ความรักที่ก่อเกิดขึ้นมามันผูกพันไปด้วยเรื่องราวที่แม้แต่ตัวเขาเองก็ไม่เข้าใจว่ามันคืออะไร รักหรือไม่รัก
เธอมีรักแรกเป็นเขาที่เติบโตผ่านเวลามาด้วยกันแต่กลับถูกปฏิเสธเพราะความไม่รู้ใจตัวเอง
เมื่อความรักของเธอที่มอบให้นั้นดูไร้ค่าในสายตาคนอื่นเขาก็จะขอเอามาเป็นของตัวเองให้ได้
ภีมพล อิสรานุกูล (พี)
เขาเป็นทุกอย่าง เขาคือโลกทั้งใบ เขาคือความรักสำหรับหญิงสาว ชายหนุ่มผู้เพียบพร้อมทุกอย่าง ทั้งหน้าตา ชาติตระกูล หน้าที่การงาน และการศึกษา เมื่อคิดว่าตัวเองมีความรู้สึกรักหญิงสาวแค่น้องสาวคนหนึ่งที่เห็นมาตั้งแต่เด็ก วันเวลาผ่านไปจากเด็กสาวสู่วัยสาวสวยสะพรั่ง ความรู้สึกที่มีต่อเธอก็ยังไม่เปลี่ยนแปลง แต่เมื่อวันที่เขาสูญเสียเธอไปจึงได้รู้ว่าเขารักเธอมากแค่ไหน
ในความรู้สึกของเขาที่ "กว่าจะรัก" เธอช่างนานเหลือเกิน
ครองขวัญ ไพศาลศิริกุล (หญิง)
เธอรักเขา รักมานาน รักจนคิดว่าจะรักใครไม่ได้อีก หญิงสาวผู้มีใบหน้างดงาม เป็นที่หมายปองของผู้ชายที่พบเห็น แต่เธอไม่เคยเหลียวแลมองใครนอกจากเขาแต่เขาช่างใจร้ายเหลือเกิน ไม่คิดจะรักเธอแล้วยังปฏิเสธหัวใจเธอได้ลงคอแล้วใยเธอต้องกลับกลืนฝืนทนรักเขาอยู่ เธอจะทำให้เห็นว่ารักที่เธอมีต่อเขานั้นได้ตายไปแล้ว
ในความรู้สึกของเธอที่ "กว่าจะรัก" เขามันไม่ง่ายเลย
เหมราช กิติวรวงศ์ (ราช)
เขาแอบเฝ้ามองเธอ เขารักเธอ รักแม้อาจจะไม่ได้เป็นเจ้าของหัวใจชายหนุ่มรูปงามเป็นที่คลั่งไคล้ของสาวๆค่อนเมือง ด้วยหน้าที่การงาน ชาติตระกูลไม่ได้น้อยหน้าใคร แต่ใยเขาถึงต้องตามขอเศษรักจากหัวใจเธอ ในเมื่ออีกคนหนึ่งไม่ได้ต้องการความรักของเธอ มันจะผิดอะไรที่เขาจะเอาความรักนั้นมาเป็นของเขาให้ได้ใน
ความรู้สึกของเขาที่“กว่าจะรัก”ของเธอช่างนานเหลือเกิน
เมื่อความเข้าใจผิดคิดว่าชายหนุ่มก็รักหญิงสาวเช่นเดียวกัน ทางครอบครัวทั้งสองฝ่ายจึงตกลงที่จะให้ทั้งสองหมั้นหมายกัน แต่เมื่อ “ภีมพล” ปฏิเสธความรักที่มีให้กันเพราะเห็นเธอเป็นแค่น้องสาวเท่านั้น เหมือนฟ้าผ่าลงมากลางใจของ “ครองขวัญ” ที่นั่งอยู่กลางโต๊ะอาหาร มือไม้นั้นอ่อนแรงและสั่นเทา ในหัวของหญิงสาวคิดซ้ำไปซ้ำมาทำไมเขาได้ไม่รักเธอเหมือนที่เธอรักเขาหรอกหรือ แล้วที่ผ่านมาคืออะไร คำถามเหล่านี้วนซ้ำแล้วซ้ำเล่าในหัวของเธอ ชายหนุ่มที่ผู้นั่งตรงกันข้ามเขามองเห็นและรับรู้ความรู้สึกที่หญิงสาวให้เขาเสมอมาแต่เขานั้นคิดกับเธอแค่น้องสาว เขาไม่ได้อยากให้ทุกคนเข้าใจผิดกับความรู้สึกที่มีให้กับเธอจึงเลือกที่จะปฏิเสธไปแม้สุดท้ายแล้วจะทำให้เขาปวดใจมากแค่ไหนก็ตาม
“เหมราช” ผู้ที่เฝ้ามองเธออยู่ตลอดเวลา เฝ้ามองความเป็นไปอยู่ห่างๆ แค่มองจริงๆ เขาไม่กล้าแม้จะหันไปสบตาเลยด้วยซ้ำเพราะคิดว่าเธอรักชายหนุ่มคนนั้นมากแค่ไหนรักจนคิดว่าเธอคงไม่เหลือที่ว่างให้เขาได้อีกแล้ว แต่เหมือนฟ้าจะเป็นใจให้กับความรักของเขาเมื่อความรักของเธอไม่ได้ลงเอยในแบบที่ตั้งใจไว้ ตอนนี้ก็ถึงคราวเขาแล้วที่เอาความรักนั้นมาเป็นของเขาให้ได้แม้รู้ดีว่าเธออาจจะไม่ได้รักเขาเลยแต่เขาก็ยอม…
เนื้อเรื่อง ชื่อของตัวละคร และสถานที่ต่างๆ เป็นเพียงนามสมมติที่ใช้แต่งขึ้นเพื่อความบันเทิง บุคคลในรูปภาพไม่มีส่วนเกี่ยวข้องใดๆกับเนื้อหา ใช้เป็นเพียงภาพประกอบเพื่ออรรถรสเท่านั้น
นิยายเรื่องนี้เกิดจากจินตนาการและความคิดของผู้แต่งทั้งสิ้น ห้ามมิให้ผู้ใดคัดลอก ดัดแปลง แก้ไข โดยไม่ได้รับอนุญาต
Thanitapat
Guest
