ข้อมูลเบื้องต้น
ในวันธรรมดาวันหนึ่ง "ภัทร" และเพื่อนๆ ได้ใช้ชีวิตวัยเรียนกันตามปกติ อยู่ๆก็พบว่าผู้คนในมหาวิทยาลัยดูบางตาลง หลายคนเริ่มเจ็บป่วยเป็นไข้โดยไม่ทราบสาเหตุ และเริ่มเกิดอาการคลุ้มคลั่งทำร้ายคนอื่นๆ ทราบภายหลังว่านี่ไม่ใช่อาการป่วยธรรมดาแต่เกิดจากเชื้อไวรัสที่ถูกผู้ก่อการร้ายปลดปล่อยออกมาเพื่อวัตถุประสงค์บางอย่าง เมื่อถึงเวลาผู้ป่วยจะเริ่มเปลี่ยนแปลงไป แม้กระทั่งตัวของ "ภัทรและเพื่อนๆ" ทั้งร่างกายและสติสัมปชัญญะในแต่ละรูปแบบแตกต่างกัน แต่สิ่งที่เหมือนกันคือ ความต้องการพื้นฐานของสิ่งมีชีวิต "อาหารและร่างกายสดๆของมนุษย์"
จากสังคมถ้อยทีถ้อยอาศัยกลายเป็นความจราจลโกลาหลวุ่นวาย จากเพื่อนบ้านกลายเป็นคนแปลกหน้า จากมิตรกลายเป็นศัตรู เป้าหมายของทุกคนที่ยังอยู่คือการเอาชีวิตรอดให้ได้จากวิกฤตการณ์ที่เกิดขึ้น
ที่มาของความวุ่นวายนี้ยังคงเป็นปริศนา และจำนวนผู้ติดเชื้อที่เริ่มเปลี่ยนสภาพเพิ่มจำนวนขึ้นเรื่อยๆในทุกๆชั่วโมง จนเกินการควบคุมของรัฐบาล จนกลายเป็นการระบาดไปทั่วโลก เมื่อผู้เปลี่ยนสภาพกลับกลายเป็นผู้มีอำนาจและพลังเหนือกองทัพโลก ทำให้รัฐบาลหลายพื้นที่ต้องล่มสลาย มนุษย์จึงต้องเริ่มปกครองตนเองเพื่อให้มีชีวิตอยู่รอด
"ภัทร" ต้องเผชิญหน้าสถานการณ์ต่างๆที่ถาโถมเข้ามา ถูกบีบบังคับให้ต้องพบกับเรื่องราวการเอาตัวรอด การเอาชนะอุปสรรค เรื่องราวมิตรภาพ ความรักและความสูญเสีย รวมทั้งการแบกรับความหวังสุดท้ายในกระบวนการวิวัฒนาการของสิ่งมีชีวิตที่เรียกว่า "มนุษย์" เพื่อความดำรงอยู่ของเผ่าพันธุ์ต่อไป...
...........................................................................................................................................................................................................
จากผู้เขียน
ตอนแรกจะเขียนเล่นๆ ไปๆมาๆ จริงจัง 5555 มีเรื่องปรับเนื้อหาและโครงเรื่องใหม่เล็กน้อยให้น่าสนใจขึ้น ตั้งแต่ตอนที่ 12 เป็นต้นไปนะครับ แนะนำติชมได้นะครับ ผมรอคอมเมนต์ของผู้อ่านทุกคนอยู่นะครับ อยากพัฒนางานออกมาให้ดีที่สุด... ^^
ฝาก ผลงานเรื่อง "วิวัฒน์คลั่งพันธุ์ราชัน" ด้วยครับ...
หมอใบไม้, 7 กรกฎาคม 2561
...........................................................................................................................................................................................................
บทนำเรื่อง
วิวัฒนาการ.. เป็นสิ่งที่คอยขับเคลื่อนทุกสรรพชีวิตต่างๆรอบตัวเรา ให้ก้าวเดินต่อไปข้างหน้าได้
ทำไม?..ผู้เข้มแข็งต้องกดดันและคอยเอาชนะผู้อ่อนแอกว่า
ทำไม?..ปลาใหญ่ต้องกินปลาเล็กเสมอไป
ทำไม?..ทุกการแข่งขันต้องมีการคัดเลือกผู้ชนะ
เรื่องราวพวกนี้เกิดขึ้นกับสิ่งมีชีวิตอย่างพวกเรามาโดยตลอด.. มานาน..หลายร้อยล้านปี เริ่มจากน้ำ.. ขึ้นสู่บก.. และโบยบินขึ้นสู้ท้องฟ้า.. และเมื่อสิ้นชีวิตกลับคืนสู่ดิน ทว่าสิ่งที่เหลือไว้คือทายาทรุ่นถัดไป..ถัดไป.. และถัดๆ..ไป.
