ไวน์ ธาวิน ไวย์กานนท์
โซดา รมิดา ดำรงรัชตระกูล
เขาคือผู้ชายเย็นชา แสนเย่อหยิ่ง
ผู้ซึ่งมั่นใจในตนเองสูงจนเธอแอบหมั่นไส้
แถมยังปากร้าย ชอบดูถูกเธอสาระพัด
ทั้งที่เธอพยายามหลีกเลี่ยง ให้ห่างไกลจากคนอย่างเขา
แต่โชคชะตากลับเล่นตลก ให้ต้องมาอยู่บ้านเดียวกัน
เขาก็ยังไม่หยุดมาตามตอแย หาเรื่องแกล้งเธอไม่หยุดหย่อน
”นายชอบฉันรึไง ถึงได้ตามระรานฉันนัก”
ฉันเผลอพูดออกไปในสิ่งที่คิด โดยไม่ผ่านการกลั่นกรอง มองจ้องตาผู้ชายตัวสูง
ใบหน้าหล่อเหลาถมึงทึง ดวงตาคมจ้องตาเธอกลับจนเป็นเธอเองที่ต้องหลบสายตาอย่างพ่ายแพ้
เหมือนเช่นทุกครั้ง เขากดเสียงต่ำที่เธอคิดว่ามันผสมทั้งอารมณ์โกรธและโมโห
“แน่ใจนะ ว่าใช้สมองคิด”
อะ เอ่อ นั่นสิ เขาทั้งหล่อ ทั้งรวย เพียบพร้อมไปทุกด้าน จะมาชอบผู้หญิงธรรมดา
บ้านักร้องเกาหลี ติดนิยายอย่างเธอได้ยังไง รมิดาคิดคล้อยตาม ก่อนทึ้งผมตนเองเรียกเพื่อสติ
หมอนี่คงกำลังหัวเราะเยาะเธอในใจอยู่แน่ๆ หญิงสาวพึมพำออกมาเสียงแผ่ว
”นั่นสินะ ”
ผมมองร่างบอบบางที่สูงเพียงไหล่ ที่พยักหน้าเห็นด้วยหงึกหงัก
เขาแอบถอนหายใจด้วยความโล่งอก
ยกมือขึ้นกุมแก้มสองข้างที่รู้สึกว่าร้อนผ่าว และตอนนี้อาจจะแดงระเรื่อทั้งที่ในห้องเปิดแอร์เย็นฉ่ำ
หวังว่าเธอคงไม่สังเกตเห็น ถึงต่อให้เห็นผู้หญิงซื่อบื้ออย่างเธอคงไม่เข้าใจ
ถึงแม้ว่าเมื่อกี้ เกือบจะเข้าใจก็เถอะ ยัยบ๊อง!!!
เป็นพล็อตออกแนววัยรุ่นหน่อยนะคะ พระนางอยู่มหาลัย
อิมเมจ เซฮุน กับไอรีน
Guest
