เรื่องใหม่ มุมมองใหม่
บทนำ(ละทิ้งความเป็นมนุษย์)
ความรัก
หลายคนอาจจะมองว่าเป็นสิ่งสวยงาม
หลายคนอาจจะมองเป็นสีสันที่ขาดไม่ได้ของชีวิต
หลายคนอาจจะมองว่าเป็นแค่อารมณ์ชั่ววุบ
หรือหลายคนอาจจะมองว่ามันคือความเจ็บปวดครั้งนึงในชีวิตที่ผ่านมาแล้วก็ผ่านไป
แต่สำหรับผมมันเป็นอะไรที่ราวกับตกนรกทั้งเป็น
............
.........
.....
..
.
“อ๊ค!! ทำไม ทำไมกันเอวา”
“ชั้นขอโทษ! เรย์โอ ชั้นไม่มีทางเลือกจริงๆ ชั้นยังไม่อยากตาย”
“ชั้นเองก็ต้องขอโทษแกเรื่องนี้จริงๆว่ะ เรย์โอ เอวาน่ะฉันจะเป็นคนดูแลเอง ส่วนแกก็ลาก่อนเพื่อนรัก ฮ่าๆ!!”
นั่นแหละคือความรักที่ผมรู้จักมันคือการทรยศและการหักหลังจากผู้หญิงที่ผมรักมากและเพื่อนสนิทที่รู้จักกันมาตั้งแต่เด็กหลอกผมมาฆ่าและถีบส่งร่างที่โชกเลือดของผมตกลงสู่เหวลึกและดำมืดให้เป็นอาหารของเหล่าปีศาจกระหายเลือดนับล้านๆตนได้กินเป็นอาหารมื้อแรกหลังจากโดนปิดผนึกมานานจนนับไม่ได้ว่าโดนผนึกไว้ตั้งแต่เมื่อไหร่
ผมก็จำไม่ได้แล้วแต่พวกมันก็อยู่มานานมากจนระดับความแข็งแกร่งของพวกมันมากพอที่จะสามารถบุกทำลายได้ทั้งนรกและสวรรค์ให้พินาศลงได้ไม่กี่วันอีกทั้งหพวกมันยังมีอีกหนึ่งความสามารถที่ต้องทำให้เหล่าทวยเทพและเจ้านรกต้องช่วยกันปิดผนึกพวกมันไว้ในที่แห่งนี้ก่อนที่จะสายเกินแก้เพราะหากเป็นไปตามที่ตำนานที่เล่าต่อๆกันมาแล้ว
พวกมันถือกำเนิดขึ้นมาจากพลังของเทพเจ้าผู้เหนือกาลเวลาที่ทิ้งเอาไว้บนโลกมนุษย์ก่อนที่จะโดนจองจำในคุกนรกทาร์ทารัส และว่ากันว่าพลังที่เทพเจ้าองค์นั้นทิ้งไว้มันอยู่ในรูปแบบผลึกคริสตัลขนาดไม่ใหญ่มากแต่ผู้ที่เข้าใกล้หรือต้องการจะครอบคองมาจะถูกพลังอันยิ่งใหญ่นั้นกลืนกินดวงวิญญาณและความเป็นมนุษย์ทั้งหมดไป จนกลางเป็นปีศาจที่แม้แต่กาลเวลาก็ไม่สามารถทำให้พวกมันหลุดพ้นจากทุกความทรมานได้ ใช่พวกมันอยู่เหนือกาลเวลาแล้วควบคุมกาลเวลาได้ดั่งใจแต่พวกมันก็ไม่อาจจะออกห่างจากผลึกคริสตัลอันเป็นต้นกำเนิดของพวกมันได้ เพราะพวกมันถูกสาปให้ปกป้องและดูแลผลึกไว้ไม่ให้เทพองค์ใดได้มันไปครอง
ตูม!!! อ๊ค!!
