คำโปรย
ชีวิตที่เป็นอมตะและหัวใจที่ด้านชากลับมามีความหมายอีกครั้งเมื่อข้าได้พบเจ้า สามร้อยปีที่ผ่านมาข้ายังจดจำเจ้าได้เสมอ ไม่ว่าเจ้าจะทำอะไรอยู่ไหน ข้าไม่หวังครอบครองเจ้า ขอเพียงเจ้ามีความสุข ก็พอแล้ว..
แนะนำเรื่อง
นิยายเรื่องนี้ เป็นเพียงเรื่องสมมุติขึ้น ตัวละคร ชื่อละคร ชื่อสถานที่ไม่ได้พาดพิงถึงบุคคลใด เนื้อหาเกิดจากจินตนาการของผู้แต่งเอง เหมาะสำหรับผู้อ่านทุกเพศทุกวัย เป็นนิยายแนวแฟนตาซี ตลก ขำขัน สยองขวัญ แนววาย พระเอกมีเวทมนต์ เสกนั่น เสกนี่ได้ แขนขางอกได้ เป็นเรื่องราวความรักของแวมไพร์หนุ่มอายุราว สามร้อยปี ที่มาตกหลุมรักนักศึกษาแพทย์ผู้ไร้เดียงสาเรื่องวุ่น ๆ จึงเกิดขึ้นเมื่อแวมไพร์ต้องดื่มเลือดเพื่อหล่อเลี้ยงชวิต กับมนุษย์ที่ต้องกินข้าวประทังชีวิต พวกเขาจะทำอย่างไร เมื่อต้องมาอยู่ด้วยกัน แวมไพร์จะสามารถครองรักกับมนุษย์ได้หรือไม่ เขาอยู่กันอย่างไร...คำตอบรออยู่ด้านในแล้วจ้า
ตัวอย่างบางพาร์ท
"เจ้ารีบกลับบ้านไปเถอะ.... ปล่อยข้าไว้ที่นี่"
"ไม่ได้หรอก.... ฉันจะอยู่เป็นเพื่อนนายจนกว่านายจะดีขึ้น"
"ข้าไม่มีทางดีขึ้นกว่านี้หรอก... ตอนนี้แดดจัดมาก... ข้าต้องรอให้พระอาทิตย์อับแสงก่อน"
"อ้อ ใช่ ๆ นายเป็นแวมไพร์นี่ แต่ฉันไม่เข้าใจ แดดจัดแล้วทำไมแผลไม่หายสนิท? "
"เพราะถ้าเป็นตอนกลางวันข้าจะใช้พลังได้อย่างจำกัด... ไม่เหมือนตอนกลางคืน"
"อ๋อ... แล้วไม่มีวิธีอื่นที่จะรักษาเลยเหรอ?"
"มี!"
"นายบอกฉันมาว่าต้องทำยังไง ถ้าฉันทำได้ฉันจะทำ"
"เลือด!!! เลือดสด ๆ "
"จะมากินเลือดฉันสด ๆ ไม่ได้หรอกนะ ฉันไม่อยากเป็นแวมไพร์เหมือนนายหรอก ฉันชอบอ่านหนังสือ
เกี่ยวกับ แวมไวพ์ก็จริง.... แต่ฉันไม่ได้อยากเป็นแบบนั้นหรอก"
"ไม่ต้องกังลงหรอก... เลือดของเจ้าใช้ไม่ได้ผลกับข้าหรอก"
"ทำไมอ่ะ?"
"เพราะมันสกปรกเกินไป"
"อื้อหือ.... บาดลึกสุดใจ.... มันสกปรกเกินไปยังไงห๋า? ทำไมพูดกันดี ๆ ได้ไม่เกินห้าที ชาติก่อนฉันไปแย่งของรักนายรึไง? ทำไมต้องคอยจ้องจะกัดฉันอยู่เรื่อยเลย... "
-------------------------------------------------------------------------------
ขอสงวนลิขสิทธิ์
ตามพระราชบัญญัติลิขสิทธิ์ พ.ศ. 2537 ห้ามคัดลอก ดัดแปลง หรือนำเนื้อหาของนิยายไปเผยแพร่ ไม่ว่ากรณีใด ๆ ทั้งสิ้น ยกเว้นแต่จะได้รับอนุญาตจากเจ้าของผลงานเท่านั้น หากฝ่าฝืนจะมีโทษตามกฏหมายพระราชบัญญัติ พ.ศ. 2537
Sundog
Guest
