กลรักแรงพยาบาท

กลรักแรงพยาบาท

New born from hell angel

”งานแค่นี้คุณทำให้มันดีไม่ได้ ผมว่างานเป็นผู้บริหารสำหรับคุณมันคงจะยากไป จริงไหม? บางทีท่านน่าจะได้รู้ว่าหลานสาวที่ท่านภูมิใจนั้นไร้ความสามารถแค่ไหน” เขามองหน้าเธออย่างท้าทาย และพกความแค้นที่พร้อมระเบิดออกมาได้ทุกเมื่อไว้ภายใต้ดวงตาอันดุดันนั้น

“ขอโทษค่ะ หากฉันทำให้คุณผิดหวัง แต่ได้โปรดอย่าบอกเรื่องนี้กับคุณตาเลยคะ คุณต้องการให้ฉันแก้ตรงไหนฉันจะได้รีบบอกให้ฝ่ายจัดสถานที่เปลี่ยนให้ทันวันงานอย่างเร่งด่วน” หญิงสาวมองเขาอย่างหวั่นใจ เพราะกลัวเขาจะเอาเรื่องไม่สบายใจไปเล่าให้คุณตาของเธอฟัง

“ขอโทษ ขอโทษคำนี้พูดง่ายมาก แต่การให้อภัยมันยากยิ่งกว่าคุณว่าไหมล่ะ แครล์ริเซีย” เขาพูดพร้อมเขยิบเข้าไปหาเธอ และบีบแขนข้างขวาเธอราวกับว่าเขาอยาจะหักมันให้ได้ แครล์ริเซียนิ้วหน้าด้วยความเจ็บปวด

”คุณเฮริงตันค่ะ ดิฉันเจ็บ” แครล์ริเซียบอกเขาเมื่อเขาไม่มีทีท่าว่าจะปล่อยแขนเธอ

”เจ็บแค่นี้มันไม่มากหรอก ลองคิดถึงตอนที่จับมีดผ่าตัดดูซิเคยเอามีดจ่อคอหอยใครเขาหรือเปล่า? คิดถึงความกลัวของคนที่เขากำลังจะตายบ้างไหม รู้สึกละอายบ้างหรือเปล่าเมื่อคนที่เขาเคยคิดวางใจฝากชีวิตคนสำคัญไว้ในมือแต่กลับไม่ได้ฟื้นขึ้นมาเขาจะเสียใจแค่ไหน!” เขาพูดด้วยน้ำเสียงทุ้มหนักแต่มีพลังจนน่ากลัว จนคนที่ถูกบีบแขนถึงกับหลั่งน้ำตาแต่ไม่ใช่เพราะความเจ็บปวดที่แขน แต่เป็นคำพูดต่างหากที่เจ็บลึกไปถึงก้นบึ้งของหัวใจ

เขาสะบัดแขนเธอออกและลุกขึ้นอย่างรวดเร็ว ทิ้งให้หญิงสาวที่นั่งร้องไห้สะอื้นเบาๆไว้เบื้องหลัง

”ก็แค่น้ำตาจอมปลอม” มาคัสพูดพลางกับตบพวงมาลัยรถอย่างโมโห

”ความตายมันง่ายไปสำหรับเธอแครล์ริเซีย เธอจะต้องได้รับกรรมมากกว่าที่จะคาดคิดได้แน่นอน” เขาสตาร์ทรถแล้วพาหนูน้อยคันงามไปสถานทีที่คนเคยสำคัญอาศัยอยู่ สถานทีที่คนเป็นไม่อาจอยู่

Sherrun  Holmes