Stop Watch Beta 1.0 หยุดเวลาพาเสียว (NC 20+)

EP 1 จุดเริ่มต้นสุดห่วยของไอ้ย้ง

--- ถ้าคุณคิดว่าคุณเคยเจอ เรื่องห่วยๆมาเยอะแล้วอย่าเพิ่งคิดว่ามันห่วยที่สุดถ้ายังไม่ได้ฟังเรื่องของย้ง ---

ย้ง โอตะหน้าจืดว่าที่ปี 1 มหาลัยเอกชนย่านรังสิตสาขาวิทยาศาสตร์คอมพิวเตอร์
บ้านย้งไม่ได้รวยอะไร หรอกค่อนไปทางจนด้วยซ้ำ
แต่ที่ได้มาเรียน ม.เอกชนสุดหรูแบบนี้เพราะมหามหาลัยให้ทุนเด็กเรียนดีมาเรียนฟรี
เพื่อทำชื่อเสียงให้มหาลัยแข่งกับมหาลัยรัฐบาลอื่นๆ
 
--- ย้งเลยได้มาเรียนที่นี่ ในฐานะเด็กทุน---

เรื่องราวความห่วยในชีวิตย้งเริ่มมาตั้งแต่ 8 ขวบ
เตี่ยย้งมีร้านก๋วยเตี๋ยวขายอยู่หน้าตลาดในตัวจังหวัดแถบภาคตะวันออก
ร้านก๋วยเตี๋ยว”เฮียเล้ง” ของเตี่ยย่ง ขายดีมากจนตอนนั้นที่บ้านย้งจัดว่าค่อนข้างมีฐานะดีเลยทีเดียว


------------------------

ย้งเป็นคนที่ชอบการทดลองแต่เด็ก
ช่วงนั้นเตี่ยเพิ่งซื้อกันพลา(โมเดลกันดั้ม)ให้มันตัวนึง
ด้วยหวังจะเป็นแรงบันดาลใจให้มันสนใจวิทยาศาสตร์และตั้งใจเรียน
แต่หลังจากที่มันดู VDO กันดัมที่เช่ามาจากร้านท้ายตลาดจบ
ย้งก็อยากทดลองทฤษฏี “พลศาสตร์การบิน” ขึ้นมา
เนื่องจากอยากรู้ว่าหากจะส่งหุ่นกันพลาตัวนี้จะบินขึ้นไปได้
ต้องใช้ดินปืนจากพลุกี่ตัว!!??
 
สิ่งประดิษฐ์แรกในชีวิตย้งจึงเกิดขึ้นย้งเรียกมันว่า “พลุย้งประดิษฐ์”
ซึ่งทำมาจากการนำแกนทิชชู่มาซ้อนหลายๆชั้นเพื่อทำเป็นปลอกผนึกด้านบนไว้ด้วยกระดาษห่อบะหมี่แห้งของเตี่ยหลายๆชั้น
เพื่อบังคับให้แรงระเบิดพวยพุ่งออกเพียงด้านเดียว
 
จากนั้นก็เอาดินปืนที่ได้มาจากพลุตัวอื่นๆ อีกประมาณ30 ตัวอัดลงไปในปลอกจนแน่น เพราะย้คิดว่าน้ำหนักหุ่นกันพลาค่อนข้างหนักมันจึงควรอัดดินปืนลงไปให้มากที่สุดเท่าที่จะทำได้
ย้งต้องการแรงระเบิดที่มากพอในการส่งกันพลาตัวนี้บินล่องไปในอากาศ 

หลังจากเอา “พลุย้งประดิษฐ์” ไปติดไว้กับกันพลาคู่ใจแล้ว
ก็ถึงเวลาที่จะเปลี่ยนกันพลาตัวนี้เข้าสู่โหมดการบิน
โดย ย้ง เลือกบริเวณหลังบ้านเป็นฐานการบิน
เมื่อปรับกันพลาให้ชูแขนขึ้นเพื่อพร้อมทยานสู่ท้องฟ้ายามเย็นแล้ว
ย้งก็เอาก้านธูปจี้เข้ากับฉนวน ……
 
ฟู่!!!++++++++ เสียงฉนวนเผาไหม้อย่างรวดเร็ว
 
ไอ้ย้งรีบวิ่งไปหลบหลังประตูเหล็กหลังบ้าน
พร้อมกับนับถอยหลังราวกับ การปล่อยจรวดอพอลโล่
 
10...9...8...7...6...5
 
กันพลาตัวโปรดที่ตอนนี้แทบจะมองไม่เห็นแล้วเนื่องจากควันพวยพุ่งออกจากฉนวนคลุ้งไปทั่วบริเวณที่ย้งเรียกมันว่า ฐานการบิน
 
4....3....

ตู้มมมมมมมมมมมมมมมมมมม!!!!!
 
เสียงระเบิดดังไปทั่วบริเวณ โดยที่ไม่รอให้“ย้ง” นับจนครบ
ขาของ กันพลา กระจุยออกทันทีเนื่องจากทนรับแรงระเบิดไม่ไหว
ร่างท่อนบนลอยละลิ่วสูงขึ้นไปเหนือดาดฟ้าของร้าน
พร้อมเปลวไฟที่พุ่งเป็นทางออกจากทางด้านล่างของพลุ
ห่อบะหมี่แห้งของเตี่ยทำหน้าที่ได้ดีอย่างเหลือเชื่อ
มันช่วยให้ย้งควบคุมทิศทางแรงระเบิดได้
 
 
ท่าชูมือที่ย้งจัดไว้ ยามกันพลาครึ่งท่อนทะยานขึ้นสู่ฟ้า
ช่างดูคล้ายกับ Logo กูลิโกะป๊อกกี้ เหลือเกิน.........
 
