จะทำอย่างไรเมื่อพนักงานระดับล่างผู้ต้อยต่ำอย่างเธอดันไปหลงรักผู้บริหารสูงสุดนักธุรกิจหนุ่มรูปหล่อเจ้าของโรงแรมและรีสอร์ทหรูที่เหล่าบรรดานางแบบไฮโซน้อยใหญ่ต่างงัดไม้เด็ดแข่งกันพิชิตใจชายหนุ่มโดยการยอมถวายกายใส่พานให้ และเธอเองก็เป็นหนึ่งในนั้นที่ยอมใช้ร่างกายแลกกับความรักของเขา
เธอยอมมอบร่างกายและหัวใจให้เขาเพราะคำว่ารักทั้งที่รู้ว่าเขาคืออสูรร้าย
เขาเห็นเธอเป็นเพียงดอกไม้ริมทางเด็ดมาเพื่อเชยชมความหอมหวานพอเบื่อก็โยนทิ้งลงข้างทาง
“เธอมันก็แค่ดอกไม้ริมทางอย่าสำคัญตัวเองผิด”
คำพูดสุดแสนจะเย็นชาบวกกับสายตาเหยียดหยามของเขามันช่างมีผลกระทบต่อหัวใจดวงน้อยของเธอยิ่งนัก
เธอไม่น่าปล่อยตัวปล่อยใจให้กับเขาทั้งๆทีทุกคนต่างเตือนว่าเขาเป็นผู้ชายเจ้าชู้ไม่เคยคิดจริงจังกับผู้หญิงคนไหน
แต่ถ้อยคำเตือนเหล่านั้นมันก็มีน้ำหนักน้อยกว่าความรักที่เธอมีต่อเขา
“บัวรู้ค่ะบัวรู้ว่าบัวไม่เคยมีค่าในสายตาคุณแต่ขอให้คุณรู้ว่าบัวรักคุณนะคะ” บุปผชาติยืนมองแผ่นหลังของคนที่กำลังจะทิ้งเธอไปสองเท้าเล็กทำตามคำสั่งของหัวใจวิ่งเข้าไปโอบกอดความรักเอาไว้ใบหน้าเรียวซบลงแผ่นหลังหนาสองแขนเรียวโอบกอดเอวหนาไว้ปล่อยน้ำตาออกมาอย่างสุดกลั้น
“ออกไปจากชีวิตของฉันซะ”
ชายหนุ่มเลื่อนมือเข้าไปกอบกุมมือเล็กของเธอไว้ไออุ่นจากฝ่ามือหนาทำให้คนสิ้นหวังพอจะมีความหวังขึ้นมาแต่แรกกระซากจนแขนเรียวหลุดออกจากเอวหนาก่อนที่คนตัวเล็กจะเซจนล้มลงพื้นพังทลายความหวังอันน้อยนิดจนหมดสิ้นไร้แม้แรงจะลุกขึ้นยืนบุปผชาติได้แต่นั่งมองคนที่เดินจากไปอย่างไม่สนใจใยดีคนที่นั่งร้องไห้แทบขาดใจ
ในเมื่อเจ้าชายมีอยู่แค่ในนิยายในชีวิตจริงจึงนิยามคำว่าความเจ็บปวดขึ้นมาเขาทอดทิ้งเธออย่างไม่ใยดีทอดทิ้งเลือดเนื้อเชื้อไขตัวเองอย่างเลือดเย็นชีวิตของเธอต่อจากนี้จะเป็นเช่นไรติดตามได้ในสิเน่หารักอสุรา