รักแล้วซวย!!!!!

จินตนาการรูปภาพเอาเองนะคะ ขี้เกียจหารูปมาแปะ เป็นนิยายที่เขียนมาจากเรื่องจริงนั่นแหละ

เนื้อเรื่องย่อคร่าวๆก็มีอยู่ว่า

เด็กผู้หญิงที่โคตรธรรมดา โคตรเฉิ่ม ทำอะไรก็ไม่ได้เรื่องนอกจากเรียน วันๆก็เอาแต่รวบผมธรรมดาไปโรงเรียน เพราะที่โรงเรียนดันไม่ให้ทำทรงอื่นนั่นแหละ แต่ถึงให้เธอก็ทำแต่ทรงเรียบๆอยู่ดี

เธอเรียนจนจบม.หก โดยที่เธอไม่เคยมีแฟนสักคน ประหลาดไหมล่ะ

ขอตอบว่า ไม่!!

คิดว่าคนเราจะมีแฟนช่วงมัธยมกันทุกคนเหรอ เป็นไปไม่ได้หรอก ถ้าเป็นงั้นจริง สเตตัสดราม่าๆคงไม่เกลื่อนเฟสบุ๊คแบบนี้หรอก

อยากมีคนคุม อยากมีแฟน เกลื่อนไปหมด

เธอก็ไม่ได้อคติอะไรหรอกแค่รู้สึกว่าแม่งโคตรเพ้อเลย

ถึงเธอจะเป็นคนหน้าตาโคตรธรรมดา โคตรเฉิ่ม แล้วอะไรก็แล้วแต่ที่เคยบอกล่ะนะ แต่เธอก็เป็นคนที่ใช้คำหยาบคายจนชินปากคนนึงเลย

และนั่นก็ทำให้เธอรู้สึกโคตรเซ็งเมื่อเจอดราม่าจากอาจารย์ หรือพ่อแม่คนอื่น เอิ่มก็เพื่อนร่วมห้องเธอนั่นแหละ มาพูดว่า พุดอย่างนั้นไม่ดีเลยนะ บุคลิกเธอเสีย แล้วเหตุผลต่างๆนานา

แม่งจะโลกสวยไปถึงไหนว่ะ แต่ก็ช่างมันเถอะ เธอไม่เคยคิดจะใส่ใจมันสักเท่าไหร่อยู่แล้ว เธอก็ยังทำตัวเหมือนเดิม

แต่อันเนื่องจากเะอมีผลการเรียนที่ค่อนข้างโดดเด่น เป็นประกายจนเพื่อนบางคนที่พยายามมากกว่าเธอแต่ก็ยังทำได้ไม่ดีเท่าเธออยุ่ดี อิจฉาและหมันไส้ แต่คนที่เป็นแบบนั้้นก็น้อยมากๆๆเลยทีเดียว

เพราะเพื่อนมัธยมของเธอเป็นคนที่ชิลสุดๆไปเลย

จนกระทั่งเธอเรียนอยู่มอหกนั่นแหละ ทุกคนที่ฝันจะเข้ามหาลัยดีๆต่างเอาจริงเอาจังกับการเรียน การสอบสัมภาษณ์ การทำปฟ้มสะสมผลงาน

จะบอกว่าช่วงนั้นเหนื่อยก็เหนื่อยแหละ เหนื่อยสุดๆแต่มันก็สนุก เพราะมันเป็นความทรงจำที่มีค่ามาก

เอาล่ะเธอก็เริ่มสมัครมหาลัยแรก แล้วเธอก็ติด แต่ก็สละสิทธิ์อยู่ดีเพราะคิดตั้งแต่แรกแล้วว่าแค่ลองสนาม

แล้วเธอก็สมัครอีกที่ เธอก้ติดอีกคราวนี้เะอตัดสินใจเรียนที่มหาลัยนี้

และมันเป็นจุดเริ่มต้นของทุกอย่าง

ทั้งความรักที่แสนจะจืดชืด

ทั้งความซวยที่มาเยือนเธออย่างไม่หยุดยั้ง

ขออภัยถ้าสะกดผิด และพิมผิด