=br=
ปล่อย
ทำไมกลัวคนอื่นรู้หรอ ไม่ต้องห่วงฉันเองก็กลัวคนอื่นจะรู้เหมือนกัน แค่จะมาบอกกินยาด้วยละ!
แพขนตาที่งอนยาวค่อยๆช้อนตามอง ข้อมือเล็กที่พยายามบิดให้หลุดพ้นจากการจับกุมของมือใหญ่สีน้ำผึ้ง กล่องยาสีขาวชูขึ้นมาเกือบระดับศีรษะ กินด้วยละอย่าทำตัวมีปัญหา
หยดน้ำใสๆร่วงหล่นไปพร้อมกับกล่องยาสีขาว ฉันค่อยๆย่อตัวลงไปเก็บสายตาที่พร่ามัวไปด้วยหยดน้ำตา น่าสมเพชสิ้นดีแต่จะทำยังไงได้ชีวิตมันต้องเดินต่อไป
มองหน้าฉัน บอกให้มองสิวะ เพล้ง!!!!กรอบรูปทิ้งตัวลงที่พื้นทันทีที่สิ้นเสียง กระจกร้าวละเอียดที่บ่งบอกได้ดีว่ากรอบรูปอันนี้ไม่มีทางกลับมาเป็นเหมือนเดิมได้แน่นนอน
=br=
รีวิว (0)
เรื่องนี้ยังไม่มีรีวิว
Guest
