อ้อนรัก

พลพัชร์(อ่านว่า พนละพัด) ว่าที่ท่านประธานบริษัทนำเข้าลักชัวรี่เฟอร์นิเจอร์รายใหญ่ของประเทศ แต่ก่อนจะไปถึงจุดนั้น พลพัชร์ต้องหัดเดินด้วยการเป็นพนักงานฝึกหัดภายใต้การดูแลของหญิงร่างเล็กกะทัดรัด ที่บังเอิญเข้ามากระชับพื้นที่ในหัวใจ โดยที่พลพัชร์เองก็รู้ใจตัวเองในวันที่เกือบจะสายไป ด้วยบุคลิกพูดน้อยแต่อ่อยหนัก ไม่เน้นวาจาถนัดทำท่าประกอบมากกว่า

.

.

.

"ทำไมชอบทำหน้านิ่ง คุณเป็นคนยิ้มไม่เก่งหรอคะ"

"ขึ้นอยู่กับว่าผมกำลังยิ้ม...ให้ใคร" 

.

.

.

อรนลิน (อ่านว่า ออนนะลิน)สาวน้อยวัยเกินใสเพราะตั้งแต่เรียนจบปริญญาตรีได้เพียงปีเศษ สาวเจ้าก็เอาแต่อ่านหนังสือ ทำแต่งานจนลืมวันลืมคืน หวังเก็บงินเพิ่มความรู้เพื่อเปิดโอกาสให้ตัวเองได้สัมผัสโลกกว้าง แต่ใจเจ้ากรรมดันตกหลุมรักคนที่ทุกคนในบริษัทก็รู้ว่าใคร ความตั้งใจที่อรนลินคอยตอกย้ำซ้ำเติมอยู่ทุกวันคือ อย่าเผลอหวั่นไหวให้เขาจับได้ สุดท้ายเหมือนหัวใจดวงน้อยกำลังจะก่อกบฎท่ารบกับสมอง ทั้งที่พยายามจะหนีแต่คนหน้านิ่งก็ชอบเข้ามาใกล้ใจเต้นแรงทุกครั้งไป

.

.

.

.

"คะคุณพกจะทำอะไรคะ"

"ยิ้มให้คุณดู แล้วช่วยประเมินผมที แบบไหนที่คุณบอกว่ายิ้มเก่ง"