เล่นของสูง

สวัสดีครับผมเอวาเป็นผู้ชายตัวเล็กๆ คนหนึ่งที่ไม่มีอะไรดีในตัวเลยตัวก็ดำฟันก็เหยินตัวก็ผอมแห้งผมเผ้านี่ดูไม่ได้ชีวิตผมเลยเป็นได้แค่พนักงานทำความสะอาดให้บริษัทใหญ่ยักแห่งหนึ่ง

ผมอยากจะบอกว่าเจ้านายหรือเจ้าของบริษัทผมเนี่ยหล่อโครตเมื่อเทียบกับผมแล้วไม่ต่างอะไรกับเทวดากับซากศพเดินได้

อีกอย่างเขารวยครับมีกิจการหลายสาขาทั่วประเทศและยังมีนอกประเทศอีกนะครับ คนอะไรหล่อแล้วเสือกรวย จะว่าผมอิจฉาก็ไม่เชิง

เคยอยู่ครั้งหนึ่งผมได้เข้าไปทำความสะอาดในห้องเขาแล้วบังเอิญเจอแบบจะๆ

ใจผมนี่สั่นเลยไม่รู้ว่าเพราะตกใจหรืออะไร ตั้งแต่วันนั้นผมก็กลับไปค้นหาในอ่ากู๋(กูเกิ้ล)

ทั้งประวัติส่วนตัวรูปหล่อๆนี่เพียบ ผมแอบเซ็ฟมาไม่น้อยเลยล่ะครับ แหะๆ ถึงขั้นล้างรูปมาแปะในห้องเลยล่ะ ไม่รู้ว่าแบบนี้เรียกว่าปลื้มรึเปล่า

“อ่าวเห้ยไอ้วามึงจะนั่งอู้งานอีกนานมั้ยว่ะ ยังเหลือห้องคุณภพอีกนะเว้ย”

เสียงแหกปากเรียกผมจากหัวหน้าคนทำความสะอาด อ๋อลืมบอกไปที่นี้เค้าไม่รับแม่บ้านหรอกนะครับเพราะเหตุอันใดก็ไม่ทราบได้

“ครับๆ พี่ ยังเหลือห้องคุณอะไรอีกนะครับ” ผมถามย้ำอีกครั้งเพราะเมื่อกี้ได้ยินไม่ถนัดหู

“ห้องคุณภพ รู้แล้วก็รีบไป”

เตี่ยแล้วห้องคุณภพเจ้านายสุดหล่อของผมเอง

“ครับๆ ไปเดี๋ยวนี้ล่ะ”

หายใจยังไม่ทันทั่วท้องสองเท้าของผมมันก็วิ่งมาถึงหน้าคุณภพอย่างรวดเร็ว

“อย่าตื่นเต้นดิว่ะไอ้วา คุณภพเขาไม่อยู่ส่ะหน่อย”

บอกกับตัวเองอย่างนั้นแล้วผมจึงเคาะประตูสามครั้ง ถึงไม่มีคนอย่ก็ต้องเคาะครับเพราะเป็นห้องเจ้านายอาจมีแขกคนอื่น

พอก้าวเข้ามาด้านในผมเริ่มทำการมองสำรวจดูก่อนเลยไม่เกี่ยวกับงานหรอกครับแต่ด้วยความเผือกของผมล้วนๆ

ผมมองการจัดแต่งห้องที่เยบหรูมีสไตร์ไม่เหมือนใครอย่ารู้สึกอิจฉา ที่มีห้องทำงานแบบนี้ถึงจะไม่ได้เข้ามาครั้งแรกก็เถอะ

“นายเข้ามาทำอะไร”

เสียงทุ้มต่ำที่ไม่ค่อยจะคุ้นเคยนักแต่จำได้ว่าเป็นของใครผมถึงกับยืนตัวแข็งทื่อ

“ฉันถามว่าเข้ามาทำไม”

ผมค่อยๆหันกลับไป เผชิญหน้ากับคนที่ผมหลงปลื้ม

“คะ…คือว่าผม ขะ…เข้ามาทำความสะอาดครับ”

ผมตอบอย่างตะกุกตะกะ

“และไหนอุปกรณ์” คุณภพเดินเข้ามาใกล้ผมอีกนิดแล้วใช้สายตามองมาที่มือผมที่ไม่ได้ถืออะไรไว้เลย

“อะ…เอ่อ คือ”

“ไอ้ว่ามึงลืม…” ผมยังไม่ทันตอบอะไรเป็นประโยคพี่หัวหน้าคนทำความสะอาดก็โผล่พรวดพราดเข้ามาพอดี

พร้อมๆกับอุปกรณ์ทำความสะอาด

“ขอโทษครับนาย”

“ไม่เป็นไรจะทำก็รีบทำ” ว่าจบคุณภพก็เดินไปนั่งโต๊ะงั้นก็แสดงว่าระหว่างที่ผมทำความสะอาดคุณภพก็จะนั่นดูอยู่ด้วย ตายๆ ไอ้วาตายแน่

“ไอ้วายืนอยู่ทำไมรีบทำ นายจะได้ทำงาน”

“คะครับ” แล้วผมก็ตั้งหน้าตั้งตาทำงานของผมโดยแอบชำเลืองมองคุณภพอยู่บ่อยๆ พอทำเสร็จผมกับพี่หัวหน้าก็เก็บของเตรียมออกจากห้อง เวลาใกล้ชิดคุณภพหมดลงแล้วสิ แต่ทว่า…

“นายเมื่อกี้อยู่ก่อน ส่วนหัวหน้างานออกไปได้”

“ครับ” แล้วพี่หัวหน้าก็เดินออกไปเหลือแต่ผมกับคุณภพ ไอ้วาอยากกรี๊ดดดด

“นายชื่ออะไร” คำถามแรกกับความตื่นเต้นขีดสุด

“ผะ…ผม ชะ…ชื่อเอวาครับ” ผมล่ะอยากตีปากตัวเองสักทีทำไมต้องมาติดอ่างเอาตอนนี้ด้วยว่ะ

“อืม ทำไมไม่ตัดผมให้ดูเรียบร้อยปล่อยยาวรุงรังทำไมจะเป็นตัวอย่างไม่ดีกับคนอื่นรู้มั้ย” แป๋ว ใจแป้วเลยผมเจอคำติเข้ามาจังๆ ไอ้เรานึกว่าจะพูดเรื่องอะไรที่แท้ก็เรื่องผมที่ตอนนี้ยาวละต้นคอหน้าม้าก็ยาวจนปิดตา

“ขะ…ขอโทษครับ เลิกงานผมจะรีบไปแก้ไข” อยู่ๆทำไมน้ำตาคลอก็ไม่รู้ มึงโดนติแค่นี้ถึงขั้นจะร้องเลยหรอว่ะไอ้วา ผมหงุดหงิดตัวเองก่อนเม้มปากตัวเองแน่นไม่ให้น้ำตามันไหลลงมา

“ไปได้แล้ว”

“คะ…ครับ” ผมรีบหันหลังเดินออกมาอย่างเร็วก่อนน้ำตามันจะไหลส่ะก่อน

>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>.

“เมื่อรู้สึกชอบใครมากๆ แม้โดนติเพียงเรื่องเล็กๆน้อยๆ แต่มันก็สะเทือนใจจนรับไม่ไหว >เอวา”

**********ไม่ได้ตรวจคำผิดเด้อออออ