คนเรามีเหตุผลต่างกัน
คนบางคนเกิดมาเพื่อจะรับ คนบางคนเกิดมาเพื่อจะให้
คนหลายคนพยายามจะทำตัวเป็นที่รัก ขณะคนบางคนพยายามจะทำตัวเป็นที่ชัง
" แกมันเลว นังดา " สาวใหญ่สูดอากาศเข้าปอดถี่ กำมือแน่น " แกมั่วกับเขาได้ยังไง เขาเป็นพ่อแกนะ "
" เขาเป็นผัวเธอ ไม่ใช่พ่อฉันซะหน่อย " หญิงสาวเชิดหน้า เบะปาก ยกไหล่
" แต่ฉันก็ขึ้นชื่อว่าเป็นแม่เลี้ยงแก เขาก็เท่ากับเป็นพ่อเลี้ยงแกเหมือนกัน "
" เพราะแม่ สิ่งที่ป่านกำลังเจอ มันเป็นเพราะแม่" สายป่านโวยวาย น้ำตานองหน้า
" อ้าว ทำไมพูดอย่างนี้ละลูก นังดาเป็นคนทำนะ แม่อยู่ข้างหนูเสมอ" ณัฐริกาโผเข้ากอดลูกสาว มือลูบเส้นผมนุ่ม
" เพราะแม่ไปทำมันไว้ก่อนไง ตอนนี้มันเลยมาลงที่ป่าน"
" พี่ไม่เข้าใจ ทำไมน้องดาต้องทำขนาดนี้ รู้ทั้งรู้ว่า เล่นกับไฟมันอันตราย ต่อให้ไฟไม่เผามือเรา แต่ตัวเรา ใจเรา ยังไงก็ต้องร้อน"
วนิดาหันมองผู้หญิงที่เธอสนิทใจ เอ่ยน้ำเสียงหนักแน่น " ค่ะ ดารู้ แต่ดาจะไม่ยอมเป็นผู้ถูกกระทำ ฝ่ายเดียว"
ดอกคาร์เนชั่นสีเหลือง เป็นสัญลักษณ์ของความดูถูก เหยียดหยาม ความทระนง ถ้าผู้ใดให้ดอกคาร์เนชั่นสีเหลืองแก่ใคร แสดงว่าผู้ให้นั้นรู้สึกดูหมิ่น เหยียดหยามผู้รับอย่างมาก
คำเตือน : นิยายเรื่องนี้มีเนื้อหารุนแรง โปรดใช้วิจารณญาณในการเสพ
ปล. อัปทุกคืนวันศุกร์ค่ะ
Guest
