เรื่อง
ซื้อคู่หมั้นทำฝันชั่วคราว
(อัพให้จนจบและไม่ติดเหรียญ)
แนะนำตัวละครหลัก
วัลย์ว่าน
ลูกสาวเพียงคนเดียวของพ่อเลี้ยงสุรการผู้ยิ่งใหญ่และทรงอิทธิพลของภาคเหนือหลงรักพี่ชายสุดหล่อแสนใจดีที่ช่วยให้หล่อนมีโอกาสกลับมาเดินได้อีกครั้งจนหมดหัวใจ หากแต่เพราะความรักที่มากจนเกินไปของหล่อนนี้เองที่ทำให้เขากลายเป็นคนที่เกลียดหล่อนจนเข้ากระดูกดำ หล่อนจึงใช้เงินของบิดาทำให้ธุรกิจของครอบครัวเขาไม่ล้มละลายแลกกับการที่เขาต้องหมั้นกับหล่อนเป็นเวลาหนึ่งปีเพื่อช่วยหล่อนสร้างความฝันดีๆให้เป็นความจริงก่อนที่จะไปจากที่นี่แล้วไม่กลับมาอีก
เธียร์เตอร์
เขาบังเอิญได้ช่วยเหลือเด็กหญิงวัลย์ว่านที่กลายเป็นผู้พิการจากการประสบอุบัติเหตุให้กับมาเดินได้อีกครั้งก่อนที่เหตุการณ์นั้นจะกลายเป็นจุดเริ่มต้นของความน่ารำคาญในชีวิตเขา เด็กหญิงวัลย์ว่านโตขึ้นพร้อมกับการที่ทำตัวเป็นเจ้าข้าวเจ้าของเขามากขึ้นทุกทีจนเขามีความรักกี่ทีก็ต้องเป็นอันพังทลายไปไม่เป็นท่าเสียทุกครั้ง และในตอนนี้หล่อนยิ่งทำให้เขารู้สึกเกลียดหล่อนเขาไปใหญ่เมื่อหล่อนใช้อำนาจเงินมาบีบบังคับให้เขาต้องขายศักดิ์ศรีเพื่อไปเป็นคู่หมั้นชั่วคราวของหล่อน
ตัวอย่างนิยายบางส่วน
“ไปสะ! เลิกบ้า เลิกฝัน เลิกเพ้อเจ้อแล้วไปจากชีวิตพี่สะ!”
เธียร์เตอร์ชี้นิ้วไปที่ประตูแล้วกล่าวสั่งเสียงเรียบด้วยใบหน้าเฉยชาโดยที่ไม่สนใจหยดน้ำตาของหล่อนสักนิด
วัลย์ว่านค่อยๆพยุงกายของตนลุกขึ้นจากพื้นที่แข็งกระด้างก่อนที่จะหลับตาลงแล้วลืมตาขึ้นมาอีกครั้งเพื่อมองสบสายตากับผู้ชายที่เรียกได้ว่าเป็นผู้ชายที่หล่อนรักมากที่สุดคนหนึ่ง หล่อนมองเขาเนิ่นนานเพื่อจดจำสายตาคู่นั้นเป็นครั้งสุดท้าย
ถึงเวลาที่หล่อนต้องยอมแพ้แล้ว... หล่อนรักเขาจนรู้สึกเหนื่อย หล่อนเจ็บเพราะเขาจนรู้สึกถึงความด้านชาภายในจิตใจ และในวันนี้สิ่งที่หล่อนได้ฟังมันก็ทำให้หล่อนรู้แล้วว่าการปล่อยให้เขาได้ไปมันคงง่ายดายมากกว่าการฝืนยื้อเขาไว้ทั้งที่เขาไม่เคยได้รักหล่อนเลยแม้แต่น้อยแบบที่ผ่านมา
“ดูแลรักษาตัวเองดีๆนะคะ ดูแลรักษาตัวเองให้ว่านยังรู้ว่าพี่เธียร์ของว่านสบายดี ฮึกกกกก ว่านยอมแล้ว... หมดเวลาของความฝันที่แสนดีแล้ว... ฮึกกกกก ความฝันครั้งนี้คงเป็นความฝันที่ดีที่สุดที่ว่านเคยฝันมาเลยค่ะ ฝันดีมากจนว่านลืมไปเลยจริงๆว่าถ้าพระอาทิตย์ขึ้นเมื่อไหร่ว่านก็ต้องตื่นอยู่ดี... ฮึกกกกก นึกถึงว่านบ้างนะคะ อย่างน้อยๆก็นึกถึงว่านในฐานะคนเห็นแก่ตัวที่ใช้เงินล่ามโซ่พี่ไว้กับว่านก็ได้ค่ะ ขอแค่ให้ว่านยังพอมีพอมีพื้นที่บ้างในความทรงจำของพี่เธียร์ก็พอ ฮึกกกกกก วะ ว่านลานะคะ ขอตัวค่ะ”
วัลย์ว่านแทบจะหยุดหายใจที่ต้องเอ่ยคำเพื่อร่ำลาต่อเขาแต่ในสุดท้ายแล้วหล่อนก็สามารถพูดมันออกไปได้สำเร็จถึงแม้ว่าหัวใจของหล่อนมันจะแตกสลายตายอยู่ตรงนั้นก็ตามที
ความสุขของนักเขียนคนนี้นั่นก็คือความสุขของคนอ่านได้รับจากนิยายทุกเรื่องของไรท์... รักคนอ่านนะคะ ♡
﹗อย่าลืมกดติดตามนิยายเรื่องนี้และกดติดตามนักเขียนคนนี้ไว้ด้วยนะคะ จะได้ไม่พลาดผลงานดีๆเรื่องต่อๆไปค่ะ﹗