ข้าวในดิน

แนะนำ

สวัสดีนะทุกคนผมชื่อข้าว เขมนันท์ สิทธิวรชัยกุลเป็นน้องชายคนเล็ก ผมมีพี่ชายห่างกันปีนึงชื่อ แกง รู้หรอกน่าว่าคิดอะไรอยู่ ทำไมผมถึงชื่อข้าวแล้วมีพี่ชื่อแกงอ่ะเหรอ บ้านเรามีคุณแม่เปิดร้านขายข้าวราดแกง ส่วนคุณพ่ออ่ะเหรอเปิดร้านขายอะไหล่รถ เรากับพี่แกงรักกันมากกกกแบบกอไก่ล้านตัว (เหรอ) ภาพตัดมาปัจจุบัน
ข้าว:ไอ้แกงเสื้อกูหายไปไหนวะ สีเลือดหมูในตู้อ่ะ
แกง:กูเอาไปใส่เองอ่ะ กองอยู่ข้างๆเตียงอ่ะ ข้าว:มึงอ่ะเป็นไรมากไหม ชอบเอาของของกูมาใช้ ของมึงก็มีทำไมไม่ใช้วะ
แกง:ยืมนิดยืมหน่อยบ่นหยุมหยิมเป็นผู้หญิงไปได้ เออๆกูยืมน้ำหอมฉีดสองทีดิ ฟิตฟิต กูไปละนะ ฝากบอกพ่อกับแม่ด้วยกูกลับคอนโดแล้วนะไปล่ะมึง
ข้าว:โห่มึงแบบนี้ทุกทีหนีกูตลอด
ผมบอกแล้วว่ารักกันมากกก ตอนนี้ผมเรียนอยู่มอหก เทอมสุดท้ายแล้ว เห็นแบบนี้สายวิทย์นะครับ แต่เรื่องเรียนก็ไม่ได้เรื่องพอๆกับหน้าตานั่นแหละครับ ไอ้เรื่องความหล่อ ความเท่ ความคูล ความเก่งไปติดอยู่ที่ไอ้แกงหมด ไม่ว่าจะเป็นการเรียน มันเรียนอยู่วิศวกรรมยานยนต์ ที่มหาลัยxx เข้ายากชื่อดังด้วยครับ และก็เรื่องดนตรี กีฬามันเล่นเป็นหมดทุกอย่าง เรื่องสาวล่ะก็แค่คิดจะจีบแม่งก็ติดแล้ว ไอ้แกงอ่ะมันเป็นตัวแทนฝั่งพ่อ ก๊อปปี้มาแบบเป๊ะๆทุกกระเบียดนิ้ว พ่อผมหล่อขาว สมัยหนุ่มๆสาวติดตรึมนะครับ ส่วนผมน้องข้าวผู้น่ารัก ผมจะเป็นตัวแทนฝั่งแม่ เรื่องเรียนพอไปวัดไปวาได้ ไม่ได้เก่งติดขยันเสียมากกว่า เรื่องทำกับข้าวล่ะก็ผมนี่เปิดร้านได้เลยล่ะ แต่ไม่เปิดดีกว่าเพราะผมกลัวเป็นคู่แข่งแม่ ผมเข้าครัวกับแม่ตั้งแต่จำความได้เลยจำสูตรเมนูอาหารที่เป็นความลับไว้เยอะครับ ผมชอบความเป็นระเบียบเรียบร้อย ชอบธรรมชาติ ไอ้เรื่องกีฬาดนตรีผมไม่พร้อมพลีชีพหรอกครับ แต่เรื่องร้องเพลงนี่พรสวรรค์ล้วนๆพูดไปก็น่ะจะหาว่าผมชมตัวเองป่าวๆ รูปร่างหน้าตาผมก็ได้มาจากแม่เช่นกันรวมถึงส่วนสูงของผมด้วย อ้อ!!ลืมบอกไปแม่ของผมสวยมากนะครับ
ตอนนี้ผมเรียนอยู่มอปลาย เทอมนี้เทอมสุดท้ายแล้ว กำลังคิดว่าจะไปเรียนต่อมหาลัยไหนสักแห่งที่ไกลๆไอ้แกงอ่ะ รำคาญมัน
แต่เพื่อนสนิทผมทั้งสี่คนอ่ะอยากไปเรียนมอเดียวกับไอ้แกงเพราะมอนี้มีชื่อเสียงมาก เข้ายากด้วยแต่ถ้าเข้าได้ล่ะก็งานมารอรับหน้ามหาลัยเลยล่ะ ที่สำคัญดอกจันไว้เลย สาวๆสวยเยอะมาก
เพื่อนสนิทสี่คนของผมอ่ะเป็นผู้ชายหมดครับเพราะผมเรียนโรงเรียนชายล้วนนี่นา
มาเรามาเริ่มต้นแนะนำกันด้วยเพื่อนสนิทสุดเฮฮาสาระไม่มี ตัวสูง ผิวสีแทนตามแบบฉบับหนุ่มสุพรรณ มันชื่อไอ้แมน เสียงเหน่อแบบเบาๆ ไอ้นี่รู้เรื่องผมหมดทุกเรื่องแค่มองตาแม่งก็รู้แล้ว เพราะเรียนด้วยกันตั้งแต่อนุบาล ถนัดมาอยู่แถวนี้ตั้งนานแล้วมันยังเหน่อ ก็จะไม่ให้มันไม่เหน่อได้ไง บ้านมันคนสุพรรณหมดทั้งปู่ย่าตายายเรียกได้ว่าเลือดสุพรรณแท้ๆเลยล่ะ
คนต่อมา ไอ้ตี๋ ไม่ต้องบอกหรอกมั้งว่าทำไมถึงชื่อตี๋ บ้านมันเชื้อสายจีนมาตั้งแต่บรรพบุรุษ บ้านมันเปิดร้านทอง หล่อรวยสไตล์อปป้าชัดๆอันนี้มาสนิทกันตอนเรียนมอต้นรู้จักมันพร้อมกับไอ้นัทผู้ปากหมาเป็นที่สุด เป็นคนพูดตรง เสียงดัง ถือเป็นกระบอกเสียงตัวตั้งตัวตีตัวแซวสาวได้เป็นอย่างดีที่มาพร้อมกับทรงผมสกินเฮดกระชากใจผู้สาวผู้ชายชาวมันสอยหมด
คนสุดท้ายมารู้จักตอนเรียนมอปลาย ผู้ชายใส่แว่นหนา หน้าขาว เนิร์ดสุดๆ เรียนเก่ง วิชาการแน่น ถามอะไรแม่งรู้หมดเหมือนกินหนังสือเข้าไป เกร็งข้อสอบออกหมด ตัวท็อปๆของห้อง พูดน้อยทุกเรื่อง พูดมากเรื่องเกมส์ รวมๆแล้วเราห้าคนนี่นับว่าเป็นบอยแบนด์ของโรงเรียนได้เลยนะเนี่ย
แปปนะ
แม่:ข้าวเอ้ยข้าว ลงมาข้างล่างหน่อยลูก
ข้าว: ผมไปก่อนนะทุกคนเดี๋ยวมาคุยด้วยใหม่ไปช่วยแม่เก็บร้านก่อน