การแต่งงานที่ใครต่อใครก็วาดฝันว่ามันเป็นจุดสูงสุดของชีวิตคู่ ยิ่งถ้ารักกันอยู่ร่วมกันไปก็คงจะมีแต่ความสุข...
ผมเองก็วาดฝันไว้แบบนั้น แต่แล้ว ทุกอย่างก็พังทลายลง..
“เลิกกับลูกชายฉันซะ แล้วทิ้งหลานชายของฉันไว้ที่นี่”
“อะ อะไรนะครับ”
“ฉันหาคนที่เหมาะสมกับลูกชายฉันไว้แล้ว แล้วเค้าก็รับได้ถ้าลูกชายฉันจะมีลูกติด”
“คุณแม่...”
“ถ้าไม่ใช่ต่อหน้าตาเขตฉันก็ไม่อยากให้คนแบบแกมาเรียกฉันว่าแม่เหมือนกัน”
“อย่าคิดว่าฉันไม่รู้นะว่าแกตั้งใจปล่อยตัวเองท้องเพื่อแต่งงานและจับลูกชายฉัน”
“...ผม ไม่ได้”
“และแกก็ทำสำเร็จ...แต่ตอนนี้มันหมดเวลาแล้ว”
“ออกไปจากชีวิตเขาซะ..ไม่เห็นหรอว่าเขาเองก็ไม่ต้องการแก”
“ส่วนลูกฉันจะดูแลให้อย่างดี”