ร่างที่โชคเลือดของผมตกลงกระแทกพื้นอย่างแรงจนกระดูกทั้งร่างแหลกละเอียดความรู้สึกเจ็บแปลบ
แทบสิ้นใจวิ่งไปทั่วร่าง ซึ่งมันก็เป็นเรื่องที่น่าแปลกมากที่พวกปีศาจสู้กันแทบเป็นแทบตายเพื่อที่จะกินผมให้
ได้จนถึงขนาดว่ามันกลายเป็นสงครามกันเลย ในตอนที่ผมตกลงมาในตอนแรก แต่ตอนนี้พวกมันกันหยุด
นิ่งราวกันว่าพวกมันโดนกาลเวลาที่พวกมันควบคุมมาจนถึงตอนนี้หยุดพวกมันไว้ทั้งๆที่บางตัวยังลอยอยู่บน
อากาศอยู่เลย
แล้วสติที่เริ่มเลือนรางและดวงตาที่พร่ามัวของผมก็เหลือบไปเห็นสิ่งที่อาจจะเป็นต้นเหตุที่ทำให้พวก
ปีศาจพวกนั้นหยุดการเคลื่อนไหวแบบผิดธรรมชาติแบบนั้นในระยะที่ห่างจากหน้าผมไม่กี่เซน แล้วผมก็
รู้ตัวแล้วว่าอีกไม่นานผมก็อาจจะได้เป็นน้องใหม่ในเหล่าปีศาจกาลเวลาพวกนี้แน่ เพราะไอ้ผลึกที่ว่านั่น
มันแทงทะลุอกผมอยู่
‘ฮ่าๆ!! ขนาดว่าโดนผู้หญิงที่ตัวเองรักมากหลอกมาฆ่าตายตั้ง 5 ครั้งแล้วมึงก็ยังไม่จำนะตัวชั้น’
‘ก็ผมยังอยากจะเชื่อในมนุษย์และคำว่ารักแท้อยู่นี่นา’
‘พอเถอะ เพื่อนพวกเราเจ็บมามากพอแล้ว มนุษย์น่ะมันเห็นแก่ตัวกันทั้งนั้นแหละ
พอพวกมันใกล้ตายสันดานชั่วๆของพวกมันก็ออกมาทำทุกอย่างเพื่อทำให้ตัวเองรอดตลอดนั้นแหละน้า’
‘มันคงจะใช่อย่างที่นายพูดก็ได้พวกเราก็เกิดมา 6 ครั้งและจำได้ทุกอย่างที่เคยทำไป แล้วถึงจะโดนคนที่รักหลอกมาฆ่ากี่ครั้งแต่ผมก็ยังไม่อยากที่จะเลิกเชื่อในมนุษย์และรักแท้’
‘อ่อนหัดมึงแค่ยอมรับความจริงไม่ได้ไม่ใช่รึไง’
‘หยุดพูดเดี๋ยวนี้’
‘ชั้นจะไม่หยุดจนกว่ามึงจะเข้าใจแล้วก็รู้ไว้ซะ ความเชื่อใจที่มึงได้ยินจากปากอีพวกตอแลพวกนั้นน่ะ มันก็แค่คำพูดสวยหรูที่พวกมันชอบใช้พูดเวลาที่อยากจะหลอกใช้คนโง่ๆแบบแกไง’
‘ไม่ใช่’
‘ยอมรับเถอะ มนุษย์น่ะมันน่ารังเกียด’
‘ไม่’
‘ความรักมันก็แค่ลมปากที่ใครอยากพูดก็พูด’
‘....’
‘เริ่มอยากยอมรับมันขึ้นมาแล้วสินะตัวชั้น มึงน่ะเหนื่อยมามากพอแล้ว ได้เวลาพักแล้วแสงสว่างเพียงหนึ่งเดียวของชั้น อย่าได้ตื่นขึ้นมาพบเจอกับความเจ็บปวดอีกเลย หลับไปจนกว่าเผ่าพันธุ์ชั้นต่ำอย่าง มนุษย์ จะพินาศและหายไปจากโลกเน่าๆใบนี้ซะเถอะ’
“ฮ่าๆๆ!!!!!มาเลยชั้นพร้อมแล้ว พร้อมที่จะละทิ้งความเป็นมนุษย์แล้วและชั้นก็พร้อมแล้วที่จะทำลายล้างเผ่าพันธ์มนุษย์”
‘สิ่งที่เจ้าเลือกคือการละทิ้งการเป็นมนุษย์สินะหนุ่มน้อย’
‘ใช่ชั้นไม่มีความสนใจอะไรต่อเผ่าพันธุ์ชั้นต่ำอย่างมนุษย์อีกต่อไปแล้ว เพราะสิ่งที่ชั้นต้องการน่ะคือพลัง’
‘หาก พลังที่เจ้าต้องการนั้นมันจะทำให้เจ้าเป็นตัวอะไรที่ไม่ได้มีรูปร่างคล้ายสิ่งมีชีวิตใดๆ
ในโลกเจ้าก็ยอมรับได้สินะหนุ่มน้อย’
‘ชั้นไม่สน ไม่ว่าจะต้องกลายเป็นตัวอะไรชั้นก็ไม่สนใจอะไรทั้งนั้น เพราะอย่างอีกที่นอกจาก พลัง ชั้นก็ต้องการที่จะทิ้งร่างของไอ้เผ่าพันธุ์ขยะพรรณ์นี้อยู่แต่แรกแล้ว และชั้นก็ต้องการอะไรที่เหนือกว่า
เผ่าพันธ์ขยะที่หายใจอยู่บนโลกนี้ทุกตัว’
‘หึ!! หึๆ!! ฮาๆ!!เจ้าเป็นคนแรกเลยที่ตรงตามเงื่อนไขที่ข้าตั้งไว้ทุกประการใช่ ไม่ว่าจะความดำมืดในใจของเจ้าก็ดี ไม่ว่าจะเป็นความเกลียดชังที่รุนแรงต่อทุกๆสิ่งที่ทรยศ และการเตรียมใจที่จะละทิ้งทุกสิ่งของเจ้าอีกทั้งจิตวิญญาณของเจ้าเองก็มีเศษเสี้ยววิญญาณเทพแห่งกาลเวลามาตั้งแต่ต้น ได้! ข้าจะมอบมันให้กันเจ้า 50ทรู เอ้ย!!พลังมหาเทพแห่งกาลเวลาอันยิ่งใหญ่’
สิ้นเสียงของชายแก่ผลึกที่ปักทะลุอกชั้นก็เปล่งแสงสีเงินพุ่งขึ้นฟ้า เป็นเสาแสงสีเงินอันงดงามเอามากๆ
ในดวงตาอันพร่ามัวของชั้น แล้วจากนั้นไม่นานตัวผลึกก็ปล่อยวงแหวนแสงสีเงินขนาดใหญ่ออกมาเป็น
ระลอกๆส่งผลทำให้ปีศาจกาลเวลากว่าล้านตัวแหกสลายกลายเป็นฝุ่นเหลือทิ้งเอาไว้แค่ก้อนแสงสีต่างๆมาก
มาย
อึก!!