แต่ย้งก็ชื่นชมความสำเร็จได้ไม่นาน เมื่อ“พลุย้งประดิษฐ์” พุ่งขึ้นสู่จุดสูงสุด ทั้งปลอกและห่อห่อบะหมี่แห้งก็เริ่มทนความร้อนไม่ไหวจนลุกไหม้อย่างรวดเร็ว
กันพลากลายเป็นลูกไฟก้อนใหญ่
 
เมื่อไร้แรงดัน กันพลาที่กำลังไฟลุกก็ร่วงลงบนดาดฟ้าที่ซึ่งเตี่ยใช้เก็บห่อบะหมี่แห้งและหนังสือพิมพ์จีนที่อ่านจบแล้ว รอเก็บไว้ชั่งกิโลขาย  

เตี่ยและลูกน้องวิ่งมาจากหน้าร้านพร้อมกับร้องลั่น ไม่ใช่เพราะยินดีกับความสำเร็จในการปล่อยตัวกันพลาแต่ร้องเนื่องจากไฟกำลังไหม้ดาดฟ้าของร้าน และลุกลามอย่างรวดเร็ว
ถือเป็นการเปิดตัวสิ่งประดิษฐ์ชิ้นแรกของย้ง
และปิดตำนานก๋วยเตี๋ยวเฮียเล้งหน้าตลาดในเวลาเดียวกัน เนื่องจาก กว่าจะดับเพลิงได้สงบ
ร้านเฮียเล้งก็เหลือเพียงหม้อก๋วยเตี๋ยวใบเดียวเท่านั้น

หลังจากที่ร้านไฟไหม้ไปไม่นาน เตี่ยไอ้ย้งก็ตรอมใจ เพราะหมดเนื้อหมดตัวและจากไปในปีเดียวกันส่งผลให้ไอ้ย้งและละครอบครัวเผชิญชะตากรรมชีวิตต่อไป

ความซนปนความซวยของไอ้ย้งยังดำเนินต่อไป จนขึ้นชื่อในระดับจังหวัด
ไม่ว่าจะเป็นการทดลองปล่อยจรวดขวดน้ำ “ย้งFormula” ตอนอายุ 14 ที่เร็วแรงจนบินทะลุกระจกหน้ารถประจำตำแหน่งผู้ว่าราชการจังหวัดพุ่งออกกระจกหลัง พร้อมบินทะลุ Benz C class ของปลัดที่จอดใกล้ๆและ Landing ลงบนเบาะคนขับอย่างสวยงาม
 
ชื่อของย้งก็กลับมาเป็นที่เลื่องลืออีกครั้งพ่อแม่ห้ามลูกมาเล่นกับ ย้ง เพราะกลัว ย้ง ชวนไปเล่นอะไรแผลงๆ แล้วต้องพากันแชร์ค่าเสียหาย

 
ย้ง จึงผ่านช่วงวัยรุ่นมาแบบ clean sheetโดยไม่มีเพื่อนหรือสาวใดผ่านเข้ามาในชีวิต เค้าจึงใช้เวลาส่วนใหญ่ในการเรียนและดูกันดัมได้อย่างเต็มที่จนย้งมีผลการเรียนดีและได้รับทุนจากมหามหาลัยเอกชนชื่อดังในกรุงเทพในเวลาต่อมา

เมื่อที่บ้านรู้ว่า ย้ง ต้องเข้าเรียนปี 1 ในกรุงเทพแม้ที่บ้านจะะไม่ค่อยมีเงินแต่ก็ตัดสินใจส่ง ย้ง เข้ามารับทุนด้วยความยินดี โดยม๊าให้เงินย้งมาเช่าหอในกรุงเทพ
พร้อมกำชับว่าถ้าไม่จำเป็นไม่ต้องกลับมาอีก ส่วนเงินก้อนนี้ถ้าไม่พอให้หาเอาเอง

ย้งจึงจำใจต้องออกอกจากบ้านมาเริ่มต้นชีวิตใหม่แต่เพียงผู้เดียวในกรุงเทพ พร้อมกับเงิน 30,000บาท โดยปรกติย้งจะ เป็นคนที่คำนวนและวางแผนเก่งแต่ก็ยังหาทางใช้เงิน 30,000 บาทจนเรียนจบ 4 ปีให้พอไม่ได้สักที

หลังจากที่อัดกับข้าววันเลี้ยงส่งจนเต็มคราบพร้อมบรรจุกระเป๋าด้วยสัมภาระที่จำเป็นจนแน่นกระเป๋า
แม่และครอบครัวก็มาส่งย้งที่ท่ารถด้วยรอยยิ้ม ย้งคิดเอาเองว่าที่บ้านคงไม่อยากจากลาตนด้วยน้ำตาจึงโบกมือส่งด้วยรอยยิ้ม
ย้งจึงทำแบบเดียวกัน
 
*** แล้วการเดินทางที่ไม่ธรรมดาของโอตะธรรมดาๆผู้นี้ก็ได้เริ่มต้นขึ้นเมื่อรถเริ่มเคลื่อนตัวออกจากท่ารถอย่างช้าๆ***