ตราบาปสีชมพู

“เขามาแล้วหวายมึงไปเถอะ”ชฎายุหันไปบอกร่างสูงของพี่ชายฝาแฝดที่นอนอยู่บนเตียง ชฎาธรพยายามลืมตาขึ้นมามองก่อนจะพยักหน้ารับรู้แล้วหลับตาลงก่อนที่สัญญาณชีพจะค่อยดับลงพร้อมกลับน้ำตาของคนที่นั่งกุมมือหนาอยู่

=br=

=br=

“มันข่มขืนหว่านจริงๆน่ะแม่ทำไมแม่ถึงไม่เชื่อพวกเรา”ชฎาธรกอดน้องสาวฝาแฝดที่นั่งตัวสั่นด้วยความกลัวมองไปที่มารดาด้วยความผิดหวัง

=pl= “โกหกพี่เรียวน่ะเหรอจะข่มขืนน้องแกมีแต่น้องแกนั่นแหละมาอ่อยพี่เรียว”โสภิตตาแก้ต่างแทนลูกพี่ลูกน้อง

=pl= “ก็เธอนั่นแหละที่หลอกน้องฉันมาให้มันข่มขืน”

=pl=

=br=

=br=

=pl= ไม่..........เฮือกกกกกกก

=pl= “หว่านเป็นอะไร......หว่าน”เซเรียวตบแก้มเนียนเปเบาๆเพื่อปลุกให้ตื่นหลังจากเขาได้ยินเสียงคนข้างกายละเมอก่อนจะดำดิ่งสู่ห้วงนิทราอีกครั้งในอัอมแขนของตน

=pl=

=pl= “พี่ขอโทษ......พี่ไม่คิดว่าสิ่งที่พี่ทำมันจะทำให้หว่านฝันร้าย”