เคยได้ยินมาว่า
“
ความรักเป็นสิ่งสวยงาม สามารถหล่อเลี้ยงหัวใจผู้คนหลายคน ความรักก่อให้เกิดความสุขใจอย่างง่ายดาย หรือความรักสามารถทำให้หัวใจระทมทุกข์ ขึ้นอยู่ที่ว่า ผู้ที่ตกอยู่ในภวังค์แห่งรักจะเลือกให้รักเกิดขึ้นแบบไหน จะเลือกส่วนไหนของความรักมาจดจำ
หากเลือกให้ความรู้สึกรักแฝงด้วยความคาดหวังมากมาย เลยผ่านกลับมาทำร้ายตัวเองจนเจ็บปวด นั้นเพราะเป็นสิ่งที่เลือกต้องการให้เป็นแบบนั้น ในขณะที่บางคนเลือกที่จะรักและมีความสุขกับความทรงจำสีขาว ความทรงจำที่แสนสวยงาม วิ่งวนอยู่กับความรู้สึกดีๆแสนหวานที่เคยพานพบมา
ภาพทะเลสีครามทอดยาวจรดโค้งขอบฟ้าราวกับว่าช่างห่างไกลกับฟากพื้นดินเหลือเกิน แสงอาทิตย์เริ่มอ่อนแรงสาดแสงสีแดงสะท้อนผิวน้ำส่องแสงระยิบระยับ เม็ดทรายหลายล้านเม็ดเล็กละเอียดรวมตัวกันเป็นพื้นทราย ช่างดูนุ่มนวล เย็นสบาย จนเท้าเล็กๆก้าวลงเหยียบโดยปราศจากพื้นรองเท้ารองรับเท้าน้อย เธอเห็นเท้าตัวเองวางใต้น้ำใสช่างดูสะอาดสะอ้านจนสามารถมองเห็นสิ่งมีชีวิตตัวเล็กๆ ว่ายวนไปมาให้มองเห็นสิ่งมีชีวิตว่ายวนไปมา สามารถสื่อความหมายว่าธรรมชาติที่นี่ยังได้รับการดูแลรักษาอย่างดี
เด็กหญิงวัยน่ารัก อายุไม่เกิน 5 ปี วิ่งวนบนพื้นทรายหาดอยู่ห่างจากผู้เป็นแม่ไม่ไกลมากนัก นั่ง ในโต๊ะเล็กใต้ผืนผ้าใบของร่มใบใหญ่ที่แผ่ขยายกางออกพอปิดบังแสงแดดอ่อนๆได้ ผมสีดำเกล้าขึ้นสูงเก็บไว้บนศีรษะทุย มีดอกลีลาวดีสีขาวแซมแดงวนรอบมวยผม เสื้อกล้ามยืดสีขาวกางเกงขาสั้นสีขาวแซมดอกไม้สีต่างๆ ดูสะอาดตาและน่ามองยิ่งนัก วงหน้ากลมรีเล็กๆ ตาโตใสแป๋ว ยิ้มร่า เดี๋ยวผุดเดี๋ยวโผล่จากน้ำราวกับจินตนาการว่า
“หนูจะเป็นเงือกนะคะ คุณแม่“ เกลียวคลื่นหยอกเย้าล้อเล่นกับหนูน้อย บางครั้งซัดกระเซ็นเข้ามาจนร่างเล็ก เกยฝั่ง บางครั้งล้อเล่นเบาๆ คลื่นสีขาวหยอกเย้าจนน่าสนใจ
"ค่ะ. นางเงือกน้อย สักพักต้องรีบขึ้นแล้วนะคะ เพราะเย็นมากแล้ว"
"ค่า คุณแม่"
อย่าไปไกลนะคะ น้องกานต์”
ผู้เป็นแม่ยิ้มตอบสาวน้อยที่กำลังแวกว่าย ในน้ำทะเล เธอเฝ้ามองด้วยความห่วงใย สายตากชกรไม่เคยละ ไปจากลูก. คอยระวังเหมือนแม่เสือระวังลูก ก็มีกันแค่สองคน ลำบากกันสองคน. กานต์ชนกคือหัวใจของเธอ. หัวใจรัก
