'' .. ถ้าให้เลือกระหว่างการมีชีวิตในระยะเวลาสั้นๆ
กับการมีชีวิตเป็นนิรันดร์แบบไหนจะดีกว่ากัน ..''
ใช่ .. ใครๆ ก็อยากมีชีวิตที่เป็นนิรันดร์ แต่ข้าไม่คิดแบบนั้น การที่ต้องเห็นมนุษย์ทุกคนเวียนว่ายตายเกิดซ้ำไปซ้ำมา
มันไม่ใช่ความสุขเลย นี่ก็ถึงเวลาที่ต้องหลับไหลอีกแล้ว ตื่นมาครั้งหน้าจะมีอะไรที่เปลี่ยนแปลงไปบ้างไหมนะ
.. เราปรารถนาที่จะมีชีวิตเหมือนมนุษย์ ใครได้ยินบ้าง ช่วยตอบรับคำขอของข้าที ..
100 ปีผ่านไป
'' ก๊อก ๆ '' << เสียงเคาะฝาโรง
'' งืมม '' ได้เวลาตื่นแล้วหรือ
แอ๊ดดด.... ฝาโรงถูกเปิดออก
'' สวัสดีครับนายท่าน '' ทาคาลอส พ่อบ้านของปราสาทแห่งนี้ กล่าวทักทาย
'' อืม '' หิวชมัด
'' ไปอาบน้ำแต่งตัวเถอะคับ อาหารได้ถูกจัดไว้เรียบร้อยแล้ว หลังจากนั้นเดี๋ยวผมจะพาท่านออกไปชมโลกใหม่ ''
'' อ่า '' โลกใหม่ ? เฮ้อผมล่ะไม่ชอบคำนี้จริงๆ
// หลังจากที่อาบน้ำและรับประทานอาหารเสร็จ
.. ที่นอกหน้าต่าง ..
(เสียงเพลง) ..ฉันอยากสวัสดี เพื่อนโลกที่สดใส พระอาทิตย์และต้นไม้ ดอกไม้และทุกๆคน .. (เคยฟังกันไหมหว่า )
'' ทาคาลอส ''
'' ครับท่าน ''
'' ที่นั่นคืออะไร ทำไมพวกเขาถึงได้ยืนบูชายันกันละ ''
'' เรียกว่า โรงเรียนครับ เป็นสิ่งที่พวกเขาทำกันทุกเช้า '' ห่ะ ? โรงเรียน
'' ข้าอยากไปที่นั่น '' อยากไปร่วมการบูชาที่นั่นเหลือเกิน
'' ^*^ นายท่านไม่ต้องห่วง ผมเป็นผู้จัดการโรงเรียนแห่งนี้ ท่านจะได้ไปในเร็วๆนี้แน่นอน ''
'' ผู้จัดการ ? '' เจ้าจะไปจัดการมนุษย์เหล่านั่นสินะ
'' ใช่ครับ ทำหน้าที่ดูแลเหล่าเด็กๆที่เข้ามา และผมก็ปรารถนา ให้ท่านได้ใช้ชีวิตกับเด็กเหล่านั้น ''
'' ข้านี่นะ ใช้ชีวิตกับเด็ก ๆ '' เกิดมาแล้วตายไม่รู้กี่ครั้ง ไม่เคยเลยสักครั้ง ที่จะอยู่ร่วมกับมนุษย์ สิ่งที่ทำได้ก็มีเพียงแต่เฝ้ามอง อยู่ไกลๆ
'' ครับ '' เสียงตอบรับของทาคาลอส
Guest
