ตอน:โรงพยาบาต☺
ณ โรงพยาบาล
พิม:พี่คะมานั่งทำอะไรตรงหรอคะ?
เฟร:ออพี่รอคนมารับหน่ะ
พิม:ไม่มีคนมารับพี่ไปหรอคะ?
เฟร:อืม..พี่ รอมานานเเล้วล่ะ
พิม:ไม่มีคนรักพี่เลยหรอคะ?
เฟร:ไม่รู้สิ
พิม:หนูชื่อพิมนะคะ
เฟร:อืม..พี่ชื่อเฟรนะ
พิม:พี่มาเล่นกับหนูหน่อยได้ไหมคะ?
เฟร:อืม..ได้สิ
เวลาผ่านไป 2 ชั่วโมง
เฟร:หนูกลับไปนอนห้องของตัวเองได้เเล้วนะมันดึกเเล้วล่ะ
พิม:หนูไปไม่ได้หรอกคะ
เฟร:ทำไมละพ่อกับเเม่หนูไม่มีหรอ??
พิม:มีสิคะ
เฟร:งั้นก็ไปได้เเล้ว
พิม:หนูยังไม่อยากไปหนิ
เฟร:ไปได้เเล้ว!!
พิม:กูยังไม่อยากไป
เฟร:ทำไมพูดกับพี่เเบบนี้ล่ะ?!
พิม:อยากให้หนูไปไช่ไหมคะ?
เฟร:ก็ไช่หนะสิ!
พิม:งั้นไปด้วยกันสิคะ☺
พิม:พี่บอกไม่มีคนรับพี่ไปเลยไช่ไหมคะ?
เฟร:.....
พิม:เพื่อนของหนูรอพี่อยู่ดูนี้สิคะ☺
หน้าของพิมค่อยๆเปลี่ยนเป็นซากศพที่เน่าเฟะน้ำหนองค่อยๆไหลเยิ่มออกมาทางปากที่ค่อยๆกว้างขึ้นๆ
"ทันใดนั้นก็ปรากฎร่างของเด็กๆในโรงพยาบาลจำนวนมากที่เสียชีวิตทั้งหมดมารวมตัวกันเพื่อรอให้ผมไปอยู่กับพวกเขาด้วย"!!
ตอน:โรงพยาบาต☺
Guest