อ๊ากกกกกกกกกกกกกกกก!!!!!!!!
ชั้นกรีดร้องออกมาสุดเสียง เมื่อจู่ๆตัวผลึกก็สูบเอาก้อนแสงจำนวนมหาศาลเหล่านั้นมาอย่างรวดเร็ว
ก่อนที่มันจะซึมหายลงไปในตัวชั้น ก่อนที่ความทรงจำมากมายไม่ว่าจะเป็นชายหรือหญิงที่ชั้นไม่รู้จักก็วิ่งเข้า
มาตีกันในหัวจนแทบระเบิดออกมา แล้วในตอนที่ชั้นรู้ตัวอีกทีไอ้ผลึกบ้านั่นมันก็งอกออกมาจากทุกส่วน
ของร่างกายชั้นจนเต็มไปหมด
“เจ็บ! แต่ก็สะใจใช้ได้เลยนี่หว่า ฮาๆ!!! เอาสิชั้นพร้อมแล้ว กับตัวตนใหม่ที่จะทำลายทุกสิ่งที่มันริบัง
อาจหักหลังและทรยศชั้นทุกตัว!”
ชั้นมองภาพกายเนื้อของเผ่าพันธุ์ชั้นต่ำที่กำลังโดนผลึกแห่งกาลเวลากลืนกินไปอย่างช้าๆ
แล้วค่อยๆแตกสลายไปในอากาศรามขึ้นมาเรื่อยๆ จากขาสู่ลำตัวจากลำตัวสู่คอชั้นมองดูการแตกสลายนั้น
ด้วยสายตาสะใจสุดๆ ที่ได้เห็นร่างกายเน่าๆที่น่ารังเกลียดของเผ่าพันธุ์มนุษย์แตกสลายไปเรื่อยๆจนกว่า
จะถึงวินาทีสุดท้ายของมัน ในขณะที่กัดฟันทนต่อความเจ็บปวดที่รุนแรงซะ จนคิดว่าน่าจะสามารถ
ฆ่ามังกรตายได้เป็นสิบๆแน่ ถ้าชั้นสามารถโยนความเจ็บปวดเหล่านี้ไปให้พวกมันได้
“อีกไม่นาน ชั้นจะกลับมา ฆ่า พวกมึงให้หมดทุกตัวไอ้พวกผู้กล้ากับอิโสภณีเอวา!!”
ชายหนุ่มผู้ที่หมดศรัทธาในรักและละทิ้งความเป็นมนุษย์ไปในเวลาเดียวกัน ได้ทิ้งคำพูดที่เต็มไปด้วย
ความรู้สึกด้านลบ ไว้ก่อนที่ส่วนที่เหลือของร่างกายจะกลายเป็นผลึกแล้วแตกสลายลอยขึ้นไปตามเสาแสง
สีเงินสู่ท้องฟ้าสีคราม ซึ่งความรู้สึกด้านลบที่มันออกมาพร้อมกับคำพูดเหล่านั้นก็เต็มไปด้วย ความอาฆาต
ความแค้น ความเกลียดชัง ทุกๆความรู้สึกที่ออกมานั้นมันรุนแรงซะ จนส่งผลให้ระอองผลึกที่แตกสลาย
ไปในส่วนสุดท้ายกลายเป็นสีดำสนิทแล้วรอยขึ้นไปหลอมรวมกับผลึกหลากสีที่ก่อขึ้นมาใหม่จากผลึกสีเงิน
เหล่านั้น
Guest
และผู้สังเกตการทั้งหลาย
