ในรอยร้าว In the crack (จบแล้ว อ่านฟรี)

***เรื่องนี้เป็นเรื่องแรก ๆ ที่เขียนอาจไม่สมเหตุสมผลหลาย ๆ อย่าง ตามวัยและวุฒิภาวะของผู้เขียน ณ ช่วงเวลานั้น บางเหตุการณ์ไม่ควรลอกเลียนแบบเด็ดขาด โปรดใช้วิจารณญาณในการอ่าน และรบกวนคอมเม้นอย่างสุภาพด้วยนะคะ คนทางนี้ใจบาง

***แจ้งเรื่องความสัมพันธ์ของแอรอนกับกัณฑ์ธิรานะคะ ทั้งสองคนไม่มีอะไรเกินเลยเป็นแค่เจ้าหนี้แะลูกหนี้กันเท่านั้นน้า

****ก่อนอื่นเลยต้องขอโทษทุกคนด้วยนะคะที่อยู่ดีๆก็หายไปเลยรู้สึกผิดมาก จากนิยายเรื่อง"เพลิงเเค้น วิวาห์ร้าย" เป็นเรื่องเเรกที่เคยเเต่งเพราะมันไม่ได้มีการวางพล็อตเรื่องไว้ว่ามันจะเป็นเเบบไหน มันเลยทำให้ตันเเรงมากค่ะ แต่ก็พยายามเขียนมาจนถึงครึ่งเรื่อง โดยที่ไรท์จะยังไม่ลบเรื่องนั้นออก พยายามเขียนมันจะให้จบให้ได้แถมยังคิดว่าอาจจะเปลี่ยนช่วงเริ่มเรื่องที่มันอาจจะเบลอๆเพราะไรท์ก็เบลอค่ะ ถ้าเป็นไปได้ขอเเก้ตัวจากเรื่องนี้เเล้วกันนะคะ เรื่องนั้นไรท์จะพยายาม ทำมันให้จบให้ได้ หวังว่าทุกคนจะให้อภัยกับไรท์ที่เบลอๆคนนี้ด้วยนะคะ#นอบน้อมถ่อมตนนั่งท่าเทพธิดาเลยค่ะ

ในรอยร้าว In the crack

แอรอน ดรอฟ พัฒธรากรณ์รุณ

ผู้บริหารธุรกิจโรงเเรมดรอฟ แกรนด์ แอรัล โรงเเรมหรูที่ตั้งตงาดอยู่ใจกลางเมืองหลวงของประเทศไทยที่ไม่ เคยหลับใหล เขาไม่ใช่เเค่ร้าย เเต่เรียกว่า โคตรเลว! เกลียดการถูกทอดทิ้งเมื่อครั้งเยาว์วัยเป็นที่สุด อารมณ์รุนเเรงเกินใครต้านไหว หล่อ รวย การศึกษาดี ครบสูตรชายเฟอร์เฟคแต่ทว่ากว่าจะมาเป็นในทุกวันนี้ได้มันก็มีอะไรที่ทำให้เขาต้องเปลี่ยนไป

มุทิตา จันทรากาญจ์

หญิงสาวเเสนธรรมดาร่างอวบ ที่เผอิญดันเข้ามาทำงานในบ้านของแอรอน ที่คิดว่าการทำงานทุกอย่างมันเป็นไปอย่างราบรื่น มันกลับไม่ใช่ เพราะชีวิตเธอต้องมาพัวพันกับชายหนุ่มที่ขึ้นชื่อว่า เจ้านาย!

กัณฑ์ธิรา สมากุลรัตน (สะ-มา-กุน-รัด-ตะ-นะ)

ลูกสาวทายาทโรงเเรมเทียร์ทาวน์ เธอสวย เธอรวย เธอเเสนเฟอร์เฟค แต่ทว่าดวงใจกลับเศร้าหมองไม่เหมือนหน้าที่เเสนสวย เป็นคนที่ต้องอยู่ในปกครองของแอรอนอย่างจำใจ

อภิวัฒน์ คุณรพิวัฒน์

เพื่อนสนิทร่วมคณะของมุทิตา เป็นลูกเจ้าของโรงพยาบาลชื่อดัง

นาธินันท์ มัทนา

เพื่อนสาวคนสนิทของมุทิตา เธอมีเรื่องที่เมื่อพูดออกไปเท่าไหร่เขาคนนั้นก็ไม่เคยจะรับฟังมันเลย

