10 ปีก่อน...
แพนด้าหรือภัณรดา ในวัยมัธยมปลายสดใส เด็กสาวหุ่นท้วมอวบ นัยน์ตาสีน้ำตาลอ่อน ผมสั้นเต่อ กำลังเก็บหนังสือเรียนลงกระเป๋าอย่างเร่งรีบเพราะกำลังจะไปโรงเรียนสาย ในทุกๆวันเธอจะมาช่วยพ่อแม่ของเธอขายขนมเป็นประจำจนชิน จากนั้นแพนด้าถึงจะค่อยไปโรงเรียน และวันนี้เธอก็ต้องเตรียมขนมไปขายเพื่อนๆที่โรงเรียน
"ฮัลโหลไอ้ด้าาาา แกอย่าลืมเอาขนมแม่มานะเว้ยย เพื่อนๆรอซื้ออยู่นะ มาให้ไวๆเลยยย หิวจะแย่แล้วว😑😑😑😑"
"เออออ กำลังเก็บกระเป๋าจะไปแล้ว อีก10น่าีเจอกันที่ห้องนะ"
แพนด้าวางสายจากเพื่อนก็รีบถือกระเป๋ากับถุงขนมพะรุงพะรังวิ่งมุ่งหน้าไปโรงเรียนอย่างรีบร้อนจนไม่ทันระวัง วิ่งหน้าคะมำสะดุดหกล้มตรงฟุตบาตถนนเข้าอย่างจัง ล้มกลิ้งเป็นลูกหมู ได้สติก็ลุกนั่งปัดเสื้อผ้าและกระโปรงที่เปื้อนคลุกฝุ่น
"เป็นอะไรรึป่าว เจ็บตรงไหนมั้ยน่ะ ล้มจนขนมหกกระจายหมดแล้ว"
แพนด้าเงยหน้าหันไปตามเสียงที่ถามเธอ เธอสบตากับดวงตาคู่นึงเข้าอย่างจัง ชายหนุ่มเจ้าของสายตาคู่นั้นยิ้มให้กับแพนด้า ชายหนุ่มรูปร่างสูงใหญ่ มีกล้าม ใบหน้าคมสันรับกับจมูกโด่ง ดวงตาเรียวเล็ก ไว้ผมสั้นเกรียน ลักษณะเหมือนคนโบราณ แพนด้าจ้องมองชายหนุ่มก่อนจะเอ่ยตอบ
"ไม่เป็นไรค่ะไม่เจ็บเท่าไหร่ ขอบคุณค่ะ"
แพนด้ามองนาฬิกาดูว่าสายแล้วจึงรีบลุกวิ่งไปทันทีจนลืมขนมทิ้งไว้ ชายหนุ่มเดินมาก้มเก็บแล้วมองตามหลังแพนด้าไปอย่างยิ้มๆ
..............................