นิยายเรื่องนี้เหมาะสำหรับผู้ที่มีอายุ18ปี ขึ้นไป
อาจมีคำที่ไม่สุภาพ โปรดใชัวิจรณญาณในการอ่าน...
พ่อเลี้ยง เหมราช - ชายหนุ่มที่อายุล่วงเลยเข้าเลขสี่ แต่ยังไม่มีครอบครัว หรือแม้กระทั่งคนรัก ทว่ากับสาวน้อยที่เขารับมาเลี้ยงดู เจ้าหล่อนทำให้หัวใจเขาเต้นแปลกไป...
สาวน้อย รุ่งรดา - สาวน้อยที่ถูกโชคชะตาเล่นตลก ให้ต้องตกเป็นเด็กในอุปถัมภ์ของพ่อเลี้ยงเหมราช เมื่อครอบครัวเธอถูกฟ้องล้มละลาย บิดามารดานำเธอมาทิ้งไว้กับเขา ก่อนที่พวกท่านจะประสบอุบัตติเหตุเสียชีวิตทั้งคุ่ และนับจากนั้น เธอก็ตกอยู่ในอำนาจครอบครองของชายหนุ่มตลอดมา...เขาโหยหาเพียงแต่เธอผู้เดียว ยัยเด็กอุปถัมภ์ที่รัก...
***********
“คุณมีเรื่องอะไรจะคุยกับดิฉันก็พูดมาสิคะ มัวแต่ทำรุ่มร่ามอยู่นั่น แล้วเมื่อไหร่จะคุยกันรู้เรื่อง...” พูดแล้วจึงดันร่างเล็กกว่าถอยห่างออกจากอ้อมแขน หากแต่คนตัวใหญ่กลับรั้งมากอดไว้แนบแน่นกว่าเก่า
“ผัวอยากจะชื่นใจเมีย มันรุ่มร่ามตรงไหนหึ...”
“คุณเหม!...” ร่างน้อยผละห่างพร้อมช้อนสายตาจ้องมองเจ้าของตักอย่างฉงนในคำพูดของเขา
ร้อยวันพันปีเขาไม่เคยเรียกแทนตัวเองว่าผัวแล้วเรียกแทนเธอว่าเมีย ขนาดตอนร่วมรักกันเขายังไม่เคยหลุดปากพูดให้ได้ยินด้วยซ้ำ จะไม่ให้เธอตกใจได้ยังไง
“ทำไม...หรือฉันพูดอะไรผิด ทำไมต้องทำหน้าเหมือนอย่างกับเห็นผีด้วยเล่า”
“ก็คุณไม่เคยเรียกแทนตัวเองแบบนี้ แล้วอีกอย่างมันก็ไม่สมควร คุณเองก็รู้ว่าเพราะอะไร”
Guest
