยหนีจากเมืองหลวงมาพักใจในบ้านป่า เขาชอบที่นี่มาก และคิดจะทำธุรกิจเล็กๆขึ้นที่นี่

"ชื่อบัวระวงเพราะดีนะครับ มันแปลว่าอะไร ใครตั้งให้เหรอครับ"

ไม้

เรียนจบม.ปลายก็ออกมาช่วยพ่อกับแม่ทำงาน บ้านของไม้ทำหน้าที่พ่อค้าคนกลาง รับซื้อผลผลิตของชาวบ้านไปขาย แถมเปิดโรงสีข้าวคอยสีข้าวให้ชาวบ้านในราคาถูก แอบรักครูหวาแต่กลับคิดว่าตัวเองต้อยต่ำ จบไม่สูง เลยไม่กล้าเผยใจ

"จิมแล้วคับครูหวา ผมกิ๋นจนกั๊ดต๊องแล้วคับ"

((ชิมแล้วครับครูหวา ผมกินจนอิ่มแล้วครับ))

อลัน

หนุ่มลูกครึ่งอิตาลีที่พูดไทยชัดแจ๋ว เพื่อนพนา มีความเจ้าชู้นิดๆกะล่อนหน่อยๆ ตอนนี้เขากำลังหมั่นใส้เด็กเตี้ยปากร้ายที่พ่นภาษาที่เขาไม่เข้าใจออกมา เห็นแล้วอยากบีบปากแดงๆนั้นจริงๆ

"เด็กอะไรน่าหมั่นเขี้ยวชะมัด"

บุคคลในภาพไม่เกี่ยวข้องใดๆกับเรื่องนี้ทั้งสิ้น

ภาษาไม่ดีขออภัยนะคะ ช่วยติดตามกันด้วยนะคะ