"ปรัชญ์...รอฝนด้วย" เสียงหวานของสาวน้อยตะโกนแข่งกับเสียงฝน พลางวิ่งตามหลังโดยที่ชายหนุ่มไม่ได้หันกลับมามองแม้แต่น้อย กระทั่งมาถึงหน้าร้านชายหนุ่มหยุดยืนเหมือนชั่งใจ ก่อนที่ผู้หญิงตัวเล็กจะวิ่งตามทัน "ทำไมไม่รอกันบ้าง..รู้ไหม๊ฝนเป็นห่วงทำไมถึงเดินตากฝนมาแบบนี้ถ้าไม่สบายจะทำยังไง..ปรัชญ์ยิ่งอยู่คนเดียวไม่มีคนดูแลนะ...ถ้าฝนกลับไปทำงานใครจะดูแลปรัชญ์...
"เฮ้ออออ"....เสียงหญิงสาวที่ยืนมองอยู่นานเหมือนเบื่อหน่ายเต็มที ดังจนได้ยินชัดก่อนที่ชายหนุ่มอ้าปากจะตอบสาวตรงหน้าแล้วหันมามองทางต้นเสียง
ปรายออกมายืนสูบบุหรี่ในระหว่างพัก จริงๆวันนี้ก็รู้ว่าจะมีนักร้องใหม่มาสัมภาษณ์งาน....แต่คิดว่าคงไม่ใช่คนนี้หรอกนะ คิดแล้วก็เดินหันหลังเข้าร้าน
"ฝนจะตามไปทุกที่แบบนี้ไม่ได้นะ ปรัชญ์มาทำงาน ขอเวลาส่วนตัวปรัชญ์บ้าง"
"ก็ได้...รีบกลับนะฝนไปรอที่ห้อง" "อือ"ชายหนุ่มตอบแบบไม่สบอารมณ์
ปรายฟ้า...อายุ 23ปี เรียนจบมัธยมจากต่างประเทศ ก่อนขอแม่เดินทางกลับมาเพื่อเรียนต่อมหาวิทยาลัยที่เมืองไทย จริงๆเหตุผลหลักเพราะไม่อยากอยู่เป็นส่วนเกินในครอบครัวใหม่ของแม่ สุดท้ายก็แอบมาเรียนดนตรีที่เธอรักถึง 3 ปี เธออยู่คอนโดที่แม่ซื้อไว้เวลากลับมาพักผ่อนที่ไทย และทำงานหาเงินใช้เองด้วยการเล่นกีตาร์และยังเล่นเปียโนได้ด้วย ส่วนเงินที่แม่ส่งมาเพื่อให้เรียนหนังสือ ปรายฟ้าเก็บใส่บัญชีไว้ใช้เวลาจำเป็นซึ่งมีมากพอสมควร
ปรัชญ์ อายุ24ปี เรียนจบบริหารตามที่ครอบครัวต้องการ แต่เมื่อแม่เสียชีวิตลงปรัชญ์จึงย้ายออกมาอยู่อพาร์ทเม้นท์ และไม่ทำงานในบริษัทของพ่อเลี้ยง และดูเหมือนเขาก็ไม่ได้สนใจปรัชญ์ซะด้วยซ้ำ แม่ไม่ค่อยแข็งแรงจึงทำประกันและทิ้งมรดกเป็นเงินประกันชีวิตไว้ให้เป็นสมบัติ พอให้ลูกชายได้อยู่สบายในวันที่เธอไม่อยู่ เพราะรู้ดีว่าปรัชญ์ไม่ใช่ลูกชายแท้ๆของสามี เขาคงไม่สนใจลูกชายเธอแน่ๆ
ส่วนฝนเป็นลูกสาวของหุ้นส่วนพ่อเลี้ยง พึ่งเริ่มทำงานเป็นแอร์โฮสเตส และบังเอิญเคยเรียนอยู่ในมหาลัยเดียวกัน ด้วยความที่ปรัชญ์เป็นหนุ่มหล่อและเป็นที่หมายปอง ฝนจึงพยายามใกล้ชิดปรัชญ์ ตั้งแต่ย้ายเข้าบ้านพ่อเลี้ยงตอนมัธยมต้น ปรัชญ์ไม่ค่อยพอใจที่แม่มีสามีใหม่นัก ปรัชญ์จึงกลายเป็นคนเงียบขรึมและไม่มีเพื่อน ฝนเป็นคนเดียวที่คอยตามติด ปรัชญ์จึงยอมคุยกับเธอ
------ติดตามกันอ่านกันด้วยน้าาา เรื่องนี้นอกจากเลิฟซีนน่ารักๆ ก็ดราม่าพอสมควรเลยค่ะ------
Guest
