รักนี้...ต้องคำสาป

**“เอ่อ...ฝ่าบาท หากเป็นเช่นนี้ต่อไป พวกเราจะทำเช่นไรดีขอรับ?”**เสียงมีอายุหน่อยๆเอ่ยถามอย่างนอบน้อมพร้อมกับก้มหัวนิดๆพลางมองร่างไร้วิญญาณของหญิงสาวที่นอนอยู่ด้านหน้าของตนเอง

=br=

=br=

**“เฮ้อ..ข้าคิดว่าเจ้าจะรู้อยู่แล้วเสียอีก มันไม่มีทางเป็นไปได้ ไม่ว่าจะเมื่อไหร่ก็ไม่มีทาง คำทำนายนั้นไม่อาจเป็นจริงได้ เพราะว่า..ไม่มีใครสามารถทนพิษข้าได้เกิน 3 นาทีเลยด้วยซ้ำ”**น้ำเสียงหนักใจที่ส่งผ่านมายังเหล่าบริวารที่อยู่รายรอบนั้น เต็มไปด้วยความรู้สึกผิด ที่ไม่อาจทำให้เหล่าบริวารผู้ภักดีนั้นสมหวังได้

=br=

=br=

**“**อย่าเสียใจเลยฝ่าบาท ไม่วันใดก็วันหนึ่ง เราอาจจะเจอ..อาจจะไม่ใช่วันนี้หรือวันพรุ่งนี้ วันหน้าเรายังมีอยู่ พวกเรารอได้..ใช่มั้ยเล่า ไหนๆก็รอมาตั้งนานแล้ว จะรออีกหน่อยก็คงไม่เป็นไรหรอก” เสียงพูดดังขึ้นพร้อมๆกับเสียงเลื้อยคลานของบางอย่างกระทบกับใบไม้แห้งดังเป็นระยะ จนมาถึงร่างๆหนึ่ง ที่ตัวใหญ่กว่าตนเองเปนสิบเท่าที่ขดตัวอยู่บนแท่นหินใหญ่อย่างสง่างามพร้อมๆกับก้มหัวทำความเคารพอย่างนอบน้อม

=br=

“ออตัส..มาแล้วรึ ได้เรื่องอะไรบ้าง ?” ร่างใหญ่โตที่ขดตัวอยู่บนแท่นทักผู้มาใหม่อย่างมีหวัง

=br=

=br=

“เหมือนจะได้เรื่องอยู่นิดหน่อยขอรับ ขอแค่ฝ่าบาทและทุกท่านอดทนรออีกสักหน่อย จะได้หรือไม่? ข้าเชื่อว่า..วันนั้นต้องมาถึงแน่นอน!” ออตัสพูดในเชิงขอร้อง เพราะรู้ดีว่า..พวกเราที่อยู่นะที่นี่กำลังเฝ้ารออะไร

=br=

=br=

**“ในเมื่อมาถึงขนาดนี้แล้ว พวกเราคงต้องรอล่ะนะ และฝ่าบาท..อย่าได้เศร้าใจไป ที่ทุกอย่างเป็นอย่างนี้ ไม่ใช่เพราะพระองค์อย่างแน่นอน ทุกอย่างมีเหตุและผลของมันเสมอ**” เสียงมีอายุนิดๆดังขึ้นมาปลอบใจเจ้าเหนือหัวตนเองพร้อมๆกับเสียงฟ่อๆที่ดังขึ้นรอบๆบริเวณ

=br=

=br=

“ข้ารู้ดี..เหราช แต่ข้าก็อดคิดไม่ได้ว่า..ส่วนหนึ่งนั้นมาจากข้า ที่ทำให้พวกเจ้าทุกตัว ไม่สามารถเป็นมนุษย์ได้!” ผู้ที่ขดตัวอยู่บนแท่นได้กล่าวออกมาพร้อมกับมองไปรอบๆที่เหล่าบริวารขดตัวอยู่กับพื้นรอบทิศทาง

**“**และข้าก็ไม่อาจที่จะทนนิ่งเฉยอยู่ได้ โดยที่ไม่สามารถทำอะไรได้เลย ถ้าพอมีโอกาสสักนิด ข้าเชื่อว่า...”

=br=

=br=

=br=

“ฝ่าบาท” เสียงเรียกจากออตัสดังขัดขึ้นมาก่อนที่เจ้าเหนือหัวจะพูดจบ

**“**ทรงวางใจเถิด ขอเพียงฝ่าบาทอดทนรออีกสักหน่อย ข้าเชื่อว่า..เป้าหมายที่พวกเราเฝ้ารอคอย คงอยู่ไม่ไกลหรอกขอรับ”

=br=

=br=

“ใช่แล้วฝ่าบาท พวกเรารอได้!! ขอเพียงพระองค์จะอยู่กับพวกเรา” สิ้นเสียงของออตัส เหล่าบริวารทั้งหลายก็ส่งเสียงตอบรับกันถ้วนหน้า

=br=

=br=

“ถ้าพวกเจ้าว่าเช่นนั้น...ข้าก็จะรอ รอคนที่คำทำนายได้กล่าวเอาไว้ และหวังว่าพวกเราจะเจอในเร็วๆวัน” ร่างที่ขดตัวอยู่บนแท่นใหญ่กล่าวจบก็หลับตาลงพร้อมๆกับบริวารที่ค่อยๆหลับตาทำสมาธิตามผู้เป็นนายของตนเอง

=br=

=br=

=br=