ฉันรู้ดีเสมอ ว่าคนที่คู่ควรเธอ จะต้องดีเลิศเลอและคงไม่ใช่ฉัน เราไม่ควรพบเจอกัน มันไม่มีหนทางใด ที่จะมาทำลายความต่างกัน
อยากบอกว่ารัก ให้เธอได้ยินเพียงสักครั้ง แต่กลับต้องฝืนให้เสียงนั้นดังในใจ อยากบอกให้รู้ ว่ารักเธอทั้งหัวใจ แต่ต้องเก็บไว้อย่างนี้ตลอดมา
.
.
.
.
.
ฉันชื่อแสงดาว เรียกสั้นๆ ว่ายายแสง
แสงที่สาสส่องไปทั่วสารทิศ จึงพบสิ่งๆหนึ่ง ภู เป็นสิ่งที่ฉันปรารถนา
ปรารถนาที่จะครอบครอง ทั้งกายและใจ แต่ต้องเจ็บทั้งๆที่ยังไม่ได้เร่ิม
ทั้งๆที่เขาไม่ได้ทำอะไรให้ แต่กลับเจ็บลึกเข้าไปสุดหัวใจ
เพราะความฝันในคืนวันนั้น
มีอยู่คืนนึงผมฝันถึงเพื่อนร่วมชั้นคนหนึ่ง แต่วันต่อมา ไม่รู้ว่าเธอเป็นอะไร
อยู่ๆ เธอก็เปลี่ยนไป จากที่คุยด้วยปกติ กลับพูดจาเฉยชา เหมือนเห็นผมแปลกไป
กับคนอื่นยังสามารถพูดคุยด้วยปกติ แต่ทำไมกับผม ถึงทำแบบนี้
พูดแล้วก็น้อยใจนะ ผมยังไม่ได้ไปทำอะไรให้เธอด้วยซ้ำ แต่เธอกับทำแบบนี้กับผม
ได้ ถ้าเธอต้องการแบบนั้น ผมก็จะทำแบบนั้นกับเธอเหมือนกัน