และแน่นอนว่า.. สิ่งมีชีวิตที่เหมาะสมเท่านั้น ที่มีสิทธิ์ในการสืบทอดเผ่าพันธุ์ สิ่งมีชีวิตที่เกิดขึ้นใหม่ เข็มแข็งขึ้น ศักยภาพในการดำรงชีวิตสูงขึ้น แต่ไม่เพียงผู้เข็มแข็งเท่านั้น..ที่จะอยู่รอด.. "ผู้ล่า"ย่อมต้องการ"ผู้ถูกล่า" เพื่อเรียนรู้ประสบการณ์การดำเนินชีวิตผ่านกาลเวลาที่เปลี่ยนไป
คุณหล่ะ?? คิดว่าคุณเป็น "ผู้ล่า" หรือว่า "ผู้ถูกล่า" ในยุคสมัยที่คุณอยู่
ในขณะเดียวกัน สิ่งมีชีวิตจำนวนไม่น้อย..กลับต้องจบชีวิต ไม่มีโอกาสการทิ้งร่องรอยวิวัฒนาการให้กับรุ่นถัดไป.. หรือที่เราอาจใช้คำว่า "สูญพันธุ์"
ทว่า..ใครกัน? เป็นผู้คัดเลือกความเหมาะสมที่จะอยู่รอดของสิ่งมีชีวิตเหล่านั้น?
ใครกัน? เป็นผู้กำหนดจุดหมายแห่งการวิวัฒนาการนั้น
หากมองจากอดีตจนปัจจุบัน หรือในตอนสุดท้าย คุณคิดว่า..วิวัฒนาการจะสิ้นสุดในลักษณะใด?
หรือว่า... ในวันที่ไม่มีสิ่งมีชีวิตที่เหมาะสมที่ควรจะอยู่รอด ทุกชีวิต ต้องจบลง................
ผมไม่รู้หรอกครับว่า..คำตอบพวกนั้นมันคืออะไร ในสังคมมนุษย์ทุกวันนี้ มองดีๆ มันก็ไม่ได้ต่างไปจากสารคดีสัตว์โลกสักเท่าไหร่เลย ไม่ว่าจะไปไหน มีคนอ่อนแอที่มักจะถูกเอาเปรียบอยู่เสมอ ส่วนผมหรอครับ.. ผมว่าเป็นพวกกลางๆนะ ไม่ได้คิดใส่ใจอะไรเรื่องพวกนี้มากนักหรอก ตอนนี้เรียนอยู่ ก็คงตั้งใจเรียนให้จบจุดมุ่งหมายแรกของชีวิตไปแค่นั้น เอาเป็นว่าตอนนี้ใช้ชีวิตให้เต็มที่ดีกว่า เล่นเกมส์ เฮฮากับเพื่อนไปวันๆ แค่นี้ก็พอละครับ สำหรับผม
"เพ้อเจ้ออะไรของมึง "ไอ้กี" รีบๆเดินซะทีจะตีสามละ กว่าจะถึงห้องมึงอีก กูบอกให้กลับตั้งแต่ตาที่แล้วละ บอกขออีกตาๆ ขออีกตา_่อมึงสิ หกตา!! พรุ่งนี้กูมีเรียนเช้านะเว้ย!!" ชายหนุ่มร่างสูงท้วม ต่อว่าเพื่อนด้วยความโมโห
"ว่าไรกูคนเดียว.. สรุปมึงก็นั่งเล่นต่อกะกูอะแหละ จริงๆโมโหที่กูวิ่งไปแจกแต้มสิไม่ว่า" เพื่อนของชายร่างท้วมรีบเถียงโต้ตอบ และรีบเผ่นเดินนำหน้าทันที "ไปเว้ย! ไอ้อิด ไอ้นน รีบเดินกลับกันดีกว่า ทิ้งไอ้ข่านมันไว้นี่แหละ ฝนเริ่มลงเม็ดละ ฮ่าๆๆ"
"เฮ้อ..." เพื่อนทั้งสามที่เหลือถอนหายใจพร้อมกัน...
Guest
