คาเมล
หล่อ หน้านิ่ง ไม่สนใจใครนอกจากเเอรีส อายุ 23 ปี พี่ว๊ากสุดโหด เเห่งวิศวะโยธา ปี4 มหาลัย A
ลูกชายคนกลางของพ่อปืนกลกับเเม่คาร่า หลงรักลูกสาวมาเฟียสุดโหดอย่างคอปเปอร์ตั้งเเต่ครั้งเเรกที่เห็นหน้า เฝ้ารัก เฝ้าทะนุถนอมมาอย่างดี
เเอรีส
สวย เเต่ไม่หยิ่ง หัวรั้น ชอบดื้อ โดยเฉพาะกับคาเมล อายุ 18ปี เฟรชชี่สุดฮอตเเห่งคณะการบิน มหาลัย A
ลูกสาวสุดรักสุดหวงของมาเฟียสุดโหดอย่างพ่อคอปเปอร์ เเม่ไอรีน เเละพี่ชายที่หวงน้องสาวไม่เเพ้คุณพ่อ อย่างครูซ ชอบหวงน้องกับคาเมล
"เเอร์ กลับบ้านกับพี่!" ผมกระชากเเขนร่างเล็กที่กำลังโยกย้ายส่ายสะโพกไปกับเเสงสีเสียงในผับให้เดินตามออกมาหลังร้าน เห็นเเล้วหงุดหงิดชะมัด
"ปล่อยเเอร์นะ เเอร์จะเต้น! พี่คาเมลเป็นเเค่พี่ชาย ไม่มีสิทธิ์มาสั่งเเอร์นะ!" น้ำเสียงเล็กๆพูดขึ้นด้วยความหงุดหงิด เมื่อมีคนมาขัดจังหวะการเต้นของตัวเองเเละเพื่อนๆ
"เเอร์!!!" ผมพูดด้วยน้ำเสียงดุดัน จ้องคนตรงหน้าไม่วางตา
"เเอร์โตเเล้วไม่ใช่เด็กๆ เเอร์ดูเเลตัวเองได้" น้องยังคงเถียงผมไม่หยุด มันไม่เกี่ยวว่าน้องเด็กหรือไม่เด็ก เเต่มันเกี่ยวที่น้องเต้น เเล้วไอ้สายตาหื่นกามที่มองมาเนี่ย
"มันไม่เกี่ยวกับโตไม่โต เเต่เเอร์ไม่ควรมาสถานที่เเบบนี้ มันอันตราย" ถึงผับนี้จะเป็นผับของผมก็เถอะ ผมก็ไม่ชอบที่น้องมาสถานที่เเบบนี้ มันอันตราย
"เเต่เเอร์.." น้องกำลังจะอ้าปากเถียง
"กลับ!!" ผมกดเสียงต่ำ
"พ่อก็ไม่ใช่ สั่งอยู่ได้!" น้องทำปากบ่นมุบมิบ คิดว่าผมไม่ได้ยินสินะ
"ไม่ใช่พ่อ เเต่เป็นว่าที่ผัว จบมั้ย!" ผมพูดเสียงเข้ม
"ใครบอกเเอร์จะเป็นเมียพี่กัน" น้องพยายามเเกะมือผมออก
"พี่เป็นเจ้าของเเอร์ตั้งเเต่เกิดเเล้ว จำไว้!"
"เเต่เเอร์ไม่ใช่ของพี่!!" น้องตะโกนเถียงด้วยสีหน้าหงุดหงิด
"เเอรีส!"
Guest
