เขาไม่ใช่ผู้ให้กำเนิด
แต่ตั้งแต่เด็กก็มีเพียงชายหนุ่มคนนี้ที่คอยดูแลรักใคร่เปรียบเหมือนผู้ปกครองอีกคนของเธอ เขาคือคุณอาที่ทำให้ชีวิตของเธอไม่ต้องโดดเดี่ยวเพียงลำพังหลังจากที่บิดาของเธอเสียชีวิต.. แต่จู่ๆแววตาสีจางที่ดูอบอุ่น ท่าทีสนิทสนมก็เริ่มเปลี่ยนไป
คุณอาที่แสนดีของเธอกำลังผลักใสเธอ ทั้งความรู้สึกและการกระทำที่แสดงออกมาชัดเจน
!
และเพราะความรักที่เธอมีให้คุณอาหนุ่มมาตลอดตั้งแต่แรกเธอเองจึงจำยอมทำให้สิ่งที่เขาต้องการ..
ครั้งแล้ว ครั้งเล่า..
แม้
โลลิต้า เดวิส
จะคอยด่าและบอกกับตัวเองซ้ำแล้วซ้ำเล่าว่าตนนั้นไม่มีศักดิ์ศรี ไม่สำนึกถึงความถูกผิด ไม่คู่ควรและไม่ควรรักผู้ชายที่ชื่อ
คริสโตเฟอร์
เดวิส
ผู้เป็นน้องชายของพ่อ แต่เพราะการถูกลงโทษแบบโหดร้ายในครั้งนั้นจึงทำให้เธอเผลอตัวเผลอใจ ไม่ว่าจะด้วยเหตุผลใดก็ตามเธอก็เป็นแค่ผู้หญิงที่คอยบำเรอความใคร่ในคราวที่เขาต้องการแค่นั้น ทำได้แค่เพียงอยู่ในคำสั่งของผู้ชายที่เย็นชาและมีโลกส่วนตัวสูงลิบแบบนั้น
............
......
“ ลิตาจะไม่ทำแบบนั้นอีกแล้ว
!
”
หญิงสาวร่างเล็กพูดด้วยเสียงสั่น
อ้อนวอนขอละโทษจากคนตรงหน้า
“ แบบไหนละที่เธอจะไม่ทำมันอีก จะไม่ไปยั่วไอ้พวกเพื่อนผู้ชายของเธออีก หรือจะไม่ยอมคุกเข่าให้อา
!
” ร่างที่เปลือยเปล่าท่อนบนสาวเท้าย่างเข้ามา มือก็ปลดเข็มขัดออกช้าๆพร้อมที่จะดึงรั้งกางเกงให้หลุดลงมาต่อหน้าต่อตาอีกคน
“ อาคริส.. ลิตาไม่ได้ทำแบบที่อากล่าวหานะคะ
!
”
“ หยุดพูด
!
ฉันเป็นคนตัดสินใจและฉันก็เชื่อในสิ่งที่ตาเห็น
ทำหน้าที่ของเธอซะลิตา ”
คำพูดแก้ตัวของหลานสาวทำให้คริสโตเฟอร์นึกโมโหอีกครั้ง เมื่อนึกภาพของร่างเด็กสาวถูกยืนล้อมด้วยเพื่อนชายหัวเราะสนิทสนมอย่างใกล้ชิด ก่อนที่ชายคนหนึ่งจะโน้มใบหน้าลงมาจูบกับลิตาให้เขาได้เห็น
“ ลิตาขอโทษ..”
“ ทำเดี๋ยวนี้
!
” โลลิต้าคุกเขาลงพร้อมด้วยน้ำตาไหลรินแต่เสียงตวาดเร่งเร้าของร่างสูงตรงหน้าก็ทำให้เธอต้องทำในสิ่งที่เขาต้องการอีกครั้ง...
