#พื้นที่ของใจ

◇ความรักคือสิ่งสวยงามแต่มันไม่ใช่สำหรับผม ◇

เพราะผมทำความสวยงามนั้นลงไปด้วยมือของตัวเอง ทำลายผู้ชายคนหนึ่งด้วยตัวของตนเอง เขาคือเพื่อนคือทุกอย่างแต่ในวันนี้แม้แต่จะใช้อากาศหายใจร่วมกันเขายังไม่ต้องการ ผมทำร้ายเขาจนชีวิตเขาพังพินาศไม่เป็นท่า มันเกิดจากความเห็นแก่ตัวของผมเองที่แคร์คนอื่นมากกว่าความรู้สึกของตัวเองถ้าในวันนั้นผมตอบตามหัวใจตัวเอง ภาพในวันนี้ต้องเป็นผมที่ได้นั่งอยู่ข้างๆเขา เราไม่คุยกันอีกเลยเขาหายตัวออกจากกลุ่มไปอยู่อีกกลุ่ม เราต่างหลบหน้ากันตลอดจนไม่นานมานี้เรากลับมาเจอกันอีกครั้งในการประชุมเทรนด์  ผมกำลังเม้าอยู่กับเพื่อนๆกลุ่มเดิมแต่สายตาก็คอยมองรอให้เขาคนนั้นเดินเข้ามาในห้อง ไม่นานเขาก็เดินมาจริงๆทุกสายตาต่างจ้องการมาของเขาแต่ที่แปลกไปกว่านั้นคือคนที่เดินตามมาข้างหลัง ผมจดจ้อทุกย่างก้าวที่เขากำลังเดินจนเฉียดไหล่ตัวเอง ผมแอบภาวนาในใจให้เขาทักผมสักนิดก็ยังดี

"สวัสดี" ประโยคสั้นๆที่เขาเอ่ยทักตามที่ใจผมเรียกร้องผมก็ต้องดีใจสิแต่มันไม่ใช่ผมกลับรู้สึกว่าน้ำเสียงที่ถูกส่งออกมาคือการสมเพช

"ประโยคเดียวทำเพื่อนกูช็อคไปเลย มึงไหวนะ"

"อืม"

ในวันนั้นผมจำได้ดีว่ารู้สึกเช่นไร ผมแอบมองเขาเป็นระยะแอบอิจฉาคนนั้นที่ได้นั่งข้างๆกัน ทั้งที่แต่ก่อนตรงนั้นต้องเป็นที่ของผมแต่ติยนี้มันไม่ใช่อีกต่อไป ♡♡♡