Life

Life

บท อารัมภบท

ความเชื่อ ถ้าพูดถึงคำๆนี้ทุกคนมักจะคิดถึงเรื่องดีๆที่ทุกคนต้องการจะเชื่อไม่ว่าจะเป็นจริงหรือไม่ ใช่ไม่ว่าใครแม้แต่ผม แต่ว่าถ้ามาถึงจุดๆที่ความเชื้อนั้นได้พังทะรายลงทุกอย่างก็จะเปลี่ยนไปใช่ความเชื่อของผมมันได้พังทะรายลงไปตั้งแต่2ปีก่อนในวันที่ผู้หญิงที่ผมอยากจะดูแลและปกป้องได้เข้าโรงพยาบาลเพราะการแย่งชิงสมบัติของตระกูลใหญ่ตระกูลหนึ่งและวันนั้นคนที่ทำเช่นนั้นกับเธอก็ได้วางแผนที่จะฆ่าผม มันทำให้ผมต้องนอนในห้องICUถึง1ปีครึ่งจนวันนี้

เปลี่ยงงงงงงงงง

ซ่าๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ

ในคํ่าคืนทีฝนตงลงมาอย่างหนัก ณ คฤหาสน์ของตระกูล อินคริส

"ยะ อย่านะชั้นเป็นลุงของแกนะ ฟรีต"เสียงชากวันกลางคนผู้หนึ่งพูด

"ลุงงั้นหรอ ผมเป็นแค่หลานนี่จะเชื่อใจคุณได้ไงขนาดลูกสาวแท้คุณยังคิดจะฆ่าได้เลยนี่"ผมพูดด้วยเสียงที่เย็นเฉียบพร้อมกับจ่อปากกระบอกปืนไปที่หัวของเขา

"อย่านะฟรีต เธอคิดว่าริเวียอยากให้เธอยิงงั้นหรอ"ชายผู้ที่ถูกจ่อปืนใส่พูด

"เธออยากหรือไม่ผมไม่รู้แต่ถ้าคุณยังมีชีวิตอยู่ผมกับริเวียคงจะอยู่ได้แบบไม่เป็นสุขหรอก"ผมตอบเขาพร้อมที่จะเหนี่ยวไก

"เดี๋ยวเชื่อชั้นเถอะนะ ชั้นจะไม่ยุ้งกับนายและสมบัติของตระกูลอีก"คุณลุงได้พูดให้ผมเชื้อใจเขาเพื่อที่จะให้ผมไว้ชีวิตแต่

"เชื่องั้นหรอ มันเป็นคำที่ดีนะแต่สำหรับผมแล้วคำว่าเชื่อใจหนะมันไม่มีอยู่อีกและ"ผมตอบกลับไปก่อนที่จะเหนี่ยวไก

ปั่งๆๆ

ผมยิงออกไป3นัดใส่ร่างของผู้เป็นลุงหลังจากนั้นผมจึงเดินออกจากคฤหาสน์ก่อนที่จะกดระเบิดที่วางไวเป่าคฤหาสน์หลังนั้นให้กระจุย ในระหว่างที่ผมกำลังเดินออกมาจากคฤหาสน์หลังนั้นผมก็นึกถึงเหตุการณ์ต่างๆที่ทำให้ผมลงมือทำรายที่นี้ส่วนถ้าทุกคนสงสัยกันหละก็ต้องย้อนกลับไป3ปีก่อนหน้านี้

จบตอน อารัมภบท