…
X X X
X X X
อ่าาาา ส์
~~
…
“ พอแล้วเด็กจอมยั่ว
มาตรงนี้ นอนลงไป..”
คริสโตเฟอร์สะบัดกางเกงให้หลุดออกจากตัว ชายหนุ่มผลักร่างบอบบางลงบนเตียง จับรวบข้อมือทั้งสองของเธอตึงไว้แน่นด้วยมือข้างเดียว
“ อาคริส
!
จะทำอะไรลิตา
!!
ฮือ อ ไม่เอานะคะ อย่าทำ
!
”
“ ถ้ายังดิ้นอยู่แบบนี้
ฉันจะเอาเชือกมามัดมือเธอ”
แรงขืนสงบลงทันที หากแต่น้ำตากลับไหลออกมาไม่ขาดจากดวงตาสีเข้ม สายตาที่คุณอาหนุ่มส่งมายังคงเย็นชาเหมือนเดิมทุกครั้งเมื่อเขาต้องการให้เธอทำแบบนี้
“ โอ๊ะ อาคริส.. ได้โปรด
มันไม่ถูกต้อง ”
เธอสะดุ้งเมื่อชุดกระโปรงและชั้นในถูกเขาปลดออก
“ เธอมีสิทธิ์บอกว่าสิ่งที่ฉันทำมันถูกหรือผิดได้ตั้งแต่เมื่อไหร่กัน
หืมม.. ยังไงเธอก็ต้องถูกลงโทษ”
ทันทีที่ฝ่ามือสัมผัสลงบนกลีบดอกไม้งดงามกลางกายสาว ร่างของโลลิต้าก็สะดุดลมหายใจของตัวเองอย่างควบคุมไม่อยู่
“ อ๊ะ อา.. คริส...
ได้โปรด..”
“ อืมม เด็กชอบยั่วต้องถูกลงโทษแบบนี้ ”
นิ้วเรียวยาวเริ่มแหวกกลีบสีสดเปิดทาง จากนั้นนิ้วกลางก็ถูกส่งเข้าไปในช่องทางแคบนั่นช้าๆ พร้อมกับเสียงครางของคนที่นอนระทวยเมื่อสัมผัสได้ถึงความแปลกใหม่
“ อ๊ะ อ่าา เจ็บ...”
“ โลลิต้า แยกขาออก
!!
”
…………………….
** เนื่องจากกลับมาลงเรื่องที่สอง (อีกครั้ง ) จากที่ก่อนหน้านี้เคยลงแล้วและลบไป เพราะ ความมโนตัน และแต่งต่อไม่ได้ จึงจะกลับมาลงต่อ..ให้จบ (เพราะตอนนี้อารมณ์ดีขึ้นแล้ว)
ฝากติดตามด้วยจ้าาา ใครชอบนิยายของเรา..เราขอขอบคุณมากจริงๆจากใจ.. ส่วนใครไม่ชอบ..นั่นมันก็ไม่ใช่เรื่องของเราแล้ว :P
นิยายเรื่องนี้เป็นเพียงจินตนาการของผู้แต่ง(มิสซฺ ดอว์สัน)เท่านั้น ภาพตัวละคร สถานที่เป็นเพียงส่วนหนึ่งที่ใช้ประกอบเพิ่มอรรถรสในนิยายเรื่องนี้เท่านั้น ไม่มีส่วนเกี่ยวข้อง หรือพาดพิงบุคคลใดๆ
ทั้งนี้ทั้งนั้น ไม่ก๊อปปี้ความคิดกันนะคนดี! ;)
เรื่องแรก ---->
ถลำ (โรแมนติก-ดราม่า 20+)
เม้นติ ชมเนื้อหากันได้ #อยากอ่าน ถือเป็นเป็นกำลังใจให้ไรต์เตอร์ เพื่อนำไปปรับปรุงผลงานอีกนะคะ นะคะ
โรสส์ :)
Guest
