เธอ..หญิงสาวที่ดูเรียบร้อยแต่ข้างในกลับซ่อนอะไรบางอย่างเอาไว้
เขา..เข้าใจว่าร่างกายคือที่ระบายความเครียดเท่านั้น
เมื่อเธอจ้อง..และเขาเห็น ความต้องการที่ตรงกันความสัมพันธ์ที่ซ่านซ่าก็เกิดขึ้น
E-book เรื่องนี้ออกแล้วนะคะ ใครที่ไม่สะดวกเหรีญ หรือ อยากได้แบบ E-book สามารถโหลดได้แล้วนะคะ
สมุดปกขาวของเราสองคน
ใบพลู
www.mebmarket.com
“บ้าชิป!” อยู่ๆ เขาก็สบถขึ้นมาเสียงดังจนเธอตกใจ “เกิดอะไรขึ้นคะ?” หญิงสาวถามด้วยความสงสัย “ฉันลืมป้องกัน” ชายหนุ่มบอกเสียงเครียด ทั้งที่ในรถก็มีสิ่งนั้นติดอยู่เสมอ แต่ทำไมพอมาถึงเขาจึงลืมหยิบมันติดมือมาเสียได้ เขาไม่ได้ป้องกัน วารันดร์มองหน้าเขาด้วยความงุนงง มันหมายความว่าอะไรกันแน่ สติที่ยังมาไม่เต็มร้อยทำให้เธอคิดอะไรได้ค่อนข้างช้า โอ้..ไม่นะ! “จะไปไหน?” ชายหนุ่มรั้งแขนเรียวเอาไว้เมื่ออยู่ๆ เธอก็ลุกพรวดพราดไป “โอ๊ยย...” ร่างบางถึงกับสูดปากเมื่อความเจ็บแปลบวิ่งเข้ามาแทรกตรงใจกลางร่างอย่างไม่ทันตั้งตัว “ฮึ! เป็นไงล่ะ” ชายหนุ่มถาม มุมปากหยักหนายกขึ้นเล็กน้อยกับท่าทางของเธอ “เจ็บสิ แสบด้วย” บอกเขาแล้วก็ทิ้งตัวลงนอนเหมือนเดิม “มันก็แหงอยู่แล้ว” เสียงหัวเราะเบาๆ ทำให้หญิงสาวหันมามอง ใบหน้าเนียนที่อยู่ห่างเพียงเล็กน้อยย่นจมูกใส่เขาอย่างขัดใจแล้วยกผ้าห่มขึ้นมาปิดหน้าอกเอาไว้แล้วนอนนิ่ง ชายหนุ่มมองเธอด้วยความแปลกใจ นี่เธอหลุดรอดมาได้ยังไงจนป่านนี้ที่ไม่เคยมีอะไรกับใครมาก่อน ร่างหนาผ่อนตัวลงพิงหัวเตียง ใบหน้าเนียนกับจมูกเล็กที่เป็นสันนั้นดูเข้ากันกับคิ้วเรียวบางที่ถูกจัดแต่งเอาไว้อย่างสวยงาม ดวงตากลมโตยามที่มองเขาดูเรียกร้องอย่างบอกไม่ถูก สายตาคมเลื่อนลงมาต่ำจนถึงริมฝีปากบางที่มันปล่อยเสียงครางออกมาอย่างน่าฟัง แถมข้างในยังฉ่ำหวานซ่านลิ้นจนเขาไม่อยากจะถอนริมฝีปากออกมาเลย “เธอจะไปไหน?” ชายหนุ่มถามเมื่อหญิงสาวลืมตาขึ้นมาอีกครั้งหลัง “ซื้อยา” เธอตอบเสียงห้วน “ยา?” “ก็คุณไม่ได้ป้องกัน ฉันก็ต้องป้องกันตัวเองสิ” วารันดร์บอกเมื่อเขาทำหน้าไม่เข้าใจ “เดินไหวรึไง” ชายหนุ่มถามตามที่เขาเห็น จนได้สายตาค้อนๆ กลับมาแทน “ยังมีเวลาอีกตั้งหลายชั่วโมง ทำอย่างอื่นฆ่าเวลาก่อนดีกว่า” ชายหนุ่มบอกเมื่อเห็นเธอไม่พูด “คุณมีอะไรจะทำก็ไปทำสิ ฉันจะได้พักผ่อน” หญิงสาวบอกเพราะเข้าใจว่าเขาจะกลับ “ไปทำไม ทำที่นี่ก็ได้” มือหนายกมาดึงผ้าห่มที่คุมกายบางออกทันที “ว้าย! ทำบ้าอะไรของคุณ เอาคืนมานะ” มือบางข้างหนึ่งยกมาปิดหน้าอก ส่วนอีกข้างก็ยกไปปิดส่วนล่างแทน “ไม่อยากรู้แล้วหรอว่ามันเป็นยังไงอีก” ชายหนุ่มถามเสียงพร่าเมื่อร่างเปลือยเปล่าปรากฏต่อหน้า “ฉันรู้แล้ว พอแล้ว” วารันดร์ตอบเสียงรัว “มันมีแค่นี้ที่ไหนกัน” “หมายความว่ายังไง” หญิงสาวถามด้วยความสงสัย “ของอย่างนี้บอกไม่ได้หรอก ต้องทำเอง” “ฉันไม่อยากรู้แล้ว คุณกลับไปได้แล้ว” คนถูกไล่นิ่งเฉยราวกับไม่ได้ยิน “ไม่เป็นไร ฉันสอนให้ฟรีๆ ก็ได้” “อุ๊ย! ปล่อยนะ คุณจะทำอะไร อ๊ะ…” ร่างบางที่ดิ้นไปมาหยุดนิ่งเมื่อเจอเข้ากับสิ่งใหม่
