“ถ้าคุณรักฉัน คุณคงไม่ทำร้ายฉัน ถ้าคุณรักฉันจริงอย่างที่คุณพูด คุณคงไม่ทำให้ฉันร้องไห้ ความรักของคุณมันเป็นแบบไหนเหรอ ฉันไม่เข้าใจ ฉันเคยนั่งคอยคุณทั้งคืนบนเก้าอี้ตัวนั้น เคยนอนร้องไห้เพราะความเสียใจน้อยใจคุณที่เตียงนั่น เคยเห็นกับตาว่าคุณพาผู้หญิงไปนอนโรงแรมด้วยสายตาคู่นี้ เคยยืนเจ็บปวดร้องไห้ตรงนี้เพราะคำพูดที่ดูถูกดูแคลนของคุณ คุณลองคิดดูสิว่าฉันมีความทรงจำที่เลวร้ายแค่ไหนกับความรักของคุณ”
“ผม...ขอโทษกับทุกอย่างที่ผ่านมา ผมขอโทษจริงๆ”
ชายหนุ่มคุกเข่าอ้อนวอนหญิงสาวที่เขารักมากที่สุดทั้งน้ำตา
“เราจะไปหย่ากันทันทีที่คุณพร้อม ฉันจะรอวันนั้น”
เมื่อหัวใจเปรียบเหมือนทะเล ที่มีเกลียวคลื่นที่ซัดซาดอย่างไม่มีวันเหนื่อย หากเราจะลงไปแวกว่าย ก็คงไม่มีใครอยู่ในเกลียวคลื่นนั้นได้นาน สุดท้ายก็ต้องล้า และยอมแพ้ไปในที่สุด มันคงเหมือนรักของเขา ที่บ้าคลั่งและไม่คิดที่จะหยุด ผู้หญิงหลายคนทิ้งหัวใจตัวเองลงไปแล้วก็ต้องพ่ายแพ้ เช่นเดียวกับเธอที่ต้องตะเกียกตะกายออกมาจากทะเลรักที่บ้าคลั่ง พร้อมหัวใจที่เจ็บช้ำจนแทบแหลกสลาย