นอกไส้

"เห้ย  ไอ้ลูกคุณหนู  มานู้นแล้วเว้ยยย"  เสียงพูดล้อเด็กน้อยที่กำลังเดินผ่านเด็กน้อยมีชื่อว่า น้กรินเดินมาเข้าห้องน้ำหลังเลิกเรียน

น้อง  กริน ชื่อเด็กชาย อายุ10 ขวบ เป็นคนเงียบๆเดินผ่านพวกเสียงไม่ดีที่ไม่เป็นความจริงของตนเอง ตั่งแต่เกิดมา อายุได้7ขวบก็โดนเลี้ยงดูมาในชื่อนี้ ผู้ทีเลี้ยง กริน มาก็คือ  ณรงค์  หนุ่มลูกครึ่งฝรั่งเศส  ใบหน้าหล่อเหลา อายุ 30 ปีเศษ  ทำงานเป็นนักธุรกิจที่ดูจะไปได้สวย รายได้มหาศาล  เรียกได้ว่า กรินเป็นลูกเศรษฐีของแท้ แต่เจ้าตัวกลับไม่ภูมิใจ  เพราะ  ณรงค์ไม่ไช่พ่อแท้ๆของเขา  แต่  ณรงค์ ก็เลี้ยงดูแบบดีไม่ทิ้งขว้าง  ให้ความรัก ความอบอุ่น   แต่ไม่ไช่แค่นั้น ในเมื่อ  ณรงค์ รักกรินและหวงกรินยิ่งกว่าไข่ในหินสะอีก  (เอาละพร่ามมาเยอะละ เข้าเรื่องๆ)

กรินยังเดินไม่สนใจเจ้าของเสียงที่ล้อเลียนเขา  มันชื่อไอ้เบิ้ม ลูกเจ้าของ โรงเรียนเอกชนแห่งนี้

อายุเท่ากันแต่มีลูกน้องตามเป็นพรวนเพราะเห็นว่าเป็นลูกเจ้าของโรงเรียยน

"กูเรียกไม่ได้ยินรึไงวะ" กิริยาท่าทางไม่ไช่ลูกผู้ดีแม้แต่น้อยแอบนักเลงซะด้วยซ้ำ

"................"

"ไอ้นี่มันกวนตรีนนี่หว๋า"

"เห้ยจัดการมันน"

น้องกรินโดนไอ้เบิ้มรังแกแต่น้องกรินสู้ไม่ไหว เพราะน้องกรินนั้นอ่อนแอเกินไป

ตั่งแต่โดน ณรงค์ รับเลี้ยงมา ณรงค์ หรือคุณ รงค์ ไม่เคยได้ยินเสียงของน้องกรินเลยสักครั้ง

พอไปถามสถานที่รับเลี้ยงมา  ก็ไม่พูด ไม่จา  มีแค่ท่าทางเงียบๆ ทุกๆวันน้องกรินจะโดนเบิ้มรังแก โดยไม่มีทางสู้

"มึงพูดออกมาดิ ลูกคุณหนูอย่างมึง  กูอยากได้ยินเสียง!!พูดมาา!"เบิ้มกับพวกยังคงรุมทำร้ายน้งกริน ยังไม่หยุด

น้ำตายังคงไหลรินอยู่ที่ตา  แต่น้องกรินไม่ยอมพูด เบิ้มรังแกจนพอใจก็ยอมปล่อยให้กรินไป

น้องกรินเดินกะเพรก  ขาเจ็บ เดินมานั่งรอที่หลังโรงเรียน คนเลิกหมดแล้ว

ณรงค์เดินหาทั่วโรงเรียน

" น้องกริน น้องกริน อยู่ไหน ป๋ามาแล้ว อยู่ไหน"  รงค์เดินไปเห็น กรินนั่งอยู่คนเดียวที่ม้าหินอ่อน

"น้องกริน!   ใครทำน้องกริน บอกป๋ามา"

..... เสียงสะอื้นเล็กๆ ... ดังออกมาเล็กน้อย  น้ำตาคลอเบ้า โผเข้ากอดป๋ารงค์ ที่กกกอดตน

" ใคร มันเป็น ใคร! "เสียงโมโหจัด แต่ต้องเก็บอาการไว้

"กลับบ้านกับป๋านะ ไม่ต้องร้องๆ  โอ๋ๆ"กอดปลอบกรินมาตลอดทาง

ป๋าได้แต่คับแค้นใจ

เรื่องนี้เดี๋ยวป๋าจัดการบังอาจทำลูกกู  กูไม่เอามึงไว้

.............................................

สวัสดีท่านผู้ชมผู้อ่านทุกท่าน  กระผมเปิดเรื่องใหม่ ละหลังจากหายไปนานหลายปี ขออนุญาติเปิดเรื่องใหม่แต่งต่อเลยละกันนะ  สำหรับใครคิดถึงคอมเม้นไว้ด้วยยละ

ขอบคุณครัชชช