สมุดปกขาวของเราสองคน
ใบพลู
www.mebmarket.com
“บ้าชิป!” อยู่ๆ เขาก็สบถขึ้นมาเสียงดังจนเธอตกใจ “เกิดอะไรขึ้นคะ?” หญิงสาวถามด้วยความสงสัย “ฉันลืมป้องกัน” ชายหนุ่มบอกเสียงเครียด ทั้งที่ในรถก็มีสิ่งนั้นติดอยู่เสมอ แต่ทำไมพอมาถึงเขาจึงลืมหยิบมันติดมือมาเสียได้ เขาไม่ได้ป้องกัน วารันดร์มองหน้าเขาด้วยความงุนงง มันหมายความว่าอะไรกันแน่ สติที่ยังมาไม่เต็มร้อยทำให้เธอคิดอะไรได้ค่อนข้างช้า โอ้..ไม่นะ! “จะไปไหน?” ชายหนุ่มรั้งแขนเรียวเอาไว้เมื่ออยู่ๆ เธอก็ลุกพรวดพราดไป “โอ๊ยย...” ร่างบางถึงกับสูดปากเมื่อความเจ็บแปลบวิ่งเข้ามาแทรกตรงใจกลางร่างอย่างไม่ทันตั้งตัว “ฮึ! เป็นไงล่ะ” ชายหนุ่มถาม มุมปากหยักหนายกขึ้นเล็กน้อยกับท่าทางของเธอ “เจ็บสิ แสบด้วย” บอกเขาแล้วก็ทิ้งตัวลงนอนเหมือนเดิม “มันก็แหงอยู่แล้ว” เสียงหัวเราะเบาๆ ทำให้หญิงสาวหันมามอง ใบหน้าเนียนที่อยู่ห่างเพียงเล็กน้อยย่นจมูกใส่เขาอย่างขัดใจแล้วยกผ้าห่มขึ้นมาปิดหน้าอกเอาไว้แล้วนอนนิ่ง ชายหนุ่มมองเธอด้วยความแปลกใจ นี่เธอหลุดรอดมาได้ยังไงจนป่านนี้ที่ไม่เคยมีอะไรกับใครมาก่อน ร่างหนาผ่อนตัวลงพิงหัวเตียง ใบหน้าเนียนกับจมูกเล็กที่เป็นสันนั้นดูเข้ากันกับคิ้วเรียวบางที่ถูกจัดแต่งเอาไว้อย่างสวยงาม ดวงตากลมโตยามที่มองเขาดูเรียกร้องอย่างบอกไม่ถูก สายตาคมเลื่อนลงมาต่ำจนถึงริมฝีปากบางที่มันปล่อยเสียงครางออกมาอย่างน่าฟัง แถมข้างในยังฉ่ำหวานซ่านลิ้นจนเขาไม่อยากจะถอนริมฝีปากออกมาเลย “เธอจะไปไหน?” ชายหนุ่มถามเมื่อหญิงสาวลืมตาขึ้นมาอีกครั้งหลัง “ซื้อยา” เธอตอบเสียงห้วน “ยา?” “ก็คุณไม่ได้ป้องกัน ฉันก็ต้องป้องกันตัวเองสิ” วารันดร์บอกเมื่อเขาทำหน้าไม่เข้าใจ “เดินไหวรึไง” ชายหนุ่มถามตามที่เขาเห็น จนได้สายตาค้อนๆ กลับมาแทน “ยังมีเวลาอีกตั้งหลายชั่วโมง ทำอย่างอื่นฆ่าเวลาก่อนดีกว่า” ชายหนุ่มบอกเมื่อเห็นเธอไม่พูด “คุณมีอะไรจะทำก็ไปทำสิ ฉันจะได้พักผ่อน” หญิงสาวบอกเพราะเข้าใจว่าเขาจะกลับ “ไปทำไม ทำที่นี่ก็ได้” มือหนายกมาดึงผ้าห่มที่คุมกายบางออกทันที “ว้าย! ทำบ้าอะไรของคุณ เอาคืนมานะ” มือบางข้างหนึ่งยกมาปิดหน้าอก ส่วนอีกข้างก็ยกไปปิดส่วนล่างแทน “ไม่อยากรู้แล้วหรอว่ามันเป็นยังไงอีก” ชายหนุ่มถามเสียงพร่าเมื่อร่างเปลือยเปล่าปรากฏต่อหน้า “ฉันรู้แล้ว พอแล้ว” วารันดร์ตอบเสียงรัว “มันมีแค่นี้ที่ไหนกัน” “หมายความว่ายังไง” หญิงสาวถามด้วยความสงสัย “ของอย่างนี้บอกไม่ได้หรอก ต้องทำเอง” “ฉันไม่อยากรู้แล้ว คุณกลับไปได้แล้ว” คนถูกไล่นิ่งเฉยราวกับไม่ได้ยิน “ไม่เป็นไร ฉันสอนให้ฟรีๆ ก็ได้” “อุ๊ย! ปล่อยนะ คุณจะทำอะไร อ๊ะ…” ร่างบางที่ดิ้นไปมาหยุดนิ่งเมื่อเจอเข้ากับสิ่งใหม่
Guest
