=br=
ซินโยวชวน
ถือศีลกินผักนับถือพรมจรรย์ยิ่งกว่าชีวิตเเต่กลับถูกจอมมารหน้าไม่อายข่มเหงรังเเกจนจุดเเดงพรมจรรย์ที่ข้อมือซ้ายเลือนหายไปจนถูกไล่ออกจากสำนักเชียนฉาน
‘เจ้าปีศาจหน้าไม่อายข้าขอสาบานด้วยชีวิตว่าจะต้องฆ่าเจ้าทิ้งให้จงได้!!!!’

=br=
หลุนเช่อฟาง
จอมมารเเห่งเขาเบญจพิษนิสัยเย่อหยิ่งทระนงตนเเต่กลับรักสงบผิดวิสัย เเม้เขาจะเป็นชายปากเสียคนหนึ่งเเต่หากรักใครเเล้วเขาจะตั้งมั่นอยู่เเต่กับคนที่รักเท่านั้น
‘เจ้าคิดจะสังหารสามีตนเองรึ!!’

=br=
เจี้ยนเถา
อาจารย์ของซินโยวชวน เเม้เขาจะเป็นคนเคร่งครัดเเต่กลับสงสารศิทษ์รักที่ต้องเผชิญกับโทษที่ตนเองไม่ได้ก่อ
‘ศิทษ์รักอย่าเศร้าใจไป อาจารย์จะช่วยเจ้ากลับมาเอง’

=br=
เจียวผิงต้วน
คุณชายรองสกุลเจียวนิสัยอ่อนโยนดุจสายน้ำ เขาชอบชินโยวชวนมาตั้งเเต่เด็กเเต่เพราะรู้ว่าซินโยวชวนนับถือพรมจรรย์จึงคิดตัดใจเเต่เมื่อทราบข่าวว่าซินโยวชวนถูกไล่ออกจากสำนักเพราะเสียพรมจรรย์ไปแล้ว เขากลับไม่นึกรังเกียจซ้ำยังคิดรับอีกฝ่ายเป็นภรรยาเสียด้วย
‘ข้ายินดีเเต่งกับเจ้า เเล้วเจ้าเล่ายินดีหรือไม่’

=br=
เปียนอันเฉิง
เขาคือบุตรชายของพรรคมารจันทรา เขามีรักลึกซึ้งต่อหลุนเช่อฟางตั้งเเต่เด็กซ้ำยังหวังครอบครองเอาไว้เพียงคนเดียวแต่อีกฝ่ายกลับตีตัวออกห่าง
‘ข้ารักเจ้าเเต่เจ้ากลับเลือกเจ้าเต้าหู้นั้น หลุนเช่อฟาง!!! เเล้วท่านจะต้องสำนึกที่ทำให้ข้าเสียใจ!!’
No bad end นะจ๊ะ