จบ - ลิขิตรักเหนือภพ ภาค เคราะห์กรรมรัก เล่ม1 e-book

ลมโปรยอ่อนโรยโชยกลิ่นเหม่ย 

จิตสลายแหลกสิ้นใจตัดสายใย 

ลมเหมันต์โบกพัดหวนให้คำนึง 

กลิ่นเหม่ยหอมย้ำเตือนจิตให้ระทม 

กี่หมื่นชาติเพียงเคราะห์กรรม 

ลิขิตรักเหนือภพ 

ปล. นิยายเรื่องนี้คือนิยายชายรักชาย 

เมื่ออดีตชาติ ข้าเป็นเพียงดอกเหม่ย อยู่ ณ เขาหวาซาน อยู่บนต้นเหม่ยประดับทิพย์วิมานให้ มหาเทพทิก้วยลิ้ 

หากแต่ว่า...ในวันนั้น ข้าพบกับสหายของ เซียนทิก้วยลิ้ เขาเป็นเทพสงครามข้ารู้ในภายหลังว่าเขาชื่อ ไท่หยาง 

. 

ทิก้วยลิ้ ไม่เคยสนใจที่จะมาเชยชม ดอกเหม่ย เช่นข้า แต่แล้ว ไท่หยางกับเดินตรงมาทางต้นเหม่ย ยืนชื่นชมดอกเหม่ยด้วยสายตาเป็นประกายอยู่นาน ก่อนจะทำการล่ำลากับมกาเทพ ทิก้วยลิ้ 

. 

ตั้งแต่วันนั้น ข้าก็ตั้งใจบำเพ็ญเพียร เพื่อให้มีรูปกาย เพื่อเป็นภูติบนสรวงสวรรค์ เพราะข้า อยากเจอ ท่านไท่หยางอีกสักครั้ง 

. 

และ ณ ขณะนี้ ข้าได้มีรูปกาย และเป็นภูติ ถึงจะอยู่ชั้นล่างสุดของสวรรค์ แต่ในวันงาน "ดื่มชาลูกท้อ" ข้าได้เป็นหนึ่งเทพ ที่ถูกเชิญชวน ให้เข้าร่วมงาน 

. 

แต่ทว่า ตัวข้าไม่ได้รับความสนใจในเชิงรักใคร่จากไท่หยางสักนิด แต่คนที่สนใจข้า มีตำแหน่งสูงส่งถึง หนึ่งในบุตรขององค์อี้หวางต้าตี้(องค์เหงกเซียนฮ่องเต้) 

ข้าไม่ต้องการเช่นนี้ บุตรขององค์อี้หวางต้าตี้ เป็นถึงโอรสสวรรค์ ข้ามิกล้าแม้แต้จะมองหน้าขององค์ชาย 

. 

ข้าจึงอ้างว่าไม่อยากมีความรักมิอยากมีคู่ครอง เพราะข้าอยากบำเพ็ญเพียร ให้ถึงชั้นเซียนเสียก่อน 

. 

แต่แล้วข้าโกหกโอรสสวรรค์มิได้ ท่านรู้ว่าข้าเฉยเมยต่อท่าน แต่ท่านก็ยังจะคอยข้า 

จนหลายพันปี ความรักที่ข้ามีต่อท่านไท่หยาง มิเคยจางหาย 

ข้ายังคงพยายามเข้าพบท่านไท่หยาง เพื่อให้ได้พูดคุยสักนิดก็ยังดี จนทำให้ข้ากลายเป็นสหายของท่านไท่หยาง 

แต่เพราะเหตุนี้ทำให้ข้าต้องเจอโอรสสวรรค์อยู่ทุกวัน 

. 

ข้าไม่แม้แต่จะปรายตามองพระองค์  มันคงยิ่งทำให้พระองค์กริ้ว พระองค์วางอำนาจกับข้า บังคับขืนใจ จักให้ข้าเป็นคู่ครอง 

จนในที่สุดไท่หยาง ที่เห็นข้าเป็นสหาย คงทนเสียงร่ำไห้ของข้ามิได้ จึงต้องเข้ามาช่วย การต่อสู้ของเซียนทั้งสอง ถึงหูขององค์อี้หวางต้าตี้ 

. 

