ตำนานรักนินจา (Yaoi)

บทนำ

            “ที่นี่...ที่ไหน?”ร่างบางยันตัวลุกขึ้นจากพื้นหญ้าอย่างยากลำบากพลางมองไปมาอย่างสงสัยเพราะไม่คุ้นชินกับภาพที่ได้เห็นมากนัก มันเหมือนกับเป็นสนามอะไรบางอย่างที่มีท่อนไม่ขนาดใหญ่ที่มีผ้าพันล้อมรอบไม้นั้นด้วยเชือกอย่างแน่นหนาดูจากสภาพของมันแล้วเหมือนกับผ่านการใช้งานมาอย่างโชกโชนเพราะด้วยมีเนื้อของไม้ด้านหนึ่งเว้าลงไปเหมือนถูกของแข็งกระแทกอยู่หลายครั้งจนเกิดเป็นรอยบุ๋มลึก ชายหนุ่มเอื้อมมืออกไปสัมผัสมันอย่างแผ่วเบาทำไมเขาถึงมาอยู่ที่นี่ได้นะ        ชายหนุ่มเสยผมที่มาปกหน้าของตัวเองช้าๆไล่ลำดับเหตุการณ์ในสมองตั้งแต่ต้นเขาจำได้ว่าตอนเช้าเขาตื่นมาอาบน้ำแปรงฟันอย่างเร่งรีบเพราะตื่นสายจากนั้นก็ไปทำงานที่บริษัทตามปกติพิมพ์งานและรับโทรศัพท์คอนเฟิร์มงานลูกค้าเมื่อเสร็จสิ้นภารกิจก็ออกไปดื่มเหล้ากับเพื่อนในแผนกเดียวกัน หลังจากนั้นเขาก็เดินออกจากร้านเพื่อกลับบ้านแต่ยังไม่ทันที่ขาจะก้าวลงจากฟุตบาทก็มีรถคันหนึ่งพุ่งมาจากที่ไหนก็ไม่รู้ แล้วจากนั้นเขา...ก็มาโผล่ที่นี่

ที่นี่มันที่ไหนกันแน่นะทำไมมันดูไม่คุ้นตาเลยในโตเกียวไม่น่าจะมีสถานที่แบบนี้อยู่นี่นา เพราะรอบๆที่เขาอยู่นอกจากจะเป็นสนามที่มีรั้วเหล็กกั้นอยู่ก็มีป่าไม้รกทึบกับแม่น้ำที่สะท้อนแสงดวงอาทิตย์งามจับตาและยังใสมากๆ จนเห็นสิ่งมีชีวิตใต้น้ำอย่างปลาหลากหลายขนาดกำลังแหวกว่ายไปมาอย่างสนุกสนาน เจ้าของร่างเดินโงนเงนไปมาเพื่อตรงไปยังแม่น้ำเพื่อจะล้างหน้าเรียกสติ ชายหนุ่มทรุดตัวลงนั่งชันขาข้างหนึ่งหมายจะเอามือวักน้ำจากแม่น้ำมาล้างหน้าก็สะดุดเข้ากับเงาใบหน้าที่สะท้อนอยู่ในน้ำ

“เฮ้ย!”ชายหนุ่มผงะถอยหลังจนก้นจ้ำเบ้าพลางชี้ไม้ชี้มือไปยังแม่น้ำด้วยความตกใจ ด้วยแทนที่เงาในแม่น้ำจะสะท้อนใบหน้าปัจจุบันของตนกลับกลายเป็นว่าเงาที่เจ้าตัวได้เห็นนั้นคือเป็นใบหน้าของเขาเมื่อสมัยยังเป็นเด็ก

ชายหนุ่มตกใจอยู่หลายนาทีก่อนจะทำใจให้กลายค่อยๆขยับร่างเข้าไปใกล้ๆแม่น้ำอีกครั้งแล้วชะโงกหน้าของตัวเองไปใกล้แต่จนแล้วจนรอดเงาที่สะท้อนขึ้นมาก็ไม่ใช่เงาของเขาในปัจจุบัน ชายหนุ่มทำท่าทางต่างๆแม้ว่ามันจะแปลกสักแค่ไหนก็ตามเพื่อยืนยันสิ่งที่ได้เห็น ก็พบว่าเงาในน้ำนั้นทำท่าทางเหมือนกับที่เขาทำไม่มีผิดเพี้ยน

“นี่มันเรื่องเชี่ยอะไรเนี่ย!”ชายหนุ่มสบถดังลั่นด้วยความตกใจ พลางจ้องมองเงาสะท้อนของน้ำเพราะมันไม่ได้สะท้อนเงาหน้าของชายวัยยี่สิบห้าอย่างที่ควรจะเป็น มันกลับสะท้อนเงาหน้าของเด็กหนุ่มที่ดูอายุไม่เกินสิบเอ็ดสิบสองปีออกมา แถมใบหน้ายังสวยจนชายหนุ่มยังเคลิ้ม แถมพอดูดีๆก็พบว่าร่างกายของเขาก็เตี้ยลงแถมผิวพรรณที่เคยคล้ำก็ขาวขึ้นมากอีกด้วย ผมที่เคยเป็นสีดำกลับกลายเป็นผมสีน้ำตาลอ่อนยาวประบ่า ดวงตาสีดำดูเปล่งประกายแปลกๆเมื่อเทียบกับดวงตาเดิมของเขาที่เหมือนปลาตายเนื่องจากเจอกับสภาพสังคมที่มีแต่การแข่งขันและสวมหน้ากากเข้าหากัน ปากอิ่มสีแดงราวกับสีกุหลาบเม้ม เสื้อผ้าที่ควรจะเป็นเสื้อสูทกลับกลายเป็นชุดเสื้อตาข่ายกับแจ็คเก็ตสีเขียวมรกตเข้าชุดกับกางเกงขายาวสีเดียวกัน ชายหนุ่มในร่างเด็กชายนั่งจุ้มปุ๊กอยู่ข้างๆแม่น้ำไม่เข้าใจเรื่องที่ตนเพิ่งจะได้รับรู้มือไม้จับนู่นนี่ไปตามใบหน้าและเนื้อตัวหยิกตรงนู้นตรงนั้นเพื่อเรียกสติเผื่อตนอาจจะฝันไป แต่สิ่งที่ได้กลับมาคือความเจ็บแปล๊บ...ตรงที่หยิกทำให้เขารู้ว่านี่ไม่ใช่ความฝัน ทำยังไงดี...นี่มันเรื่องอะไรกัน..ทะ..ทำไมร่างกายของเรา...ถึงเปลี่ยนไปแบบนี้...ที่นี่ที่ไหน...หยาดน้ำตาเริ่มเอ่อออกมาจนมองอะไรพร่าเลือนไปหมด ชายหนุ่มนั่งกอดเข่านี้แล้วสะอื้นฮักด้วยความหวาดกลัว

“ทำอะไรอยู่ตรงนั้นน่ะฮิคารุ”

---------------

สวัสดีค่ะเ

หล่านักอ่านทุกท่าน

ไรท์ยังไม่ตายนะคะ 555555

กลับมาจากสอบFinalแล้วค่ะ หลังจากนี้ก็จะว่างยาวๆแล้วละนะคะ แต่ก็ยังไม่รับปากอยู่ดีว่าจะมาลงนิยายเพิ่ม(เลวมาก) หวังว่ายังจะรออ่านกันนะคะ

นิยายเรื่องนี้เป็นนิยายYนะคะ ถ้าไม่ชอบกรุณากดออกนะคะ