"เห๊~~ แบบนี้ก็แย่น่ะสิ" ชายหนุ่มผมดำร่างเล็กอายุราว20ปีเอ่ยขึ้น ก่อนที่นัยน์ตาสีเทาอ่อนที่ไร้ความรู้สึกเพ่งมองไปยังผู้ชายวัยกลางคนที่กำลังคุกเข่าตัวสั่นอยู่ที่พื้นและพยายามหลบตาชายหนุ่มตรงหน้า ท่ามกลางบอดี้การ์ดอีกหลายสิบคนที่ยืนมองอย่างช่วยไม่ได้
"รู้ไหมว่าการขโมยของเป็นสิ่งที่ไม่ดี" ชายหนุ่มยังคงพูดต่อไปด้วยน้ำเสียงที่ราบเรียบ
"ผ..ผมผิดไปแล้ว.ด..ได้โปรดอย่าทำอะไรผมเลย.." ชายวัยกลางคนเริ่มพูดด้วยน้ำเสียงที่สั่นเทาพร้อมกับน้ำตาที่ค่อยๆไหลออกมาด้วยความกลัว ทำไมกันทั้งๆที่เขาอายุมากกว่าแท้ๆแต่ทำไมเขาต้องมากลัวเด็กที่ยังไม่สิ้นกลิ่นน้ำนมคนนี้ด้วย!!พอคิดแบบนั้นสายตาของเขาก็ค่อยๆเลื่อนไปมองใบหน้าของชายหนุ่มทันที แต่เขาก็ต้องรีบก้มหน้าลงอย่างรวดเร็วเมื่อชายหนุ่มหัวเราะขึ้นมา
"หึๆ..ฮ่าๆๆ!...เมื่อกี้แกมองหน้าฉันหรอ" ชายหนุ่มหันไปแสยะยิ้มด้วยสีหน้าที่มีความสุข แต่คนที่มองนั่นไม่มีใครคิดแบบนั้นเลยสักนิด..นั่นมันคือรอยยิ้มของปีศาจต่างหากละ!!! ชายหนุ่มหยุดขำแล้วหันไปพูดต่อ
"ในเมื่อสำนึกผิดก็ดีแล้ว" เมื่อได้ยินอย่างนั่นชายวัยกลางคนก็เงยหน้าขึ้นพร้อมกับรอยยิ้ม แต่ไม่ทันไรก็ต้องหุบยิ้มลงแทบไม่ทัน
"เอาไปตัดนิ้ว อ๋อเว้นไว้สักนิ้วละกันเผื่อเวลาเข้าห้องน้ำ"
"ไม่!!! อย่า!!!ได้โปรด ฮือออ อย่าทำแบบนี้!!ไม่!!" ชายวัยกลางคนพยายามดิ้นให้หลุดจากบอดี้การ์ดที่พยายามจะจับตัวเข้า
"อ๋อแล้วก็อีกอย่างเห็นแก่ที่กล้าจ้องหน้าฉัน"
"......" ชายวัยกลางคนหยุดดิ้นตั้งใจฟังหวังว่าเขาจะลดโทษให้กับตนเอง
"เอาลูกตามันมาข้างนึงไว้เป็นที่ระลึก" พูดจบชายหนุมก็เดินออกจากห้องโถงนี่ไปทันทีพร้อมกับยิ้มให้กับชายวัยกลางคนตรงหน้าท่ามกลางเสียงร้องไห้และเสียงโหยหวนของชายที่เขาได้ทำการสำเร็จโทษไป.....
.
.
.
.
ยู อายุ20ปี
เอาแต่ใจตัวเอง ต้องได้ในสิ่งที่ตัวเองต้องการไม่ว่าจะต้องทำยังไงหรือด้วยวิธีไหนก็ตาม
เป็นตระกูลมาเฟียที่มีอิทธิพลมากที่สุดในตอนนี้ไม่ว่าใครก็ต้องก้มหัวให้
เชน อายุ25
ตำรวจที่ไม่ฟังใครแม้แต่ผู้บังคับบัญชา จะทำแต่คดีที่ตัวเองสนใจเท่านั้น
แต่เขาก็เป็นที่ยอมรับในวงในว่าเป็นบุคคลที่เก่งกาจที่สุดและเป็นบุคคลที่ไม่ควรจะไปมีเรื่องด้วย
Guest