เซียนทั้งสาม ได้รับบทลงโทษ ให้ลงไปเกิดเป็นมนุษย์ โดยมีศักดินา ที่ต่างกัน เพื่อที่จะเผชินเคราะห์กรรมเป็นเวลา 1พันปี 

. 

แต่แล้ว หลายพบ หลายชาติ ข้านั้นเป็นทาส ที่เกิดมาเพื่อทำงานให้คนร้ำรวย ตรากตรำจนตายไปในที่สุด 

แต่มันเจ็บปวดตรงที่ 

ข้าจำอดีตชาติได้ทั้งหมด 

หากข้าย้อนเวลาได้ ข้าอยากเป็นเพียงดอกเหม่ย หากมีกายแล้วต้องทนทุกข์เช่นนี้ 

ความรักจากท่านไท่หยางก็มิได้ แต่ยังต้องทนแบกรับความรู้สึกขององค์โอรสสวรรค์ ที่ข้ามิต้องการ... หากมีรูปกายขึ้นมา แล้วให้ทุกคนต้องลงมาลำบาก ข้าอยากเป็นเพียงดอกเหม่ย ที่พูดไม่ได้ ไม่มีรูปกาย ยังดีเสี 

ยกว่า 

. 

แต่ใครจะรู้..ว่าทาสอย่างข้าที่กำลังจะถูกขาย ดันถูกโจรจับตัวไปอยู่ด้วย และโจรผู้นั้นคือ ไท่หยาง อยู่กันได้ไม่นาน ฝ่าบาททรงมีพระบัญชากวาดล้างหมู่บ้านของโจร ซ้ำร้าย ข้าถูกจับตัวเข้าวัง นี้คงเป็นชะตาฟ้า ที่ลิขิตมาให้ข้าเจอ โอรสสวรรค์ ที่ตอนนี้เป็นถึง องค์รัชทายาท 

เคราะห์กรรมรักในครั้งนี้ 

จะผ่านไปได้หรือไม่ 

หรือจะสาปแช่งตนเองจนต้องกลายเป็นดอกเหม่ยอีกคร่า 

...................................... 

รักคืออะไร? 

ไม่รักคืออะไร? 

ทุกข์คืออะไร? 

ไม่ทุกข์คืออะไร? 

เมื่อไร้รัก 

จักไร้ทุกข์ 

ตัวละคร 

荩周 

จิ้นโจว 

(ไท่หยาง) 

จอมโจรแห่งเขาหวงซาน 

. 

อายุ 30 ปี 

. 

ครองตนเป็นโสด 

. 

ชาติก่อนเป็นถึงแม่ทัพสวรรค์ แต่เห็นสหายถูกรังแก 

บ่อยเข้าทนไม่ไหว ใช้ทวนเข้าจู่โจมโอรสสวรรค์ 

娇心 

เจียวซิน 

(ดอกเหม่ย) 

ทาสที่ถูกขายตอนอายุได้5ขวบ 

จำอดีตได้ตั้งแต่อายุ10ขวบ 

. 

(ไม่ว่าจะเกิดกี่ชาติๆ ก็จำได้หมด จึงลำบากและเจ็บปวดมาก เพราะรู้ตัวว่าผ่านมากี่พันปีแล้ว เพราะรู้ตัวว่าเกิดมากี่ชาติ จึงทรมานมากที่สุด) 

อายุ 20 

. 

เนื่องจากเป็นทาส ต่อให้ผู้ชายคนไหนชอบในความงาม 

ก็ไม่ได้จียวซิน เพราะถูกห้ามไม่ให้เข้าใกล้ทาสเช่นเขา 

. 

เนื่องจากไม่รับรักของโอรสสวรรค์ และยังเป็นเหตุให้เซียนหันดา 

บใส่กัน 

จึงถูกลงโทษให้ลำบากที่สุด 

月 

荩愉 

เย่ว 

จิ้นอวี๋ 

(โอรสสวรรค์) 

องค์รัชทายาท 

. 

อายุ 25 ปี 

. 

มีพระชายา หนึ่งนาง สมรสเพื่อการเมือง