“ร้องไห้คร่ำครวญแค่ไหน ฉันก็ไม่ให้น้องเพชรไปลำบากกับเธอ” คำพูดของเขาทำน้ำตาของปิยาพัชรทะลักออกมาอีกรอบ เพชรนรินทร์กระตุกขากางเกงบิดา ดวงตาใสๆ เริ่มแดงระเรื่อขึ้น ปากน้อยๆ บิดเบ้พร้อมจะร้องไห้กับมารดา ชวินทร์รีบอุ้มลูกสาวขึ้นมากอดกระซิบปลอบโยนเบาๆ เด็กหญิงพยักหน้าเข้าใจซบหน้าลงกับไหล่กว้างของบิดา สะอื้นเบาๆ ก่อนจะนิ่ง“คนเลว”“เธออยากไปก็ไป แต่เอาลูกไว้ที่นี่ ฉันมีเงิน สามารถดูแลลูกได้ดีกว่าเธอ อยากหย่าก็จะหย่าให้ ยังไงสิทธิ์การเลี้ยงดูลูกก็ต้องเป็นของฉัน เงินเดือนน้อยนิดจะให้ความสุขสบายกับลูกได้ยังไง เห็นไหมลูกอยากได้ตุ๊กตาเธอยังไม่มีปัญญาซื้อให้สักตัว” ชวินทร์ย่อตัวลงให้ลูกสาวยืนเกาะขาตัวเองเอาไว้ ตาจ้องตาไม่รู้สึกว่าคำด่าของเธอจะทำอะไรเขาได้หญิงสาวเจ็บจุกจากคำพูดไร้น้ำใจของคนที่ไม่เคยรักเธอกับลูกเลยตลอดเวลาห้าปีที่ผ่านมา น้ำตาของเธอหยดพราวอาบแก้ม เบือนหน้าหนีสายตาแข็งกร้าวของเขา ก้มลงมองดวงหน้าของลูกสาวที่กอดขาผู้ชายที่เพิ่งเจอกันไม่นานและรู้ว่านั้นคือพ่อ เธออยากดึงร่างเล็กๆ มากอดแนบอกแล้วพาหนีไปให้ไกลแต่สิ่งที่ทำได้แค่หยาดน้ำตา“ค่ะ พัชรจะไป ฝากลูกกับพี่วินด้วยนะคะ ลูกชอบตื่นตอนกลางคืน พี่วินต้องกอดปลอบแก อย่าดุลูกจะเสียขวัญ ลูกชอบนมรสสตรอว์เบอร์รี พี่วินต้องให้ลูกดื่มนมด้วยนะคะ ลูกไม่ทานไข่ต้ม อย่าบังคับแกให้กินนะคะ แกจะอ้วก ลูกจะงอแงมาก”ชวินทร์อึ้งเมื่อคำขู่ของเขาได้ผล เธอสั่งเขาเกี่ยวกับลูกในทุกๆ อย่างที่เกี่ยวกับลูกพร้อมกับน้ำตาที่ไหลอาบแก้ม “น้องเพชรขาอย่าดื้อกับพ่อจ๋านะคะลูก” ปิยาพัชรบอกลูกทั้งน้ำตาขยับถอยห่างช้าๆ ก่อนจะหมุนตัววิ่งออกจากบ้านหลังใหญ่

“เธออยากไปก็ไป แต่เอาลูกไว้ที่นี่ ฉันมีเงิน สามารถดูแลลูกได้ดีกว่าเธอ อยากหย่าก็จะหย่าให้ ยังไงสิทธิ์การเลี้ยงดูลูกก็ต้องเป็นของฉัน เงินเดือนน้อยนิดจะให้ความสุขสบายกับลูกได้ยังไง เห็นไหมลูกอยากได้ตุ๊กตาเธอยังไม่มีปัญญาซื้อให้สักตัว” ชวินทร์ย่อตัวลงให้ลูกสาวยืนเกาะขาตัวเองเอาไว้ ตาจ้องตาไม่รู้สึกว่าคำด่าของเธอจะทำอะไรเขาได้