“ทำไม เด็กคนนั้นหน้าตาคล้ายกานต์ จังคะ”
“เหมือนมากค่ะ”
นภา เอ่ยความความประหลาดใจและตื่นเต้น หลังจากที่เพ่งมองหน้าเด็กหญิง ที่อยู่ห่างไปไม่ไกลจากระยะสายตามากนัก พอมองเห็นดวงหน้าเล็กๆ ที่ล้อเล่นอยู่กับน้ำทะเลสีคราม เค้าหน้า แววตา รอยยิ้มหน้าตาช่างละม้ายคล้ายคลึงกับคนที่นอนอยู่ข้างกายเธอจัง ขณะที่คนที่ถูกเอ่ยถึง
ร่างสูง หลับตาพริ้มภายใต้กรอบแว่นราคาดี นอนเอกเขนกอยู่บนเตียงผ้าใบ เสี้ยวหน้าคมเข้ม รับจมูกโด่ง ไม่ได้หล่อเหลาเหมือนพระเอกหนังเกาหลี แต่ดูดีแบบฉบับชายไทย
กานต์
“
ดูไปดูมา คล้ายกานต์ ตอนเล็กนะ
”
กัลยามองใบหน้าน้อยๆที่ช่างละม้ายคล้ายคลึงลูกชายตัวเอง รำพึงกับตัวเอง
“
ผิวจะสีน้ำผึ้ง เนียน ละเอียด เอ๊ะคนนั่งน่าจะเป็นคุณแม่
“
กัลยาพินิจผิวพรรณของผู้หญิงที่นั่งหันหลังผมยาวแผ่สยายถึงกลางหลัง เนื้อแขนที่เผยออกมาจากเสื้อยืดแขนสั้นสีขาวเผยให้เห็น สีผิวขาวเหลืองนวลละเอียดสะอาดตา ต่างจากลูกสาวที่ผิวไม่ได้เหมือนแม่แต่เนียนเข้มออกไปทางผิวสีแทน หญิงวัยกลางคนขยับแว่น ทอดมองไปถึงเด็กหญิงผู้ที่ถูกกล่าวถึงก่อนหน้า รอบวงดูตื่นเต้นกับบทสนทนาใหม่ ในขณะที่คนที่นอนหลับยังไม่มีปฏิกิริยาอะไร เขาไม่เคยเดือดร้อนเพราะไม่เคยที่จะเปลี่ยนไปจากภรรยาผู้เป็นที่รัก
นอกจาก..
. ความทรงจำครั้งหนึ่งที่แอบผ่านเข้ามาในความคิดเขาเสมอ ผู้กญิงที่เขาแอบห่วงต่างกับนภาผู้หญิงที่เขารักและโชคดีมากมายที่ได้เธอมาครอบครอง นภาเป็นผู้หญิงเก่ง และมีความสามารถด้านการค้าขาย สามารถพาเขามาไกลจนมีกิจการของตัวเอง โดยมีเขาคอยช่วยอยู่ห่างๆ ปล่อยให้ภรรยาคนเก่ง นภาให้เขาได้เกือบทุกอย่าง ยกเว้นลูก เธอไม่สามารถมีเองได้ ไม่ว่าจะพยายามขนาดไหน คนเราจะไม่สมบูรณ์แบบทุกเรื่อง ร่างอวบท้วมดูดีตามแบบฉบับคนไทยเชื้อสายจีน ทั้งนี้เธอกับเขาไม่เคยเหงา เพราะมีลูกหลานที่รับมาดูแลอีกเพียบ นภามีกิจการที่ดูแลเอง ในขณะที่กานต์เป็นผู้บริหารของบริษัทแห่งหนึ่ง เป็นจุดเริ่มต้นของความทรงจำสีจาง จาง ครั้งหนึ่งที่ผ่านเข้ามาเขาไม่ได้รู้สึกรักแต่ก็ไม่มีความสามารถที่จะลืม
ฟ้าไร้ดาว
แอบเหงา อยู่ใช่ไหม
โค้งขอบฟ้า เหมือนคิดถึงใคร
จะเหมือนฉันไหม
ที่แอบคิดถึงคนไกล .. บางคน
-
แอบห่วง -
Guest
