"ห้ามส่งยิ้มให้คนอื่น!!!นี่คือกฎ"
เขาพูดออกคำสั่งแต่สีหน้าดูไม่พอใจกับการกระทำของเธอนัก หญิงสาวหันมามองหน้าชายหนุ่มด้วยความสงสัยแต่เขากลับทำหน้าเฉยๆสายตามองไปยังถนนมือจับพวงมาลัยแต่ว่าในใจอยากจับเธอมาสั่งสอนนัก!!
"กฎ!!!กฎอะไรของคุณแล้วนี่มันก็นอกเหนือเวลางานแล้วด้วยในข้อตกลงของเราก็ไม่เห็นจะมี"ณดาเถียงทันควัน
"มีสิ...ก็ผมกำลังบอกคุณอยู่นี่งัย"
เขาก็ตอบออกไปทันควันเช่นกันแต่น้ำเสียงดุดันและน่ากลัวมากจนหญิงสาวต้องนั่งนิ่งไม่พูดไม่มีการสนทนาใดๆตลอดทางจนถึงบ้านเธอได้แต่สบถในใจอยู่คนเดียว
...อีตานี่ถ้าจะบ้าไปแล้วแน่ๆหรือไม่ก็เพี้ยนห้ามนู่นห้ามนี่ คัยจะไปเก๊กหน้าหล่อเข้มขรึมเหมือนเค้าได้....
เป็นนิยายที่เขียนเรื่องแรกหากมีสิ่งใดผิดพลาดหรือไม่ถูกต้องขออภัยมา ณ ที่นี้ด้วยเขียนติชมได้..หรือถ้าเรื่องซ้ำกับนิยายท่านอื่นก็ขออภัยอีกเช่นกัน.....ขอบคุณที่เข้ามาชมมาอ่านน่ะค่ะ😍😍😍