เนื้อหาในเรื่อง

“หึ กูไม่คิดว่าพนักงานบ้านฉันมันจะมาทำงานเสริมที่ร้านมึง”

“วันนี้ได้ไปเท่าไหร่แล้วล่ะ” แม้จะเป็นเสียงเรียบๆแต่แฝงไปด้วยความดูถูกดูแคลน ทำไมเขาจะไม่รู้ว่าคนประเภทนี้ก็คงไม่พ้นการมีเสี่ยรองรับและดูแลแต่ที่ต้องอาจมาทำงานอาจจะกำลังมองหาเหยื่อใหม่ที่อาจจะติดกับดักที่เธอวางไว้ก็ได้ แถมยิ่งเป็นนักศึกษาที่ใกล้จะจบด้วยแล้วก็คงต้องการเงินเยอะเลยล่ะ แม้ว่าจะไม่ได้มีรูปร่างที่ชวนสะดุดตาแต่ใครจะรู้ว่าลีลาอาจร้อนแรง

“คะ...???”

“ฟังภาษาคนไม่รู้เรื่องหรอห๊ะ ฉันถามว่าวันนี้เธอได้ไปเท่าไรแล้ว”

“ขอโทษนะคะ ฉันไม่รู้ว่าคุณพูดเรื่องอะไร แต่ฉันขอตัวนะคะ” ไม่ได้อยู่รอคำอนุญาตจากปากใครพูดจบก็เดินออกไปจากจุดนั้นทันที มีหวังถ้าอยู่นานกว่านี้น่าจะโดนเจ้าของคำถามยิงคำถามที่มันไม่น่าเข้าโสตประสาทหูใส่รัวๆเป็นแน่แท้

‘หึ คิดว่าตัวเองเป็นใครถึงหยามฉันอย่างนี้’ แอรอนคิดเคืองในจิตใจ

ไม่มีใครที่กล้าจะปฏิเสธคำถามของเขาสักคนแล้วเธอเป็นใคร เป็นแค่แม่บ้านคนนึงในบ้านเขาก็หัดเตรียมตัวเสียซะบ้าง!

*****************************************

“ลงมานั่งข้างหน้าสิ ฉันไม่ใช่คนขับรถให้เธอนั่งสบายๆนะ”

“......” นาธินันท์ไม่พูดสิ่งใดแค่ขยับตัวตามคำบอกของเขา

“ทางมันไปทางไหนฉันไม่เคยไป ครั้งหน้าฉันจะได้ไม่ต้องขับรถผ่าน” หันมาถามเธอเสียงเรียบ

“แค่ตรงไปแล้วพอเจอซอยก็เลี้ยวเข้าไปแล้วจอดได้เลย เดี๋ยวฉันเดินลงไปเอง”

“ดี”หลังจบการสนทนาการถามทางจบสิ้น ก็ไม่มีเสียงใดเปล่งออกมาอีกเลยจนถึงเส้นทางที่หญิงสาวจะต้องลงไปเฮก็เอ่ยเพียงแค่การของบคุณเท่านั้นแล้วก็ไม่ได้พูดสิ่งใดต่อไป

“ฮึก ฮึก ฮือ!” รถที่นั่งมานั้นขับเคลื่อนออกไปแล้ว เสียงสะอื้นไห้ที่แผ่วเบาก็ล่องลอยตามมา...

นิยายที่เเต่งขึ้นมันเป็นเพียงการมโนของไรท์เองล้วนๆ ผิดพลาดตรงไหนก็ขออภัยนะคะ

ไรท์ไม่ใส่อิมเมจเพราะต้องการให้รีดอ่านและฝันถึงหน้าตัวละครได้หลากหลายนะคะ

ที่สำคัญ ห้ามคัดลอกหรือดัดแปลงใดๆนะคะ

ฝากกดถูกใจเพจใน Facebook ด้วยนะคะ ฝากรีดกดไลค์ถูกใจเพจกันเยอะๆด้วยนะคะ

ปล.หน้าโปรไฟล์ไรท์มีลิ้งค์ให้กดเข้าไปได้นะคะ จริงๆก็อยากจะเอามาแปะไว้ตรงนี้เเต่ทำไม่ได้ค่ะ แงง

ส่วนอันนี้เป็นแอค twitter นะคะ ในนี้ก็สามารถมาติดตามเเละพูดคุยด้วยกันได้เลยนะคะ ฝากรีดอีกด้วยเหมือนกันค่ะ

ลมหนาว...