หญิงสาวเจ็บจุกจากคำพูดไร้น้ำใจของคนที่ไม่เคยรักเธอกับลูกเลยตลอดเวลาห้าปีที่ผ่านมา น้ำตาของเธอหยดพราวอาบแก้ม เบือนหน้าหนีสายตาแข็งกร้าวของเขา ก้มลงมองดวงหน้าของลูกสาวที่กอดขาผู้ชายที่เพิ่งเจอกันไม่นานและรู้ว่านั่นคือพ่อ เธออยากดึงร่างเล็กๆ มากอดแนบอกแล้วพาหนีไปให้ไกลแต่สิ่งที่ทำได้แค่หยาดน้ำตา

“ค่ะ พัชรจะไป ฝากลูกกับพี่วินด้วยนะคะ ลูกชอบตื่นตอนกลางคืน พี่วินต้องกอดปลอบแก อย่าดุลูกจะเสียขวัญ ลูกชอบนมรสสตรอว์เบอร์รี พี่วินต้องให้ลูกดื่มนมด้วยนะคะ ลูกไม่ทานไข่ต้ม อย่าบังคับแกให้กินนะคะ แกจะอ้วก ลูกจะงอแงมาก”

ชวินทร์อึ้งเมื่อคำขู่ของเขาได้ผล เธอสั่งเขาเกี่ยวกับลูกในทุกๆ อย่างที่เกี่ยวกับลูกพร้อมกับน้ำตาที่ไหลอาบแก้ม

“น้องเพชรขาอย่าดื้อกับพ่อจ๋านะคะลูก” ปิยาพัชรบอกลูกทั้งน้ำตาขยับถอยห่างช้าๆ ก่อนจะหมุนตัววิ่งออกจากบ้านหลังใหญ่

ชายหนุ่มถอนหายใจเบาๆ ย่อตัวลงหอมแก้มลูกสาว ยิ้มอบอุ่นถูกส่งให้ก่อนจะเรียกนกที่เดินข้ามรั้วมาพร้อมกับอาหารกลางวันเพื่อให้ช่วยดูเพชรนรินทร์ เพื่อที่เขาจะได้ไปตามเมียที่วิ่งออกไปจากบ้าน ขายาวๆ ของชวินทร์วิ่งตามเมียไม่คิดชีวิต เร็วเท่าที่เขาจะสามารถทำได้

โซ่รักซ่อนร้าย

พรจากฟ้า

www.mebmarket.com

พี่นัดมาแล้วค่ะ ฝากด้วยนะคะ***********************************“อยากหย่าก็ได้แต่เธอจะไม่มีสิทธิ์ในการเลี้ยงลูก ฉันจะขออำนาจศาลไม่ให้เธอเข้าใกล้ลูก” “พี่นัด”“ถ้าทนทรมานไม่ได้ก็ไป แต่อย่าคิดมาพรากลูกไปจากอกพ่ออย่างฉัน คิดว่าไงถ้านักข่าวรู้ว่าเธอ นอนกับผู้ชายไม่เลือกจนถูกผัวขอหย่า” เขาออกปากไล่แต่ไม่เปิดโอกาสให้เธอได้หนี การข่มขู่เป็นเรื่องถนัด รังแกเมียทำร้ายจิตใจคงเป็นเรื่องชำนาญของผู้ชายบ้านนี้ เหมือนกันทั้งพี่ทั้งน้อง“มันไม่ใช่เรื่องจริง”“แต่คนเขาก็จะเชื่อไปก่อนแล้ว เธอจะไม่เหลือภาพนางเอกแสนดีอีกต่อไป งานแสดงของเธอฉันจะขอให้เพื่อนๆ ช่วยปิดกั้นทุกอย่าง เธอไม่มีทางหาเงินมาเลี้ยงลูกได้หรือแม้แต่มาเป็นค่าทนายต่อสู้คดี เธอแพ้ตั้งแต่ยังไม่ได้เริ่ม ทางเดียวคือฉันตายเธอเป็นอิสระ” ชนัตรพูดตัดหนทางทุกอย่างของนพเก้า

สงวนลิขสิทธิ์ตามพระราชบัญญัติลิขสิทธิ์ พ.ศ. 2537 ห้ามลอกเลียนแบบ คัดลอก ดัดแปลง ตัดส่วน ไม่ว่าส่วนใดส่วนหนึ่งของหนังสือเล่มนี้ ยกเว้นได้รับอนุญาตจากนักเขียนผู้เป็นเจ้าของผลงานเป็นลายลักษณ์อักษรเท่านั้น

แสดงเพิ่มเติม