❀ 萬花春 วสันต์หมื่นบุปผา ❀

萬花春 

วสันต์หมื่นบุปผา 

โดย มู่หรงชิงเฟิง 

[慕容轻风] 

*นิยายเรื่องนี้เป็นเรื่องแต่งสนองนี้ดคนเขียนโดยเฉพาะ 

และเพราะคนเขียนก็เข้าสู่วัยทำงาน มีภาระที่ต้องรับผิดชอบมากขึ้นกว่าสมัยเรียน 

ดังนั้นหากไม่ได้อัพเดตนิยายติดต่อกัน หรือระหว่างเขียนเนื้อเรื่องมีข้อผิดพลาดจากความเป็นจริง 

ไม่ว่าจะเป็นขนบธรรมเนียมจีนโบราณ 

หรือภาษาที่อาจจะไม่จีนจ๋านักก็ขออภัยมา ณ ที่นี้ 

แต่คนเขียนจะพยายามเขียนอิงตามความจริงที่สุดนะคะ* 

หนึ่งหญิงงาม ผู้อ่อนโยนหากมิได้อ่อนแอ 

หนึ่งบุรุษ ผู้แข็งแกร่งเย็นชาราวกับไร้หัวใจ 

"หัตถาเทพแห่งเขาบุปผา" 

คือฉายาที่เป็นตำนาน 

แต่ไม่มีใครรู้ว่าสตรีที่ปิดหน้ารักษาคนยากไร้อยู่ท้ายตลาดบูรพา แท้จริงแล้วคือเจ้าของสมญานามนั้น 

เฟยฮวา 

ผ่านความทุกข์ยากมาได้ หวังเพียงจะใช้ชีวิตอยู่อย่างสงบ 

มีให้กินก็กิน ไม่มีให้กินล้วนไม่เป็นไร 

ขณะที่ตัดสินใจได้แล้วว่าชีวิตนางนับจากนี้คงอุทิศให้แก่การรักษาผู้คนยากไร้ 

หากแต่ชะตาชีวิตของนางกลับเปลี่ยนไปเมื่อได้เจอกับเขา 

จิ้นอัน 

บุรุษผู้แสนเย็นชาคิดเพียงแต่ว่าจุดจบของตนช่างน่าอนาถยิ่ง 

ยังมิทันได้ทำตามคำสั่งเสียของบิดาผู้ล่วงลับ 

"ปกป้ององครักษ์เงาโลหิตเอาไว้" 

ตนกลับเสียท่า พลาดพลั้งโดนผู้อื่นเล่นงานจนเกือบเอาชีวิตไม่รอด 

ขณะโซเซกระทั่งล้มลงในพงหญ้า ยามนั้นเองที่นางดึงเขาออกมาจากประตูนรก 

สตรีผู้อ่อนโยนงดงาม ได้เพาะปลูกดอกไม้ให้เบ่งบานในใจเขาอย่างช้าๆ 

ประดุจน้ำค้างหวานชื่นชโลมกลีบและใบ หญิงชายคู่หนึ่งเปลี่ยนชีวิตของกันและกัน 

ลำนำรักถูกขับขึ้น...ในคืนฝนพรำคืนนั้นเอง 

(นิยายเรื่องนี้จะติดเหรียญนะคะ แจ้งไว้ตรงนี้ก่อน ขอบคุณค่ะ) 

สามารถติดตามพูดคุยกับเราได้สองช่องทางด้านล่างค่ะ 

แฟนเพจ: 

MALAVITA/MurongQingFeng 

| ทวิตเตอร์: 

@malavitabb 

วสันต์หมื่นบุปผา เล่ม 1 Murong Qing Feng www.mebmarket.com หนึ่งหญิงงาม ผู้อ่อนโยนหากมิได้อ่อนแอหนึ่งบุรุษ ผู้แข็งแกร่งเย็นชาราวกับไร้หัวใจ"หัตถาเทพแห่งเขาบุปผา" คือฉายาที่เป็นตำนานแต่ไม่มีใครรู้ว่าสตรีที่ปิดหน้ารักษาคนยากไร้อยู่ท้ายตลาดบูรพาแท้จริงแล้วคือเจ้าของสมญานามนั้นเฟยฮวา ผ่านความทุกข์ยากมาได้ หวังเพียงจะใช้ชีวิตอยู่อย่างสงบมีให้กินก็กิน ไม่มีให้กินล้วนไม่เป็นไรขณะที่ตัดสินใจได้แล้วว่าชีวิตนางนับจากนี้คงอุทิศให้แก่การรักษาผู้คนยากไร้หากแต่ชะตาชีวิตของนางกลับเปลี่ยนไปเมื่อได้เจอกับเขาจิ้นอัน บุรุษผู้แสนเย็นชาคิดเพียงแต่ว่าจุดจบของตนช่างน่าอนาถยิ่งยังมิทันได้ทำตามคำสั่งเสียของบิดาผู้ล่วงลับ "ปกป้ององครักษ์เงาโลหิตเอาไว้"ตนกลับเสียท่า พลาดพลั้งโดนผู้อื่นเล่นงานจนเกือบเอาชีวิตไม่รอดขณะโซเซกระทั่งล้มลงในพงหญ้า ยามนั้นเองที่นางดึงเขาออกมาจากประตูนรกสตรีผู้อ่อนโยนงดงาม ได้เพาะปลูกดอกไม้ให้เบ่งบานในใจเขาอย่างช้าๆประดุจน้ำค้างหวานชื่นชโลมกลีบและใบ หญิงชายคู่หนึ่งเปลี่ยนชีวิตของกันและกันลำนำรักถูกขับขึ้น...ในคืนฝนพรำคืนนั้นเอง