มณีนพเก้า

เมื่อแก้วมณีที่มีพลังของเทพนพเคราะห์ถือกำเนิดขึ้น ต่างก็เป็นที่หมายปองของเหล่าอสูรและมนุษย์ทั้งหลายเหล่าเทพจึงได้รับบัญชาจากท้าวสักกะเทวราชให้จุติลงมาเพื่อนำมณีนพเก้ากลับคืนสู่ที่ซ่อน แต่ทว่าหนึ่งในนั้นจุติลงมาโดยหารู้ไม่ว่าตนเองนั้นถูกสาป!! และเพราะคำสาปนั้นจึงทำให้เทพองค์อื่นๆที่จุติลงมาพร้อมกันได้รับผลกระทบตามไปด้วย...

๐๐๐ วรรณะของชาวสวรรค์ ๐๐๐

ท้าวสักกะเทวราช(องค์อินทร์)  ::  ผู้ปกครองชาวสวรรค์ในชั้นดาวดึงส์ ชั้นจตุมหาราชิกาและดูแลโลกมนุษย์มีอำนาจสูงสุด

มหาเทพ  ::  ผู้ปกครองวิมานประจำทิศทั้ง8ที่ล้อมรอบเขตดาวดึงส์ มีอำนาจรองลงมาจากองค์อินทร์

เทวี  ::  คือมเหสีคู่กายของเหล่าเทพหรือสตรีผู้ที่ถือกำเนิดขึ้นมาพร้อมวิมานของตนเอง หากมีวิมานของตนเองจะถือว่าเป็นบริวารขององค์อินทร์ไม่ว่าวิมานจะตั้งหรือลอยอยู่ในเขตของผู้ใดก็ตาม มหาเทพหรือเทพจะไม่มีสิทธิ์เรียกใช้

เทพ  ::  คือผู้ที่เกิดมาพร้อมวิมานหากเกิดขึ้นในเขตของมาหาเทพใดก็จะสังกัดเป็นบริวารของผู้นั้น

นางอัปสร  ::  คือหญิงที่เกิดขึ้นภายในวิมานของเหล่าเทพและเทวีทั้งหลาย หากเกิดขึ้นภายในวิมานหรือในอาณาเขตจะเป็นบริวาร หากเกิดข้างแท่นบรรทมจะเป็นข้ารองบาท หากเกิดขึ้นบนแท่นบรรทมจะเป็นบาทบริจาริกาหรือสนมนั่นเอง วรรณะนี้สามารถเลื่อนขึ้นมาเป็นเทวีได้หากแต่งงานกับเทพผู้ครองวิมาน

เทวดา  ::  คือชายที่เกิดขึ้นภายในวิมานหรือในอาณาเขตของเหล่าเทพ วรรณะนี้จะไม่เกิดขึ้นในวิมานของพระเทวีที่ครองโสด หากเกิดข้างแท่นบรรทมจะเป็นข้ารองบาทซึ่งในตำแหน่งนี้จะมีเพียงตนเดียว ตำแหน่งจะถูกสับเปลี่ยนเมื่อผู้ทำหน้าที่เลื่อนวรรณะ สามารถเลื่อนวรรณะเป็นเทพได้หากบำเพ็ญบุญบารมีถึงที่ก็จะมีวิมานของตนเองเกิดขึ้น

เทวบุตร,เทวธิดา  ::  คือผู้ที่เกิดจากเทพหรือเทวี หากเป็นชายก็จะมีสถานะเป็นเทพ หากเป็นหญิงจะมีสถานะเป็นอัปสร ส่วนใหญ่จะเกิดแบบโอปปาติกะ(เกิดและโตทันทีหากเป็นหญิงร่างกายจะอยู่ในช่วงวัย 16-18 ปี หากเป็นชายจะอยู่ในช่วงวัย 20 ปี) โดยจะเป็นดวงแก้วเกิดขึ้นที่ตักของเทพหรือเทวีในขณะที่นั่งบำเพ็ญภาวนา และเกิดแบบชลาพุชะ(เกิดขึ้นภายในครรภ์ร่างกายจะหยุดการเติบโตในช่วงวัยตามที่กล่าวมา ชาวสวรรค์จะแก่ลงก็ต่อเมื่อใกล้จะหมดบุญแล้วเท่านั้น)

เทพธิดา  ::  คือหญิงที่เกิดขึ้นในวิมานของเทวีและเกิดขึ้นในชั้นจตุมหาราชิกาหากไม่ได้เกิดในวิมานก็จะสถิตอยู่ตามต้นไม้หอมหรือต้นไม้มงคลในป่าหิมพานต์ วรรณะนี้ไม่สามารถเลื่อนเป็นเทวีได้แต่สามาถเป็นอัปสรได้หากบารมีถึงที่

คนธรรพ์  ::  คือชายหญิงที่เกิดในชั้นจตุมหาราชิกามีวิมานอยู่ในต้นไม้ทั่วไปทั้งในหิมพานต์และบนพื้นพิภพของมนุษย์ วรรณะนี้ไม่สามรถเลื่อนขึ้นได้ด้วยว่าบารมีไม่พอหากผู้ใดมีบารมีถึงที่ก็จะตายแล้วไปเกิดใหม่ในที่ที่ตนมีบุญถึง

อุบัติ  ::  เกิด

จุติ  ::  ตาย(หรือลงมาปฏิบัติหน้าที่ตามบัญชาของเทพหรือองค์อินทร์เมื่อเสร็จสิ้นก็จะกลับคืนสู่ที่เดิมหากไม่ได้หมดบุญ) หากหมดบุญไปแล้วก็ต้องเวียนว่ายไปตามกรรมที่เคยได้ก่อเอาไว้

ทิศทั้ง ๘

อุดร  =  เหนือ

อิสาน = ตะวันออกเฉียงเหนือ

บูรพา = ตะวันออก

อาคเนย์ = ตะวันออกเฉียงใต้

ทักษิณ = ใต้

หรดี = ตะวันตกเฉียงใต้

ประจิม = ตะวันตก

พายัพ = ตะวันตกเฉียงเหนือ

๐๐๐๐๐๐๐๐๐๐๐๐๐๐๐๐๐๐๐๐๐๐๐๐๐๐๐๐๐๐๐๐๐๐๐๐๐๐๐๐๐๐๐๐๐๐๐๐๐๐๐๐๐๐๐๐๐๐๐๐๐๐๐

ปล.. นิยายเรื่องนี้แต่งขึ้นด้วยหัวสมองกลวงๆที่มีขี้เลื่อยอยู่เกือบครึ่งของผู้แต่งเอง ไม่ได้มีความเกี่ยวข้องกับประวัติศาสตร์หรือวัฒนธรรมใดๆที่มีอยู่ มีเพียงแค่เศษเสี้ยวเล็กๆเท่านั้นที่อ้างอิงถึง หากผิดพลาดประการใดผู้แต่งก็ขออภัยมา ณ ที่นี้ด้วยนะคะ