**CARCY IN LOVE** รักร้ายหัวใจเถื่อน 20+

**CARCY IN LOVE** 

ครั่งร้ายหัวใจเถื่อน 20+ 

**นริศ** อายุ 34 ปี 

ความเกรียด เคียดแค้นและชิงชังฝังแน่นลงรากหัวใจ หลังจากการจบชีวิตลงของบิดา ผู้เป็นทุกอย่างสุดท้ายของชีวิต บวกกับความรักและครอบครัวที่เคยผิดหวังจนจุดจบคือการหย่าร้าง การกลับมาคือการเอาคืน จากคนที่ขึ้นชื่อว่าเมียน้อยคุกรุ่น

กับกลิ่นอายของแอลกอฮอล์บางๆ

**นาเดียร์** อายุ 22 ปี 

หญิงสาวชาวบ้านแต่ชื่ออินเตอร์ เผชิญกับความโชคร้ายของชีวิตที่มากับความโชคดี หลังจากเสียทั้งพ่อและแม่ตั้งแต่เธออายุยังน้อย แต่กลับได้รับการอุปการะจากผู้เป็นใหญ่เพื่อตอบแทนบุญคุณต่อพ่อแม่เธอ บุญคุณต้องทดแทนตอกย้ำเข้าสู่ขั้วหัวใจของหญิงสาว แต่มิใช่การบังคับ

**อิงฟ้า** อายุ 28 ปี 

มาดมั่น ไม่แคร์สายตาใคร ของของฉันถึงแม้จะเก่าไป แต่ใครก็ห้ามยุ่ง "ถึงเราจะเลิกกัน แต่เราก็กลับมาคืนดีกันได้นิค่ะ..? 

**ลุงคิม 

** 

ผู้ใหญ่ในบ้านรับใช้มาตั้งแต่สมัยยังหนุ่มแน่น “เฮ้ยย.. อะไรถึงดลให้ให้คิดแบบนี้ ผู้หญิงตัวเล็กกลับต้องมารับกรรมที่ไม่ได้ก่อ จะเกิดอะไรขึ้นกับเธอบ้างนะ

?

** 

กริช** อายุ 28 ปี 

ความต้องการไม่แคร์ความรู้สึกของใคร ยิ่งใหญ่มาจากไหนไม่สำคัญ กูอยากได้กูต้องได้ “กูชอบผู้หญิงคนนี้วะ

!!

ไปเอาตัวมาให้กู” มือลูบริมฝีปากกับแววตายินร้าย

############################# 

** 

โปรย** 

“เป็นบ้าหรือไง 

? 

นั่งพูดกับต้นไม้ใบหญ้าคิดว่ามันจะฟังรู้เรือง” 

? 

เสียงของชายแทรกขึ้นระหว่างที่สาวเจ้ากำลังนั่งตัดพ้อกับชีวิตของตัวเอง 

“ฮึ๊ 

!!? 

จำต้องลุกแล้วหันหลังกลับมาดูเห็นชายร่างสูงกับแววตาเอาเรื่อง “รู้เรื่องหรือไม่รู้เรื่องมันเรื่องของฉันไม่เกี่ยวกับนาย..” 

? 

ถ้อยคำตอบออกไปอย่างไม่สบอารมณ์ชาย 

“เกี่ยวสี 

!! 

มานั่งขวางหูขวางตาอยู่ได้” ถ้อยคำกับแววตานั้น 

“ต้นไม้พวกนี้หมดทั้งบ้านนี้ฉันเป็นคนปลูกทั้งนั้นแหละ.. ถ้านายคิดว่ามันขวางตานักก็ตัดมันทิ้งสะสิ” เสียงตอบกลับอย่างไม่แคร์ของเธอ 

“ทำไมฉันต้องตัดมันทิ้งด้วย.. ในเมื่อต้นไม้พวกนี้มันให้ร่มเงาให้อากาศบริสุทธิ์ไม่ได้ทำตัวเป็นมลพิศเหมือนเธอ” เสียงทุ่มกระแทกเขารู้หู 

“ก็เพราะมันเกิดจากมือฉัน.. ทุกอย่างที่มันเกิดจากฉัน.. นายก็รังเกียจทั้งนั้น ขนาดเสื้อผ้าข้าวของเครื่องใช้ส่วนตัวของฉันมันอยู่ในห้องดีๆ ไม่ได้ออกมาขวางหูขวางตานาย.. นายก็ยังเอาไปเผาทิ้ง แล้วมันก็คงไม่ต่างกันหรอก” เสียงแข็งขึ้นใส่ 

เสียงแข็งใส่หน้าชายก้าวเข้าหากระชากต้นแขนขึ้นมา“ก็เพราะมันเป็นเสนียดของบ้านฉันไง.. ปล่อยไว้ไม่ได้เลยต้องเผาทิ้ง” เสียงออกจากไรฟันอย่างจะกินเนื้อเธอในเวลานี้ มือใหญ่ปล่อยแขนเล็กที่ถูกกระชากขึ้นราวกับร่างนั้นไร้น้ำหนัก บัดนี้กองอยู่ที่พื้น 

“โอ้ยยย.. เจ็บ.. 

!! 

เสียงเจ็บรอดออกมากับตาเป็นมัน 

“ฮึ.. 

!! 

ตัวสเนียด 

? 

เสียงสมเพสตัวเองของเธอ “โบราณว่าไว้สเนียดจังไรมักจะอยู่ด้วยกัน.. อยากรู้จริงๆเลย ไอ้คนที่มันนอนกับฉันแทบทุกคืนมันจะเรียกว่าตัวอะไร” 

? 

“ฮึ..ฮึ..++ เสียงขำพร้อมกับนั่งลงต่อหน้าเธอ มือหนาจับใบหน้าเล็กเงยขึ้นมองตนเองอย่างรู้สึกสะใจ 

**“เธอก็เป็นตัวสเนียด.. ส่วนฉันก็เป็นตัวจังไรไง.. สเนียดจังไรอยู่ด้วยกัน ก็เหมาะสมกันดี” 

** 

**ความเคียดแค้น ชิงชัง ฝังลงรากหัวใจ**

**มันจะมอดไหม้แผดเผาเธอทั้งเป็น**

**ชีวิตต้องแลกด้วยชีวิต**

ทุกคอมเม้นคือกำลังใจของไรท์ ขอกำลังใจเข้ามาเยอะๆนะค่ะ

คำเตือน

เนื้อหาของนิยายเกิดจากจินตนาการของผู้แต่งมิได้พาดพิงถึงผู้ใด อิมเมจเป็นเพียงภาพแสดงเพื่อให้เกิดจินตภาพเวลาอ่าน ถ้อยคำวาจาที่ใช้อาจมีเนื้อหาไม่เหมาะสม เหมาะสำหรับผู้ที่มีอายุ 18 ปีขึ้นไป ผู้อ่านควรใช้วิจารณญาณในการอ่าน หากชอบก็กดไรค์ให้คะแนน

ข้อหาม 

ห้ามลอกเลี่ยนแบบหรือคัดลอกเนื้อหาโดยเด็ดขาด