เธอมันก็แค่ลูกยัยเมียน้อย

"ชั้นบอกให้คุณกลับไปไง!!! แล้วก็อย่ามาให้ชั้นกับลูกเห็นหน้าอีก"

"ผมบอกคุณแล้วไงว่าผมจะไม่กลับจนกว่าเราจะคุยกันรู้เรื่อง"

"หึ!!! เรายังมีเรื่องที่จะต้องคุยกันอีกเหรอ แค่คุณหลอกชั้นเนี่ย มันก็ทำให้ชีวิตของชั้นแย่อยู่ทุกวันนี้ไง คุณเห็นมั้ย"

"ผมขอโทษ ผมไม่ได้ตั้งใจจริงๆ"

"ชั้นว่าคุณกลับไปเถอะ ชั้นเลี้ยงลูกของชั้นเองได้ คุณอย่ากลับมาที่นี่อีกเลย คุณกลับไปหาเมียของคุณเถอะนะ" บ่อยครั้งที่ชั้นมักจะนั่งอยู่ตามมุมของบ้นและได้ยินเสียงพ่อกับแม่ทะเลาะกัน พร้อมกับของที่มักจะกระจัดกระจายเต็มพื้นห้องไปหมด ถึงแม้ว่าชั้นจะอายุได้เพียง7ขวบ ก็ไม่ได้แปลว่าชั้นจะไม่รู้เรื่องเหล่านั้น แม่มักจะบอกกับชั้นว่า "ถึงเราจะอยู่กันแค่2คน แต่แม่สัญญานะว่าเลี้ยงลูกให้ดีที่สุด" และชั้นก็เชื่อมั่นในตัวแม่เสมอ ชั้นไม่เคยได้อยู่พ่อ และชั้นก็ไม่ได้นับถือให้ผู้ชายคนนี้เป็นพ่อของชั้น ผู้ชายที่ทำให้ชีวิตของแม่ชั้นพัง ผู้ชายที่บอกกับแม่ชั้นว่าไม่เคยมีเมียมาก่อน ไม่เคยรักใครมาก่อน จะรักแค่แม่ชั้นคนเดียว หึ!!!แต่สุดท้ายก็ความแตกจนได้ ตอนที่แม่ตั้งท้องชั้นได้5เดือน เขาก็ให้เหตุผลว่าไม่สามารถอยู่กับแม่ได้ เพราะมีเมียมีลูกอยู่แล้ว ตั้งแต่นั้นมาแม่ก็ตัดขาดกับเขา แต่สุดท้ายเขาก็ยังมาแวะเวียนกับแม่ของชั้นอีก ชั้น...ไม่เคยแม้แต่อยากจะเอ่ยปากเรียกผู้ผู้ชายคนนี้ว่า พ่อ

"ชั้นบอกให้คุณกลับไปไง คุณมอสสส" เมื่อแม่พูดจบก็ผลักคุณมอสคนออกจากห้อง พร้อมกับรีบปิดประตูทันที "ปังงง"

"เปิดประตูสิ พิณ ผมขอร้องล่ะ!!! เปิดให้ผมเขาไปเถอะนะ ผมรักคุณนะ พิณ" คุณมอสไม่ยอมละความพยายามของตน ทั้งเคาะประตู ทั้งร้องเรียก เพื่อหวังให้                                                แม่เปิดประตู

"กลับไป!!! ฮือๆๆ ชั้นบอกให้คุกลับไปไง" แม่นั่งเอาหลังพิงกับประตู พร้อมกับปาดน้ำตาที่นองอยู่เต็มหน้า

"คุณแม่คะอย่าร้องให้นะ แม่ยังมีหนูอยู่นะคะ" เมื่อชั้นพูดจบก็โผเข้ากอดแม่

"คิมลูก แม่รักลูกนะ" แม่พูดด้วยน้ำเสียงสั่นเครือ เสียงสะอื้นของแม่ทำให้ชั้นปวดใจเหลือเกิน

"แม่คะหนูสัญญาว่าต่อจากนี้ไป หนูจะเป็นคนดูแลแม่เอง แม่ไม่ต้องเป็นห่วงอะไรแล้วนะคะ" ชั้นพูดและยิ้มบางๆเพื่อเป็นกำลังใจให้แม่

เป็นเวลานานเท่าไหร่แล้วไม่รู้คุณมอสได้ลดละควาพยายามและกลับบ้านไป ชั้นกับแม่ก็นั่งคุยกันตามประสาแม่ลูก ชั้นพยายามสร้างความสนุกสนานให้แม่เพื่อผ่อนคลาย และแน่นอนว่าความพยายามของชั้นก็ประสบความสำเร็จ เพราะมันทำให้แม่ยิ้มได้ ทุกครั้งที่แม่ยิ้มมันทำให้ชั้นมีความสุขมาก ชั้นมักจะคิดกับตัวเองว่าต่อจากนี้ชั้นจะรักแค่แม่คนเดียว แม่ที่คอยดูแลชั้น เลี้ยงดูชั้น ชั้นจะไม่มีวันรักใครอีก ชั้นมักจะคิดแบบนั้น อยากขอบคุณพระเจ้าที่ให้ชั้นเกิดมาเป็นลูกแม่ ถึงแม้จะไม่มีพ่อ แต่ทุกวันนี้ชั้นก็มีความสุข เพราะแม่จะเป็นคนที่คอยเติมเต็มชั้น ทำให้ชั้นไม่รู้สึกว่ามีอะไรขาดหายไป ขอบคุณนะคะ แม่