ทอรักในสายฝนพร่ำ (รักดราม่า)

ธารา หนุ่มวัย 35 ปี

เงียบขรึม เขาจมอยู่กับความหว้าเหว่และความแค้น

เธอแค่เข้าใกล้ก็พร้อมให้เขาเชือด เรื่องราวเป็นไปตามที่หวัง แต่เธอไม่มีปากเสียงเอาเสียเลย แบบนี้เขาก็ไม่สนุก ลูกสาวฆาตกรทำไมทำตัวน่าหงุดหงิดจริงๆ

า

ทอรัก อายุ 23 ปี  สูง 162 มองโลกในแง่ดี

เธอกำพร้าพ่อ สูญเสียแม่ วันที่เรื่องเหลือเชื่อเกิดขึ้นในชีวิต

ความทุกข์แสนสาหัสก็ถาโถมเข้า เธอต้องจากไปเงียบๆ เพราะต่อสู้กับใครไม่เป็น

“ตกต่ำขนาดมาล้างจานที่นี่เหรอ”

ทอรักตัวแข็งทื่อได้กลิ่นน้ำหอมคุ้นเคย เสียงที่ไม่เคยลืม หญิงสาวหันหน้าหาธาราช้าๆ

“จำคนผิดแล้วคะคุณ เราไม่เคยรู้จักกัน”

เขาเยาะ เขาเย้ยได้ก็ทำไป จากนี้ชีวิตเธอไม่มีเขา ไม่มีให้ต้องเสียน้ำตา

“อะไรนะ!”

เขาคำราม ทอรักเดินหนี

“หนีทำไม ไม่รู้จักกันพูดคำนี้ทำไม ทั้งที่ให้เพื่อนไปบอกฉันว่าตนเองท้องลูกของฉันนี่นะ”

คราวนี้ว่าที่คุณแม่ก้าวขาไม่ได้…เป้ทำไมทำแบบนี้ ทำไม

“เงียบแสดงว่าแค่อยากเห็นหน้าฉันใช่ไหม คุณลูกสาวคนขี้คุกครับ ผมไม่ได้เชื่อในสิ่งที่เพื่อนคุณบอก บังเอิญผ่านมาแถวนี้ เลยอยากมาดูความตกต่ำของพวกคุณก็เท่านั้น”

ถ้าเป็นมีดก็เสียบตรงกลางใจจนเลือดสีแดงฉานไหลนอง ทอรักฝืนยิ้ม

“ฉันค่อนข้างลำบากจริง ฉันไม่ต่างเด็กล้างจานของที่นี่จริง พ่อก็ไม่ชอบพูดจา พบปะใครเหมือนเป็นโรคอยากตาย ฉันเองแม่ตายอยู่ตัวคนเดียว เกือบจะอดมื้อกินมื้อเหมือนตอนเด็กแต่เงินคุณช่วยได้มาก เสียใจนะคะ ที่คุณช่วยให้ฉันยังมีที่ซุกหัวนอน”

“ประชดหรือ”

ธาราที่ดื่มมานิดหน่อยโมโห ยโสเหลือเกิน ไม่เคยเห็นผู้หญิงคนไหนเฉยชากับเขาขนาดนี้ ไม่เรียกร้องอะไร ซ้ำหนีออกมาจากกรุงเทพเสียด้วย เก่งกล้าเสียจริง

“คุณไม่พอใจก็ทำอย่างที่คุณอยากทำสิคะ ฉันจะได้ย้ายอีก ชีวิตนี้ฉันไม่กลัวอะไรอีกแล้ว ไม่หวังสุขสบาย ฉันคงเกิดมาเพื่อจมกับความทุกข์เท่านั้น”

นัยน์ตาว่างเปล่ามองเขา ธาราลำคอแห้งผาก

“จะโทษฉันคนเดียวหรือไง” เขาคำราม

“ไม่แม้จะคิด” ทอรักเดินหนี

“จะไปไหน ถ้าในท้องลูกฉันจริงก็อย่าหวังจะเดินจากไปง่ายๆ แบบนี้”

“ไม่ใช่ของคุณ ไปได้นะคะ” ทอรักยิ้มเย็นให้คนที่กำลังเกรี้ยวกราด ในใจนึกสะใจที่เห็นเขาเสียใจบ้าง เธอเจ็บมามาก ใครเล่าจะเข้าใจ เขาต้องลิ้มรสบ้าง ลูกที่เกิดมาเธอจะไม่ยอมให้เขามาเป็นพ่อ

“นี่เธอ!”

ทอรักไม่หันมอง เดินเข้าไปทำงาน ปล่อยให้คนข้างหลังสับสนกับเรื่องที่รู้

ถ้าท้องจริงเขามั่นใจว่าเป็นลูกของเขา แต่ทำยังไงดีวะให้รู้ว่าไม่โดนต้ม

“ไม่สืบมาเขาฝากท้องที่ไหน” สั่งลูกน้องที่ตามมา นั่งลงตรงที่เธอนั่งเมื่อครู่ ทว่าเสียงในห้องครัวที่เธอเดินเข้าไปมีคนเสียงดังคล้ายใครเป็นลม ร่างสูงลุกขึ้นเห็นทอรักอยู่ในอ้อมกอดผู้ชายคนหนึ่งก็โมโห

“อะไร นั่นเมียผม ปล่อย”

“อ้าวเหรอครับ พอดีทอรักวูบไป รีบเลยครับคนท้องเป็นแบบนี้ไม่ดี”

สิ้นคำนั้นธารายกร่างสวยในอ้อมกอด ตวาดลูกน้องสตาร์ทรถ

“เร็วสิวะ”

ความหายาในกระเป๋าเธอ เจอยาดมก็จ่อจมูกให้ สายตาเหลือบไปที่หน้าท้องสาวก็ใจเต้น มือใหญ่ไปลูบไล้เบาๆ

ลูก…เธอตั้งท้องจริงๆ

ไม่มีเรื่องอะไรที่ทำให้เขาดีใจมากขนาดนี้มาก่อน ใบหน้าขรึมเผลอยิ้ม จับมือเธอตลอดตอนเธอเข้าห้องฉุกเฉิน

สติสำหรับเขามีมาก แต่ครั้งนี้แม้เงียบแต่ข้างในสติสตังแทบไม่เหลือเลย

อย่าเป็นอะไรกันนะ ขอร้องเถอะ ทั้งสองคนนั่นแหละ พ่อจะรอข้างนอก…

ขอบคุณภาพจากกลูเกิล